Στο παρελθόν έχω επανειλημμένα γράψει για τους ανεύθυνους που ανεβαίνουν με μοτοσυκλέτες σε δασικά μονοπάτια, που παράγουν εκρηκτικούς θορύβους σε περιοχές παρθένας φύσης, που κάνουν στα βουνά αυτοσχέδιους αγώνες μοτο κρος χωρίς να λογαριάζουν τίποτε και κανένα.. Στην ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ, στο ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ, στο κανάλι ΤΗΛΕΦΩΣ, έχω αναφερθεί σ’ αυτούς τους «κανίβαλους» της φύσης και του τοπίου: Εξηγώντας πάντοτε ότι ο ήχος είναι αναπόσπαστο στοιχείο του τοπίου, με την έννοια ότι η οπτική απόλαυση γίνεται αδύνατη όταν παρεμβάλλεται ένα διαφορετικό και παράταιρο ακουστικό ερέθισμα. Το τοπίο, ως σχέση χώρου και ανθρώπων, αναιρείται τουλάχιστον προσωρινά, όταν συνδέεται με ήχους ασύμβατους, οχληρούς, αταίριαστους με τον περίγυρο.
Η κίνηση μοτοσυκλετών και τζιπ off the road είναι καταστρεπτική για το δάσος, για τα άγρια ζώα που προσφυγοποιούνται, για την επιθυμία του ορειβάτη και φυσιολάτρη να είναι για λίγο « αναχωρητής» από τα ανθρώπινα. Στον Όλυμπο, οι εθελοντές της Πιερίας έχουν καταγγείλει τους ασυνείδητους ή ηλίθιους ή και τα δυο μαζί, που θέλουν να φτάνουν με μηχανές ως τα αλπικά λιβάδια του Βουνού των Θεών. Στην Πάρνηθα ο αξέχαστος Γιώργος Ντούρος αισθανόταν απέραντη αγανάκτηση εναντίον κάποιων εποχούμενων καθαρμάτων και μηχανευόταν τρόπους για την αντιμετώπισή τους.
Πρόσφατα , ο Κώστας Μάνης μου έστειλε το editorial του περιοδικού CAM MAGAZINE («Δύσκολα φεγγάρια …βουνίσιες λύσεις»), υπογεγραμμένο από τον Χρήστο Κύρτσο, που αναφερόταν σε αυτές τις μοτοσυκλετιστικές εμπειρίες επί ορεινού πεδίου. Έφριξα κανονικά. Κατέληγε το editorial : “Mέσα σε 8 ώρες πίσω από το ανθρώπινο GPS διασχίσαμε δεκάδες χιλιόμετρα εκτός δρόμου, που με αυτοκίνητο δεν πας και με τα πόδια θέλεις μέρες, ενώ το μάτι μας χάθηκε μέσα σε πανέμορφες τοποθεσίες, που καταρρίπτουν τη θεωρία ότι μετά τη θάλασσα το χάος….”
Παρακάμπτω την τελευταία αμπελοφιλοσοφική νότα του σημειώματος γύρω από τη θάλασσα, και στέκομαι σε αυτή την πρακτική της διείσδυσης στον ορεινό χώρο με αθέμιτο τρόπο και με περιβαλλοντοκτόνα μέσα : Μια πρακτική επικίνδυνη, τερατωδώς άσχημη, απειλητική για μια ολόκληρη κατηγορία ανθρώπων που βιώνουν άμεσα την ομορφιά του βουνού, την ένταση της σωματικής προσπάθειας, τη συλλογικότητα. Ενώ το βουνό τα τελευταία χρόνια προσφέρεται σε χιλιάδες ορειβάτες και περιπατητές ως «εργοτάξιο εξαιρετικών αισθημάτων» - για να επιστρατεύσω μια φράση του ποιητή Γιώργου Χρονά – κάποιοι απειλούν να εξαλείψουν τις δυνατότητες ήπιας απόλαυσης και να παράξουν ένα ακόμη μνημόσυνο για μια ακόμη χαμένη φυσικότητα ....
Η οδήγηση εκτός δρόμου εντάσσεται μέσα στη λογική διαφόρων σπορ που ασκούνται ελαφρά τη καρδία, που είναι προβληματικά για το περιβάλλον, που κάποτε παράγουν «λουξ» καταστάσεις και κολακεύουν διάφορους γκλαμουράτους αν και συνιστούν «ορεινό κιτς» - όρα περίπτωση του Helskiing, δηλαδή του σκι με τη χρήση ελικοπτέρου για το ανέβασμα στην κορυφή της χιονοδρομικής πίστας…Όμως υπάρχουν και μορφές οδήγησης σε ορεινές περιοχές, « εντός δρόμου», που συνιστούν προβληματική δραστηριότητα, έστω και αν είναι χωρικά και χρονικά περιορισμένες. Παραδείγματος χάρη η διεξαγωγή του «Φθινοπωρινού Ιστορικού Ράλι» στην Πάρνηθα, στις 21 Νοεμβρίου. . Λέει το ρεπορτάζ του Βασίλη Σαρημπαλίδη στο zougla.gr ,στις 2 Νοεμβρίου : «Η ΕΛΠΑ διοργανώνει έναν από τους κορυφαίους αγώνες ιστορικών αυτοκινήτων που έχει διάρκεια δύο ημέρες και αποτελείται από ασφάλτινες ειδικές διαδρομές». Και καταλήγει :
«Σκοπός των διοργανωτών είναι να καθιερωθεί ο συγκεκριμένος αγώνας και να συμπεριλαμβάνεται κάθε χρόνο στο ημερολόγιο την 3η εβδομάδα του Νοέμβρη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι, σημαντική συνεισφορά για να γίνει πραγματικότητα η ανάβαση της Πάρνηθας έπαιξε η στήριξη του Δασαρχείου και της Αστυνομίας αλλά και η επιμονή των ανθρώπων της ΕΛΠΑ».
Είμαι περίεργος να μάθω αν το δασαρχείο προβληματίσθηκε για τις τυχόν περιβαλλοντικές οχλήσεις αυτής της δραστηριότητας, για τις συνέπειες των ηχητικών εκπομπών, για τον «εθισμό» ή τον προϊδεασμό κάποιων αυτοκινητόφιλων για ανάλογες κινήσεις στην Πάρνηθα. Ξέρω τις ευαισθησίες των δασολόγων, αλλά αναρωτιέμαι : Μήπως θα έπρεπε να υποδείξουν στους διοργανωτές έναν άλλο, μακρινότερο και λιγότερο ευπαθή χώρο;
ΥΓ. Ηφωτογραφία είναι από τον Όλυμπο και τραβήχθηκε από τους "Εθελοντές Πιερίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου