Στην περίοδο 2003-2007, είχε αναπτυχθεί μια αξιόλογη προβληματική για τα ζητήματα του λεγόμενου «Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος» ( ΑΕΠ), για το κατά πόσο αυτό συνιστά αυθεντικό «μέτρο» ευημερίας και ποιότητας ζωής, για τα κατά πόσο χρήζει ένταξης σε ένα γενικότερο δείκτη ευημερίας. Αρκετοί «μη οικονομιστές οικονομολόγοι» είχαν επιδοθεί στη διαμόρφωση «ολιστικών δεικτών», ενώ ορισμένα ερευνητικά ινστιτούτα είχαν αναλάβει το έργο της «βαθμολόγησης» του πραγματικού επιπέδου ζωής των 180 και βάλε χωρών της υφηλίου…Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις «βαθμολόγησης», οικονομικά προηγμένες χώρες όπως π.χ οι ΗΠΑ είχαν βρεθεί να υστερούν έναντι άλλων, κάποτε τριτοκοσμικών (Νησιά Μπαρμπάντος) και κάποτε οικονομικά υποδεέστερων (Δανία), δεδομένου ότι υστερούσαν σε κρίσιμες ποιοτικές παραμέτρους του επιπέδου ζωής – αυτοκτονίες, εγκληματικότητα, άγχος, ρύπανση, αποξένωση, απουσία κοινοτικής ζωής κλπ….
Ενώ όλα αυτά βρίσκονταν σε εξέλιξη, οικεία στους οικολογίζοντες και εναλλακτικούς αλλά οπωσδήποτε στο περιθώριο των μεγάλων δημόσιων συζητήσεων, η Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή βρέθηκε μπροστά στο ζήτημα της επανεξέτασης του πραγματικού ΑΕΠ. Η περίπτωση παρείχε μια μεγάλη ευκαιρία ευρείας διαβούλευσης για την αντικειμενικότητα αφενός και αφετέρου την ελλειμματικότητα του ΑΕΠ ως δείκτη , όμως η κυβέρνηση παραμέρισε «στο τσάκα- τσάκα» κάθε διάθεση για διάλογο και προχώρησε στην αναβάθμιση του ΑΕΠ, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό την εικαζόμενη παραοικονομία – ακόμη και τα εισοδήματα της πορνείας… Αποτέλεσμα αυτής της «αυτοεξύψωσης» ήταν ο περιορισμός της εισροής ευρωπαϊκών πόρων – πράγμα που δικαιολογούσε τον χαρακτηρισμό του «αυτογκόλ» που είχα κάνει για τη συγκεκριμένη κίνηση, σε ένα άρθρο μου στην ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ…
Με τις όποιες ανεπάρκειές του, το ΑΕΠ αποτιμούσε ένα ορισμένο στοιχείο της πραγματικότητας, η δε αποτίμηση αυτή γινόταν δια μέσου μιας πολύτιμης δημόσιας υπηρεσίας – που ονομαζόταν κάποτε ΕΣΥΕ μέχρι να πάρει το σημερινό όνομα ΕΛΣΤΑΤ. Όπως ακριβώς το ΙΓΜΕ ήταν «τα μάτια της χώρας» για την αξιολόγηση του υπεδάφους και των γεωφυσικών συνθηκών, έτσι ακριβώς η ΕΛΣΤΑΤ ήταν τα «μάτια της χώρας» στο συνολικό οικονομικό πεδίο. Όμως οι δυνάμεις της υποτέλειας ήταν αποφασισμένες να κυβερνούν αντί πάσης θυσίας, γι αυτό αποδέχθηκαν μέχρι και το «να βγάλει η χώρα τα μάτια της»: Το μεν ΙΓΜΕ υποβάθμισαν ή σχεδόν απενεργοποίησαν, στη δε ΕΛΣΤΑΤ ανέθεσαν ένα ρόλο «ιμάντα μεταβίβασης» των προειλημένων αποφάσεων για ένταξη της Ελλάδας στην επιτροπεία του ΔΝΤ….
Αντιγράφω από πρόσφατη ειδησεογραφία :
«Ένα πρώην (;) στέλεχος του ΔΝΤ, ο διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέας Γεωργίου, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες των πρώην υφισταμένων του διόγκωσε επίτηδες του έλλειμμα του δημοσίου με αποτέλεσμα να επιβληθούν τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης, απολογείται στις 12 Δεκεμβρίου με την κατηγορία της παραποίησης στοιχείων!
Ο Ανδρέας Γεωργίου, οποίος καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από 13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ, με στόχο να γίνει επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας, θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη.
Τις πρώτες καταγγελίες σε βάρος του τις έκανε η καθηγήτρια Οικονομετρίας Ζωή Γεωργαντά, ένα από τα 5 μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από το Βενιζέλο. «Δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μπούμε στο Μνημόνιο και να πάρουν όλα τα μέτρα που φορτώθηκε άδικα ο ελληνικός λαός» είπε στις πρώτες της καταγγελίες…..»
Κατά την κ. Γεωργαντά, φούσκωσαν σε μία νύχτα το έλλειμμα του 2009
«Το έλλειμμα για το 2009 έβγαινε γύρω στο 12%, έτσι ασκήθηκαν πιέσεις από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία και τον πρόεδρό της κ. Βάλντερ Ραντερμάχερ, ο οποίος ήθελε να μπουν μέσα στο έλλειμμα και οι δαπάνες των δημοσίων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ».
Ο Ανδρέας Γεωργίου, οποίος καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από 13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ, με στόχο να γίνει επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας, θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη.
Τις πρώτες καταγγελίες σε βάρος του τις έκανε η καθηγήτρια Οικονομετρίας Ζωή Γεωργαντά, ένα από τα 5 μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από το Βενιζέλο. «Δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μπούμε στο Μνημόνιο και να πάρουν όλα τα μέτρα που φορτώθηκε άδικα ο ελληνικός λαός» είπε στις πρώτες της καταγγελίες…..»
Κατά την κ. Γεωργαντά, φούσκωσαν σε μία νύχτα το έλλειμμα του 2009
«Το έλλειμμα για το 2009 έβγαινε γύρω στο 12%, έτσι ασκήθηκαν πιέσεις από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία και τον πρόεδρό της κ. Βάλντερ Ραντερμάχερ, ο οποίος ήθελε να μπουν μέσα στο έλλειμμα και οι δαπάνες των δημοσίων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ».
Σε αυτή τη συνταρακτική υπόθεση αναφέρεται σε άρθρο της στην «Ελεύθερη ζώνη»(25.11.2011) η Σοφία Βούλτεψη :
«Ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Α. Γεωργίου εμφανίσθηκε ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών και αποπειράθηκε να «περάσει» τον νέο Κανονισμό της Αρχής, τον οποίο είχε ετοιμάσει ο ίδιος, μόνος του και κατά παράβαση του νόμου βάσει του οποίου συνεστήθη η Αρχή και ο οποίος προβλέπει πως όλες οι ενέργειές της πρέπει να είναι προϊόν συλλογικής εργασίας – δηλαδή του Διοικητικού Συμβουλίου της.Τα μέλη της Επιτροπής, με καθυστέρηση, αρνήθηκαν να συζητήσουν τον Κανονισμό και απέρριψαν το επιχείρημα περί «επείγοντος» που ο πρόεδρος προέβαλε (η προθεσμία για την έγκριση του Κανονισμού λήγει στης 31 Δεκεμβρίου), απαιτώντας πρώτα να συμπληρωθεί το Δ.Σ., που καρατομήθηκε εν μια νυκτί από τον κ. Βενιζέλο, και μετά να επανέλθει προς έγκριση ο Κανονισμός, ως προϊόν συλλογικού οργάνου…..»
Σημειώνει η Βούλτεψη (25.11.2011) :
ο
«Εδώ και ενάμιση χρόνο η ΕΛΣΤΑΤ λειτουργεί παρανόμως, διότι το Δ.Σ. της δεν συνεδρίαζε – και στο τέλος καρατομήθηκε ολόκληρο.
Εδώ και ενάμιση χρόνο δηλαδή, παραβιάζεται συστηματικά και σκόπιμα ο νόμος, ενώ όλες οι αποφάσεις της Αρχής είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ!
Εδώ και ενάμιση χρόνο δηλαδή, παραβιάζεται συστηματικά και σκόπιμα ο νόμος, ενώ όλες οι αποφάσεις της Αρχής είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ!
Ολόκληρο το άρθρο στο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου