Ο Καλλιτέχνης Αλκίνοος Ιωαννίδης μιλάει στην Κ.Ελευθεροτυπία (3.10.2010) για το μουσικό του έργο.Μιλάει σε μια περίοδο φυγής ταλαντούχων και εφοδιασμένων με πτυχία από αυτή τη χώρα - πτυχίων που προφανώς στοίχησαν πολλά σε εκπαιδευτικές υποδομές και πληρώθηκαν ακριβά από το ελληνικό δημόσιο.Μιλάει από την προνομιούχα σκοπιά του καλλιτέχνη, που θα μπορούσε να κάνει διεθνή καριέρα.Μιλάει σε ένα γενικό σκηνικό αποθάρρυνσης,περιορισμού των κρατικών πόρων για τον πολιτισμό, οικονομιστικού παραληρήματος των πάντων, άμβλυνσης των πνευματικών και καλλιτεχνικών αναζητήσεων, επικράτησης του αξιώματος "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω"...
Και όμως, σε ένα εδάφιο της συνέντευξής του δηλώνει:
"Καθώς ολοκλήρωνα ή πρωτοπαρουσίαζα αυτές τις μουσικές, η Ελλάδα προσπαθούσε να επιβιώσει ανάμεσα σε μνημόνια και εξεταστικές επιτροπές.....ενώ λίγο καιρό παλαιότερα έλεγα να φύγω οικογενειακώς απ' την Ελλάδα, με όλη την ευγνωμοσύνη που της έχω,τώρα το έχω ήδη ξεχάσει. Εδώ είμαι, εδώ ζω, εδώ αγαπώ, εδώ πονώ. Δεν με θέλω τουρίστα, σε διαδήλωση την Πρωτομαγιά στη Γερμανία ή τη Γαλλία....Θα κάτσω εδώ, να δεχτώ το δώρο της ταπείνωσης. Όχι αυτής που προκύπτει από τα χρέη μας προς τραπεζίτες και οργανισμούς, ποσώς μ΄ενδιαφέρουν αυτά. Αλλά της ταπείνωσης του ανθρώπου που ενώ μικρός ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, στη δύσκολη στιγμή δεν μπορεί ούτε τη γειτονιά του να κάνει καλύτερη......."
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης δεν θέλει τον εαυτό του τουρίστα, γιατί βιώνει την αξία της "μέθεξης" και του γενέθλιου χώρου.Αυτού που στο ποίημα του Καβάφη ("Στον ίδιο χώρο") "αισθηματοποιείται" πλήρως, χωρίς την προσθήκη οποιασδήποτε μεταφυσικού δεσμού γης, αίματος, κλπ. Όπου ο ποιητής δηλώνει την αβάσταχτη ελαφρότητα όσων διαβεβαιώνουν ότι "Όπου γης και Πατρίς"...
Γιατί κύριοι σύντροφοι, πως να το κάνουμε : ακόμη και σε μια εποχή μεγάλης κινητικότητας, στην εποχή του διαστήματος ή των τηλεμεταφορών α-λα- Σταρτρέκ, ο χώρος δεν θα είναι αδιαφοροποίητος, δεν θα είναι το ίδιο οικείος και το ίδιο φορτισμένος με βιωματικές καταστάσεις. Όπως οι σχέσεις μας με τα γύρω άτομα κλιμακώνονται - από ερωτικές, φιλικές, έως ουδέτερες ή άχρωμες -το ίδιο θα συμβαίνει και με τους συλλογικούς περίγυρους που θα συναντάμε : Κάποιοι από αυτούς θα είναι Πατρίδες μας που θα πονάμε και θα στηρίζουμε - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αδιαφορούμε για τις άλλες Πατρίδες.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου