Ακόμη δεν έχω συγχωρήσει τους «ΦΑΤΜΕ», συγκρότημα της δεκαετίας του 80 με τραγουδιστή το Νίκο Πορτοκάλογλου, για το ότι διαλύθηκαν…Γι αυτό με μεγάλο ενδιαφέρον εντρύφησα στην «Καθημερινή» της 19.12.2010, όπου συνεντευξιαζόταν ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ , ντράμερ του συγκροτήματος. Ιδιαίτερα πρόσεξα τις βολές που έδωσε κάτω από τον υπότιτλο : GREEKLISH ΚΑΙ ΓΥΜΝΙΑ, απαντώντας στο ερώτημα της δημοσιογράφου Γιούλης Επτακοίλη για το αν γράφονται καλά τραγούδια:
«Δεν ακούω σοβαρό ελληνικό στίχο……»
«Και φαντάζομαι σε εκνευρίζει ο αγγλικός στίχος που χρησιμοποιεί η νέα γενιά…..»,παρατηρεί η δημοσιογράφος.
«Δεν ακούω σοβαρό ελληνικό στίχο……»
«Και φαντάζομαι σε εκνευρίζει ο αγγλικός στίχος που χρησιμοποιεί η νέα γενιά…..»,παρατηρεί η δημοσιογράφος.
Απαντάει ο Τσάκαλος :
«Μου φαίνεται ανεδαφικό, βαρετό και φυγομαχία, αυτή ιδιαίτερα η εποχή που όλα είναι στο κόκκινο και πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα και να ομολογήσουμε. Και η αλήθεια που περνάει αφιλτράριστη απ’ την καρδιά σου στα λόγια σου, δεν μπορεί παρά να είναι στη γλώσσα σου. Είναι δυνατόν σε στιγμές ανάτασης ή συντριβής να χρησιμοποιείς κάτι το επίκτητο, το ξένο;»
«Μου φαίνεται ανεδαφικό, βαρετό και φυγομαχία, αυτή ιδιαίτερα η εποχή που όλα είναι στο κόκκινο και πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα και να ομολογήσουμε. Και η αλήθεια που περνάει αφιλτράριστη απ’ την καρδιά σου στα λόγια σου, δεν μπορεί παρά να είναι στη γλώσσα σου. Είναι δυνατόν σε στιγμές ανάτασης ή συντριβής να χρησιμοποιείς κάτι το επίκτητο, το ξένο;»
Από την άλλη πλευρά, ο Τσάκαλος δεν έχει πρόβλημα να δηλώσει «φίλος των γλωσσικών εφευρέσεων κάθε γενιάς», κι αυτό είναι σημαντικό :
Σημαντικό για τη σκιαγράφηση μιας υγιούς σχέσης με το εκφραστικό όργανο, σε αντιπαράθεση με αυτούς που προσβλέπουν στην απολιθωματική συντήρηση των γλωσσικών μας στοιχείων, ανεξάρτητα από τις επιδράσεις που υφίσταται ο εθνικός σχηματισμός μέσα σε συνθήκες συνάντησης με ξενόγλωσσα συστήματα.. Σε αντιπαράθεση με αυτούς που αντιμετωπίζουν τρομαγμένοι την ενσωμάτωση κάποιων ξενικών λέξεων και όρων στο σύστημα της Ελληνικής γλώσσας, ταυτίζοντας τον γλωσσικό τύπο με την ουσία της Παιδείας και θυμίζοντας κάποιους μπασκίνες ή στρατοκράτες προηγούμενων εποχών, που ταύτιζαν τη μόρφωση με τη χρήση της καθαρεύουσας….
Όπως ακριβώς ο οργανισμός υπάρχει μέσα σε ένα διαρκή αγώνα εναντίον των παθογόνων μικροβίων, έτσι και η υγιής σχέση με το εκφραστικό μας όργανο υφίσταται μέσα στις συνθήκες ενός διαρκούς διμέτωπου αγώνα : Ενάντια στον υπεροπτικό εθνικό αυτισμό αλλά και ενάντια στην συμπλεγματική προσκόλληση σε ο,τιδήποτε ξενικό γυαλίζει - όπως οι χαντρούλες γυάλιζαν κάποτε στα μάτια των ιθαγενών…
Όπως ακριβώς ο οργανισμός υπάρχει μέσα σε ένα διαρκή αγώνα εναντίον των παθογόνων μικροβίων, έτσι και η υγιής σχέση με το εκφραστικό μας όργανο υφίσταται μέσα στις συνθήκες ενός διαρκούς διμέτωπου αγώνα : Ενάντια στον υπεροπτικό εθνικό αυτισμό αλλά και ενάντια στην συμπλεγματική προσκόλληση σε ο,τιδήποτε ξενικό γυαλίζει - όπως οι χαντρούλες γυάλιζαν κάποτε στα μάτια των ιθαγενών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου