Μικρό διήγημα του Άμπροουζ Μπηρς από το «Πλανόδιον»

EΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ εἶ­δε ἕ­ναν ἐρ­γά­τη νὰ στρώ­νει μὲ τὸ σφυ­ρί του πλά­κες στὸ πε­ζο­δρό­μιο, τὸν πλη­σί­α­σε καὶ τοῦ εἶ­πε:

       «Φί­λε μου, φαί­νε­σαι κα­τα­βε­βλη­μέ­νος. Ἡ φι­λο­δο­ξί­α εἶ­ναι κα­κὸ ἀ­φεν­τι­κό.»

       «Δου­λεύ­ω γιὰ τὸν κ. Τζό­ουνς, κύ­ρι­ε» ἀ­πάν­τη­σε ὁ ἐρ­γά­της.

        «Ἔ­λα, πά­ρε τὰ πά­νω σου» συ­νέ­χι­σε ὁ συγ­γρα­φέ­ας. «Ἡ δό­ξα ἔρ­χε­ται τὴ στιγ­μὴ ποὺ δὲν τὴν πε­ρι­μέ­νεις. Σή­με­ρα εἶ­σαι φτω­χός, ἄ­ση­μος κι ἀ­πο­γο­η­τευ­μέ­νος· αὔ­ριο ἴ­σως τὰ αὐ­τιὰ ὅ­λων νὰ βου­ί­ζουν μὲ τ’ ὄ­νο­μά σου.»

        «Τί μοῦ τσαμ­που­νᾶς;» εἶ­πε ὁ ἐρ­γά­της. «Δὲν μπο­ρεῖ ἕ­νας τί­μιος ἐρ­γά­της νὰ κά­νει τὴ δου­λειά του μὲ τὴν ἡ­συ­χί­α του, νὰ πά­ρει τὸ μι­σθό του καὶ νὰ τὰ βγά­λει πέ­ρα χω­ρὶς νὰ τοῦ πε­τᾶ­νε οἱ ἄλ­λοι βλα­κεῖ­ες γιὰ φι­λο­δο­ξί­α καὶ φή­μη;»

        «Για­τί μπο­ρεῖ ἕ­νας τί­μιος γρα­φιάς ; » εἶ­πε ὁ συγ­γρα­φέ­ας….

http://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/2011/08/03/ambrose-bierce-ergatis-sto-pezodromio/