Κάθε άτομο με σώας τας φρένας ολικώς ή μερικώς, πρέπει να αισθάνεται ναυτία μπροστά στην επίμονη «λογιστική» των ηγετικών ευρωπαϊκών τάξεων, της εγχώριας πολιτικής ηγεσίας, των αναλυτών που εμπλέκονται σε αυτή τη συζήτηση : Τα Χ εκατομμύρια που μπορούν να αντληθούν από τις Ψ τσέπες για να υπηρετήσουν τους Ω οικονομικούς στόχους, έχουν αναχθεί σε μεγάλη σοφία, οι δε συνδυασμοί των «μ» εσόδων ανά «ν» πηγές πάνε κι έρχονται , τη στιγμή που το πρώτιστο και απλούστατο καθήκον για την αντιμετώπιση της κρίσης, έγκειται στην ενίσχυση της κατανάλωσης και δια μέσου αυτής στην ανάκαμψη της αγοράς και της παραγωγής…
Ένα λοιπόν το κρατούμενο - η παραπλανητική δράση αυτής της λογιστικής : Το ότι μας εκτρέπει σε ένα διαρκές «ψάξιμο»,ενώ η προτεραιότητα στη συγκεκριμένη κατάσταση βρίσκεται στην υποστήριξη εκείνων των πολιτικών δράσεων στη δημόσια σφαίρα, που θα αναχαιτίσουν την κρίση και θα προσφέρουν άμεση ανακούφιση στα μεγάλα θύματά της….
Στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, η υπόθεση της φορολόγησης των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ανάγεται στην εποχή του Κέϋνς, είχε έλθει στο προσκήνιο στη δεκαετία του 70 από τον (μετέπειτα Λόρδο)Τόμπιν με θέμα τις διεθνείς μετακινήσεις κεφαλαίων και στη συνέχεια παραλήφθηκε – αρχές του αιώνα μας - από την ATTAC, για να μετασχηματισθεί σε ένα από τα αιτήματα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Σε αυτά τα πλαίσια η ιδέα του «Φόρου Τόμπιν» δεν ήταν απλά και μόνο «εισπρακτική» και αναδιανεμητική υπέρ των φτωχών, αλλά επί πλέον ενισχυτική της θέσμισης δημόσιων-υπερεθνικών οργάνων, που θα περιόριζαν τις αποσταθεροποιητικές ροές του κεφαλαίου δια μέσου των συνόρων και που θα δημιουργούσαν ένα θετικό προηγούμενο και για άλλους ελέγχους της διεθνούς αγοράς….
Για τον ένα πάντως ή άλλο λόγο, η υπόθεση της φορολόγησης των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών έφθασε ως τις ημέρες μας. Το 2009 υποστηρίχθηκε από τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών στη συνάντηση των G20, χωρίς ουσιαστική απήχηση. Τον Ιούνιο του 2010 τέθηκε στο παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων από τον Έλληνα Πρωθυπουργό, ως συμπλήρωμα της πρότασης του ίδιου και άλλων διεθνών παραγόντων, για την επιβολή ελέγχων στους «διεθνείς φορολογικούς παραδείσους». Η υπόθεση της φορολόγησης των διεθνών χρηματοπιστωτικών συναλλαγών έβαζε το πρόβλημα μιας διεθνούς αντι-νεοφιλελεύθερης συναίνεσης ,που όμως γινόταν όλο και πιο ανέφικτη, μέσα σε συνθήκες κανιβαλικού αμόκ των αφεντικών του διεθνούς συστήματος…
Το φαγητό είχε ζεσταθεί, κρυώσει, ξαναζεσταθεί και ξανακρυώσει . Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους «Οικολόγους Πράσινους» να το ξανασερβίρουν και μάλιστα ως παραγμένο στην κουζίνα τους, χωρίς αναφορά στα κινήματα που αγωνίστηκαν για την προώθηση του «Φόρου Τόμπιν» στην ατζέντα της διεθνούς συζήτησης. Πάτησαν σε αλλότριο έργο για να προκαλέσουν εντυπώσεις, όμως αυτό δεν ήταν το χειρότερο : Το χειρότερο ήταν ότι υιοθέτησαν τη συλλογιστική των επεμβάσεων του κατεστημένου, προτάσσοντας την σωτηρία των τραπεζών και προτείνοντας την ενίσχυση των επενδύσεων – κοντολογίς την έξοδο από την κρίση μέσω ενός νέου διεθνούς κύκλου επενδύσεων και κερδοφορίας. Ενός κύκλου που είναι προβληματικός μέσα σε συνθήκες στραγκαλισμού των λαϊκών εισοδημάτων, που έχει ήδη υψώσει ως σημαία την καταβύθιση του ατομικού και κοινωνικού μισθού, την υποβάθμιση του κράτους πρόνοιας και την κινεζοποίηση της οικονομίας........
YΓ
Η φωτογραφία είναι από τη δράση του συλλόγου ΑΡΧΕΛΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου