ΟΙ «ΣΥΝΗΘΕΙΣ» ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Στην κινηματογραφική «Καζαμπλάνκα» οι ύποπτοι ήταν σταμπαρισμένοι και η σύλληψή τους ήταν ένα συνηθισμένο γεγονός. Στις καλοκαιρινές πυρκαγιές επί ελληνικού εδάφους, οι επικίνδυνες καταστάσεις και γενικά οι ύποπτοι είναι επίσης σταμπαρισμένοι, όμως η έγκαιρη αντιμετώπισή τους παραπέμπεται διαρκώς στο μέλλον. Γι αυτό και ο λόγος που προηγείται τέτοιων «θερμών» επεισοδίων είναι υποτονικός , ενώ αντίθετα ο λόγος που έπεται είναι υστερικός και ελάχιστα αυτοκριτικός. Μάλιστα αυτός ο «κατόπιν πυρκαγιάς» λόγος, χαρακτηρίζεται συχνά από την πρόταξη επιπόλαιων λύσεων και από την αντιμετώπιση των δασών πίσω από το πρίσμα μιας «κηπουρικής» λογικής ….

Τα τρία τελευταία χρόνια αυτή η «κηπουρική» αντίληψη υποδείκνυε σαν βασικό μέσο πυροπροστασίας τη διάνοιξη μεγάλων «αντιπυρικών» ζωνών μέσα στα δάση, που θα είχαν σαν κύρια αποστολή να παρεμποδίσουν την επέκταση της φωτιάς. Ιδιαίτερα η εφημερίδα «Αυριανή», μέσα από «πύρινα» άρθρα κατήγγειλε τους δασολόγους και τους «ψευτοοικολόγους» που παρεμπόδιζαν άλλοτε τους Δημάρχους και άλλοτε τις εντεταλμένες με την πυρόσβεση αρχές, να δημιουργήσουν τέτοιου είδους αντιπυρικές ζώνες. Όμως η άποψη αυτή ερχόταν σε καταφανή αντίφαση με την κοινή πείρα , που είχε αντληθεί σε δεκάδες πεδία επιχειρήσεων πυρόσβεσης : Και η οποία πείρα «φωτογράφιζε» την δυνατότητα της φωτιάς να πραγματοποιεί «άλματα» ακόμη και εκατοντάδων μέτρων, να υπερβαίνει τις ενδιάμεσες εκτάσεις και να μεταφέρει το καταστροφικό της έργο σε μεγάλη απόσταση από την αρχική εστία. Ακόμη και η παρεμβολή της εθνικής οδού Αθήνας-Θεσσαλονίκης δεν είχε αποτρέψει το πέρασμα της φωτιάς σε πολλά σημεία! Η διαπίστωση αυτή δεν αναιρούσε βέβαια τη σημασία της διάνοιξης «διόδων» μέσα στο δασικό χώρο, όμως αυτή η πρακτική στόχευε στη διευκόλυνση της παρέμβασης των χερσαίων μέσων και μπορούσε να γίνει «επί τούτω», με την πρόχειρη κατασκευή δασικών δρόμων σε συγκεκριμένες φάσεις , για τη προσέγγιση των πυροσβεστικών οχημάτων …

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΠΑΡΤΕΡΙΑ»

Το δάσος δεν μπορεί να διαχωριστεί σε παρτέρια για την προστασία του και η προστασία του δεν έχει καμιά σχέση με τον κατακερματισμό του. Ένα τέτοιο εγχείρημα «μπακλαβαδοποίησης» όχι μόνο προσκρούει πάνω στο ανάγλυφο του δασικού εδάφους – που είναι ιδιαίτερα έντονο στις ελληνικές συνθήκες - αλλά επί πλέον συνιστά λύση καταστρεπτικότερη και από το ίδιο το πρόβλημα : Γιατί το πρόβλημα είναι η διάσωση της ολότητας και της αρτιότητας του δάσους, η περιφρούρηση των βασικών του λειτουργιών, η διατήρηση της πανίδας και του τοπίου. Είναι ένα πρόβλημα που συχνότατα μπαίνει με «τεχνικούς όρους», φετιχοποιημένο σχεδόν και αποστασιοποιημένο από την ανθρώπινη κατάσταση – έστω κι αν κατά βάθος είναι πρόβλημα διαχείρισης ενός συλλογικού εισοδήματος και μιας συλλογικής ποιότητας ζωής….

ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

Από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας και για λόγους που πολλοί δασολόγοι προσδιόρισαν ως «λόγους εκδίκησης», ο συντονισμός των αντιπυρικών δράσεων αποσπάστηκε από τη Δασική Υπηρεσία και μεταφέρθηκε στην αρμοδιότητα της Πυροσβεστικής. Αυτή η τελευταία είχε φυσικά γνώση των διαδικασιών πυρόσβεσης, όμως αγνοούσε τη συμπεριφορά της δασικής «καύσιμης ύλης» και τις ιδιαιτερότητες του δασικού χώρου, που επέβαλαν ειδικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών . Η υπόθεση της «εκδικητικής απόσπασης αρμοδιοτήτων» (λόγω της κωλυσιεργίας των δασολόγων στην υπόθεση διαφόρων αποχαρακτηρισμών…) πήρε αρκετή δημοσιότητα το 2007, μετά την ολέθρια καταστροφή του Αυγούστου και την απανθράκωση 2 εκατ.στρεμμάτων… Όμως η ιστορία αυτή είχε και συνέχεια : Στις αρχές του τρέχοντος καλοκαιριού το συνδικαλιστικό όργανο της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) κατήγγειλε την «εξαφάνιση» (απενεργοποίηση) της Διεύθυνσης Δασών εντός των πλαισίων του Υπουργείου Περιβάλλοντος κλπ., όπως επίσης και τις διαδικασίες σύνταξης των δασικών χαρτών μέσω της ανάθεσής τους σε ιδιωτικά γραφεία, παρά την ύπαρξη δασολόγων επιστημόνων του δημόσιου τομέα…

ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΧΑΪ ΤΕΚ ΛΟΓΙΚΗ

Η «αβάστακτη ελαφρότητα» του λόγου περί των θερινών πυρκαγιών όπως και η ευκαιριακή παρουσία του στα μίντια, εμπόδισαν την ανάπτυξη μιας προβληματικής σε βάθος, όπως επίσης και τη δημιουργία ενός ευρύτερου πνεύματος κοινωνικής συστράτευσης . Ο πλειοψηφικός λόγος οχυρώθηκε πίσω από θέσεις που θεωρούσε ως δεδομένες και αναντίρρητες, διασυνδέοντας τη δασική προστασία με τους διατιθέμενους πόρους και ιδιαίτερα με τη χρήση μέσων υψηλής τεχνολογίας - αεροπλάνων, ελικοπτέρων, επίγειων αισθητήρων φωτιάς, κλπ. Η θεώρηση αυτή εμπεριείχε ένα μικρό αλλά βαρύνον ποσοστό λάθους, καθότι παραγνώριζε τη σημασία του λαϊκού παράγοντα για την αντιμετώπιση ενός κολοσσιαίου προβλήματος - μέσα στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής και της στατιστικά συχνότερης «συνεύρεσης» υψηλότατων θερμοκρασιών και ισχυρών ανέμων: Οι πυρκαγιές δεν θα έπρεπε απλά να σβηστούν αλλά να σβηστούν ολικά, αποτρέποντας τις μεταγενέστερες αναζωπυρώσεις. Μια τέτοια περίπτωση δολοφονικής αναζωπύρωσης ήταν η πρόσφατη πυρκαγιά στην Κάρυστο (21-23 Αυγούστου) που προήλθε από την «ανάκαμψη» προηγούμενης φωτιάς . Η αρχική φωτιά είχε πριν ένα μήνα απανθρακώσει μια έκταση πολλών εκατοντάδων στρεμμάτων και είχε θεωρηθεί «λήξασα», όμως κάτω από την επιφάνειά της υπέβοσκαν μικρές καύσεις που αναπτύχθηκαν στη συνέχεια, μέσα σε συνθήκες θυελλωδών ανέμων. Θυμάμαι το 1988, σε μια πυρκαγιά που έκαψε το δάσος στη Μονή Καισαριανής, ο Δήμος είχε έτοιμα πτυοσκάπανα και τα μοίρασε σε εθελοντές πολίτες - όχι για να αντιμετωπίσουν την ίδια τη φωτιά που είχε βασικά κατασβεσθεί από τα αεροπλάνα, αλλά για να εξαλείψουν τις υπάρχουσες μικροεστίες , που απειλούσαν με μεταγενέστερη αναζωπύρωση. Η προσωπική- χειρονακτική εργασία ή η εργασία επιτήρησης του δασικού χώρου, θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο ενός εθελοντισμού, στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδίου προστασίας. Όμως οι ηγετικοί παράγοντες αναλογίσθηκαν αυτές τις λύσεις μόνο σε περιόδους μεγάλων καταστροφών, ενώ στις μετέπειτα περιόδους επέμειναν να «διπλαρώνονται» από πωλητές χαϊ τεκ συστημάτων. Αυτό ερμηνεύει και τη μικρή σημασία που απέδωσαν σε υπαρκτές εθελοντικές προσπάθειες δασοπροστασίας(π.χ ΕΔΑΣΑ) – αλλά και στη γενικότερη κινητοποίηση και εγρήγορση της κοινωνίας.…

Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Στην Ελλάδα η θέσπιση των "περιοχών υψηλής επικινδυνότητας" συναρτήσει των μετεωρολογικών συνθηκών, αποτέλεσε μια σχετικά πρόσφατη θέσμιση σε σχέση με άλλες χώρες – π.χ. Κύπρος. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η συγκεκριμένη θέσμιση δεν αντιμετωπίσθηκε με την απαραίτητη σοβαρότητα - λόγω της γενικότερης αναξιοπιστίας του κρατικού λόγου - και δεν αφομοιώθηκε από την ευρύτερη κοινωνία. Έτσι η δαμόκλεια σπάθη των μεγάλων καταστρεπτικών επεισοδίων της τρέχουσας δεκαετίας, τύπου Αυστραλίας, Καλιφόρνιας, Πορτογαλίας , Ηλείας του 2007 κλπ., όπου οι πυρκαγιές ξεπέρασαν την «εναρκτήρια ποιότητα» των χωρικά συγκεκριμένων μετώπων φωτιάς για να μετατραπούν σε διάσπαρτες και για να επιβάλουν αντιπυρικές παρεμβάσεις αποκλειστικά και μόνο για τη σωτηρία ζωών και περιουσιών, αυτή η δαμόκλεια σπάθη συνέχισε να επικρέμαται πάνω από την ελληνική κοινωνία.

Τα έντονα καιρικά φαινόμενα του τρέχοντος έτους επανέφεραν στο προσκήνιο τις θεωρήσεις για την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή και το φαινόμενο του Θερμοκηπίου, ενώ από την άλλη πλευρά διέψευσαν κάποιους «σκεπτικιστές», που πριν λίγους μήνες, πριν και μετά τη συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης, υποστήριζαν το σενάριο της παραπληροφόρησης και παραποίησης των στοιχείων για την εξέλιξη του κλίματος. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ο «σκεπτικισμός» παρέσυρε ακόμη και παράγοντες του οικολογικού κινήματος σε μια χαοτική συζήτηση, παρά τη κυριαρχούσα πλέον «αρχή της Πρόληψης»: Η οποία υποδείκνυε την ανάγκη ανάληψης δράσεων για τον περιορισμό των αερίων του θερμοκηπίου επί τη βάσει των σημερινών σοβαρών ενδείξεων, ανεξάρτητα από την όποια θεωρητική συζήτηση και διχογνωμία……

ΜΕΙΩΣΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΑΣΟΚΑΛΥΨΗΣ

Ο πλανήτης δεν βρίσκεται στην καλύτερές του και η πιθανότητα της συρρίκνωσης του παγκοσμίου εισοδήματος λόγω της ανάληψης κατασταλτικών δράσεων στο μέλλον, είναι πάντοτε παρούσα. Ακριβώς αυτή η πιθανότητα αποτελούσε βασική διαπίστωση της έκθεσης Stern (2006), που έδειχνε τη διασύνδεση οικονομίας και κλιματικής ανατροπής. Οι πρόσφατες αναφορές μιας ομάδας αμερικανών πανεπιστημιακών ερευνητών ( http://societystats.blogspot.com) για τα φθίνοντα ποσοστά της παγκόσμιας δασοκάλυψης , αποτέλεσαν επίσης μια εστία ανησυχίας , για οικολογούντες και μη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, το διάστημα από το 2000 έως το 2005 η παγκόσμια δασοκάλυψη μειώθηκε κατά 3,1%, με ιδιαίτερα μεγάλες απώλειες στους βόρειους δρυμούς και στα τροπικά δάση βροχής. Οι εκτιμήσεις αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν αδιαμφισβήτητες, δεδομένου ότι συγκρούονται με άλλες εκτιμήσεις επιστημονικών ομάδων. Όμως οι πολιτικές και τα κινήματα που στοχεύουν στην ποιότητα ζωής, είναι πάντα υποχρεωμένα να παίρνουν υπόψη το χειρότερο σενάριο…

ΥΓ.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΔΡΟΜΟΣ" της 28ης Αυγούστου 2010. Η φωτογραφία είναι του Βαγγέλη Πετσωτά,από το Μαύρο Λιθάρι του Δήμου Καλιέων, και αναφέρεται σε μια υπεραιωνόβια βελανιδιά στο χωριό Λευκαδίτι, που ξυλεύτηκε σσε εφαρμογή της κηπουρικής λογικής κάποιων....

ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Με ζώνουν τα φίδια, όταν σκέπτομαι μια διαταγή που εξέδωσε το 1856 η Βασίλισσα Αμαλία, ως αναπληρώτρια του Όθωνα. Η διαταγή αφορούσε την απαγόρευση του καπνίσματος εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων ! Μετά από ένα και μισό αιώνα, το συγκεκριμένο έγγραφο πιστοποιεί την εθνική αναποφασιστικότητα δια μέσου της λήψης «γενναίων» και «τελικών» αποφάσεων: Κάπως περίπου σαν την αντιμετώπιση των αναδασώσεων, των αυθαιρέτων, της πολιτικής διαφθοράς, των καταπατήσεων του αιγιαλού…. «Ρε συ», λέω στον εαυτό μου, «μήπως το 2250 κάποιοι θα χλευάζουν την τρέχουσα απόφαση για διακοπή του καπνίσματος σε όλους τους (κλειστούς)δημόσιους χώρους;
Όμως ο αγώνας συνεχίζεται, ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας στην ασυνέπεια, στην αναποφασιστικότητα και ελαφρότητα των δεσμεύσεων. Ιδού λοιπόν μια στάση λεωφορείων στη Σαλαμίνα,με μια ελληνική σημαία(για να μη ξεχνιόμαστε….), με μια καρδούλα μαθητικών προδιαγραφώνκαι μια έκκληση για άμεση διακοπή του καπνίσματος, σε απλά ελληνικά …Συγκινητική η βολή εναντίον της καπνορύπανσης, ιδιαίτερα για μας τους οικολογούντες παλαιάς κοπής, που συμπράτταμε από τις αρχές της δεκαετίας το 80 με τους «Αντικαπνιστές» και τις άλλες υγιεινιστικές δυνάμεις, πέριξ του Θεοδόση Μηλογιαννάκη…Ήταν τότε που τα γραφεία κάτι περιοδικών όπως π.χ. του ΑΝΤΙ έδειχναν μπαρουτοκαπνισμένα , η δε έξοδος από αυτά έπρεπε να ακολουθείται και από γενικό πλύσιμο, μέχρι και των σώβρακων…..

Ο αγώνας όμως δικαιώθηκε, ΟΛΕ ! Το ερώτημα που απομένει είναι : γιατί θα έπρεπε η αντικαπνιστική καμπάνια, που κορυφώνεται από την 1η Σεπτεμβρίου και μετά, να συνδέεται τόσο πολύ με το κιτς;

ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΕΙΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ…….

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η αριστερή ομφαλοσκόπηση και αυταρέσκεια, είναι ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, η Κυβέρνηση προτίθεται να εκφωνήσει το παραδοσιακό άσμα «τρία πουλάκια κάθονταν», εάν δε ή όπου της τύχει θετικό αποτέλεσμα, να το «διερμηνεύσει» ως επιβράβευση της πολιτικής της. Η κυβέρνηση θέλει ουσιαστικά να προσπεράσει το μεγάλο ζήτημα αυτής της συγκυρίας, που είναι η αποδοκιμασία των χειρισμών ένταξης της χώρας στη μέγγενη του διεθνούς φιλελευθερισμού. Θέλει να αποφύγει την αποδοκιμασία της δικής της συναίνεσης στην ευρωτοκογλυφία και της εξόφλησης πολιτικών γραμματίων δαπάναις της χώρας.

Λανθάνουν πολύ αυτοί που περιμένουν την οικονομική καθίζηση για τον ερχομό της επανάστασης. Λανθάνουν κι αυτοί που φαντασιώνουν την κατάρρευση των μεγάλων πολιτικών σχηματισμών και την αυτόματη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Γιατί τίποτα δεν είναι εφικτό χωρίς πνεύμα ενότητας και διαλόγου, κυρίως δε και προπάντων : Χωρίς παραμερισμό κάποιων πολιτικών διαφορών στη συγκεκριμένη συγκυρία. Γι αυτό πιστεύω ότι όλοι οι πολίτες έχουν θέση στη συζήτηση που διοργανώνεται αύριο, 1^{η Σεπτεμβρίου, στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Ακαδημίας 60}

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ»

ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ

To Κέντρο Πολιτικού Διαλόγου και Δράσης

«Δημοκρατική Συνεννόηση»

διοργανώνει εκδήλωση με θέμα:

«Το μνημόνιο, ο “Καλλικράτης”

και οι πολιτικές εξελίξεις »

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Ώρα 19:00

Αίθουσα Τελετών Δικηγορικού Συλλόγου

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Κώστας Βεργόπουλος, Καθηγητής Παν/μίου Paris VIII

Νώτης Μαριάς, Καθηγητής Παν/μίου Κρήτης

Αλέξης Μητρόπουλος, Καθηγητής Παν/μίου Αθηνών

Βασίλης Οικονόμου, Βουλευτής Αττικής

Σπύρος Παπασπύρος, Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ

Χορηγός Επικοινωνίας:

Περιοδικό «Επίκαιρα»

　

Ο κ. ΚΑΜΙΝΗΣ ΚΑΙ Η ΑΘΗΝΑ

Ο κύριος Καμίνης επιλέχτηκε από την

«Δημοκρατική Αριστερά»(ΔΑ) ως υποψήφιος για τη Δημαρχία της Αθήνας, κι αυτό δεν συνιστά ατόπημα. Το ατόπημα έγκειται στο ότι η ΔΑ επιμένει να δημοσιοποιεί το όνομά του ως «συμπροτεινόμενο» από την ίδια και από τους «Οικολόγους Πράσινους»(

ΟΠ), ενώ οι τελευταίοι δεν έχουν μέχρι αυτή τη στιγμή αποφασίσει ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ κάτι σχετικό. Αντίθετα έχει γίνει γνωστό ότι η ΔΑ απλώς εξασφάλισε τη συναίνεση ενός στελέχους των ΟΠ, και μη έχοντας κανένα ενδοιασμό στο να χρησιμοποιεί τον παραγοντισμό των άλλων, υπηρετεί τη δική της πολιτική εικόνα εμφανιζόμενη απέναντι στο ΠΑΣΟΚ ως πόλος μείζονος επιρροής…

Υπάρχουν όμως και άλλα ατοπήματα όσον αφορά την προβολή του κ.Καμίνη. Όπως είναι η ιδέα του περί

«υπερκομματικής υποψηφιότητας», που είναι παράδοξη, στο βαθμό που εξαντλείται στην διεκδίκησητης «προσυπογραφής»

του ΠΑΣΟΚ χωρίς αναζήτηση δημοτικών ερεισμάτων σε κάθε πολιτικό χώρο. Το τρίτο και σημαντικότερο ατόπημα έγκειται στο ότι ο κ Καμίνης δεν έχει κοινοποιήσει κάποιο στοιχειώδες πλαίσιο απόψεων για την υπάρχουσα κατάσταση : δεν μας λέει κάτι για την αθλιότητα του κέντρου, για τον νεοφασιστικό βανδαλισμό εις βάρος του αστικού τοπίου αλλά και εις βάρος της λειτουργικότητας της πόλης, για το πράσινο, για την προβληματική κινητικότητα μέσα στον αστικό αστό, για τα απαλλοτριωμένα πεζοδρόμια κλπ. Γιατί να τον προτιμήσουμε λοιπόν; Για να ενισχύσουμε το κατεστημένο- προσωποκεντρικό πολιτικό μοντέλο;

Τελευταίο ατόπημα της υποψηφιότητας Καμίνη είναι η σιωπηρή παράκαμψη του ευρύτερου πολιτικού περιβάλλοντος και της

«οικονομικής κατοχής» της χώρας από το ΔΝΤ. Εδώ δεν ζητείται από τον ίδιο και κάθε υποψήφιο «να ξεστρατίσει» την αυτοδιοικητική συζήτηση και να ακολουθήσει τα γνωστά στερεότυπα μιλώντας περί ανέμων και περί υδάτων ή καταγγέλλοντας τη δράση του ιμπεριαλισμού στη Ταγκανίκα ….. Tο μέγα ζητούμενο είναι η ευθεία και ανενδοίαστη δήλωση της απειλής που εκπροσωπεί ο τοκογλυφικός νεοφιλελευθερισμός και οι «ιμάντες μεταβίβασης»

των εντολών του ΔΝΤ στην τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι η απειλή για τις μεγάλες και μικρές διεκδικήσεις, για την ποιότητα ζωής, για τις μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης μέσα στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης…

ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ικανοποιήθηκε ο Εμπορικός Σύλλογος Αθήνας (25.8.2010) για τις εξαγγελίες της κυβέρνησης σχετικά με τις δράσεις αναβάθμισης του αθηναίκού κέντρου.

Οι έμποροι είχαν από καιρό διεκδικήσει κάτι περισσότερο από αποσπασματικά έργα ανάπλασης και πεζοδρόμησης υποβαθμισμένων γειτονιών : Αίτημα τους ήταν οι ολοκληρωμένες παρεμβάσεις για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική αναβάθμιση.


Σε ανακοίνωσή του ο ΕΣΑ θύμισε ότι η εμπλοκή συναρμόδιων φορέων αποτελούσε πάντα τροχοπέδη των ενεργειών ανάπλασης, ωστόσο τον Μάρτιο του 2010 και προκειμένου να υπάρξουν συντονισμένες ενέργειες εύρεσης λύσεων , ο ΕΣΑ πρωτοστάτησε στη δημιουργία άτυπης ομάδας εργασίας, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των εμπλεκόμενων κυβερνητικών, επαγγελματικών και κοινωνικών φορέων της πόλης, για την καταγραφή σκέψεων και προτάσεων.

Βάζοντας ουσιαστικά τη λογική της πολυλειτουργικής πόλης αλλά και της συμβατότητας των ιδιαίτερων λειτουργιών μεταξύ τους, ο ο ΕΣΑ διατύπωσε έναν ενδιαφέροντα κατάλογο αιτημάτων :

Ανανέωση και αναγέννηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας με παραδοσιακές και καινοτόμες δράσεις.

Επαναφορά της κατοικίας στο ιστορικό κέντρο με επανάκτηση του αισθήματος ασφάλειας.

Περιβαλλοντική βελτίωση με συστηματικές και διαρκείς δράσεις, όπως γίνεται στις περισσότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης και στις πόλεις με ιστορικό και πολιτισμικό ενδιαφέρον.

Πάταξη του παρεμπορίου και δημιουργία χώρων υποδοχής για τους αλλοδαπούς μετανάστες, στα πλαίσια μιας νέας μεταναστευτικής πολιτικής.

Ο ΕΣΑ υπογράμμισε το ζήτημα της προστασίας των πολιτών από τις οργανωμένες εγκληματικές ομάδες, τη γκετοποίηση και τα ναρκωτικά, ενώ επίσης ζήτησε να περιοριστούν οι καθημερινές πορείες και διαδηλώσεις, που παραλύουν την πόλη.

ΥΓ.

Η φωτογραφία είναι του Στέφανου Σταμέλλου....

Β. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ : ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Το μήνυμα των Εκλογών στην Περιφέρεια Αττικής :Άρθρο του Βουλευτή Αττικής Βασίλη Οικονόμου στα «Πολιτικά Θέματα» της 20-08-2010.

Τον Νοέμβρη ο λαός θα αποφασίσει για τους νέους Δήμους και τους αιρετούς πλέον Περιφερειάρχες. Οι εκλογές αυτές, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να τις υποβαθμίσουν πολιτικά, αποτελούν τις πλέον κρίσιμες πολιτικές εκλογές στο νέο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε μετά την αποδοχή του Μνημονίου Δανεισμού. Ειδικά οι εκλογές στην Αττική, την μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας όπου διαμένει ο μισός περίπου πληθυσμός της Ελλάδας, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ανεξάρτητα από τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται σε βάρος του ελληνικού λαού. Η Περιφερειακή ηγεσία που θα προκύψει από τις εκλογές οφείλει να πάρει θέση για το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον όπου θα ασκεί τις αρμοδιότητές της και να δεσμευτεί στον λαό για το αν θα λειτουργήσει ως το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίβαρο, δημιουργώντας δημόσιες κοινωνικές δομές, αποδίδοντας κοινωνικό μισθό και προωθώντας τους πόρους της Περιφέρειας προς τους δοκιμαζόμενους Έλληνες, ή αν θα λειτουργήσει ως άβουλο και πειθήνιο εξαπτέρυγο της κεντρικής εξουσίας και των αδιέξοδων πολιτικών που εφαρμόζει.

Είναι η εκλογική διαδικασία που δίνει την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να καταψηφίσει το μνημόνιο και τις αναποτελεσματικές και άδικες πολιτικές που εφαρμόζονται.

Απέναντι στις συντηρητικές-αδιέξοδες πολιτικές της κυβέρνησης που εφαρμόζονται πρέπει να αντιπαρατεθεί μια Συμπαράταξη Προοδευτικών Δημοκρατικών δυνάμεων, ικανή να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό, ενωτικό και κοινωνικό πρόγραμμα, δημιουργώντας νέες δομές, νέες ευκαιρίες και κυρίως νέες προοπτικές για την Αττική και τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου. Μπορούμε να ξεπεράσουμε τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος και όλοι μαζί ενωμένοι να καθορίσουμε την πορεία μας, με όπλο την κοινωνική δικαιοσύνη, την ρεαλιστική οικονομική ανάπτυξη και στόχο την ευημερία των ανθρώπων και όχι μόνο των αριθμών.

ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ

Στον δικτυακό τόπο του ARDIN σημειώνω μια ανάρτηση που γίνεται από το "δελφινάκι" με αφορμή την ισοπαλία του ΠΑΟΚ με τη Φενερμπαχτσέ Κωνσταντινούπολης, που είχε σαν αποτέλεσμα την πρόκριση της Θεσσαλονικιώτικης ομάδας.

"Η πρώτη σημαντική μας νίκη έναντι του Νεο-οθωμανισμού", υποστηρίζει ο αποστολέας του κειμένου... Τότε κι εγώ θυμήθηκα τον Νοέμβρη του 2002, όταν προωθείτο πανηγυρικά το σχέδιο Ανάν και ο Παναθηναϊκός κέρδιζε την Φενερμπαχτσέ με 4-1. Η νίκη μου φάνηκε "εικονική", κατευναστική, αποπροσανατολιστική, σε σχέση με αυτά που διαφαίνονταν στον ορίζοντα. Γι αυτό και έγραψα ένα άρθρο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ (24.11.2002). Το παραθέτω αυτούσιο

ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΟΛΙΕΡΟΙ

Του Γιάννη Σχίζα

«Παίξαμε εξαιρετικά και πήραμε μια ιστορική νίκη για το Ελληνικό ποδόσφαιρο», δήλωσε σε πρώτο πληθυντικό, μετά τον αγώνα Παναθηναϊκού – Φενερμπαχτσέ 4-1, ο προπονητής της Ελληνικής ομάδας Σέρχιο Μακαριάν. Και συνέχισε λέγοντας : «Ως Ουρουγουανός με καταγωγή από την Αρμενία, έχω έναν επί πλέον λόγο για να είμαι ικανοποιημένος για την επιτυχία μας απέναντι στους Τούρκους. Η οικογένειά μου είχε υποφέρει πολλά και αυτό δεν θα φύγει ποτέ από μέσα μου»…

Ομολογώ ότι μπερδεύθηκα κάπως από τον Ουρουγουανό Αρμενικής καταγωγής που έγινε αυτουργός της ιστορικής νίκης τρίτου έθνους επί τετάρτου έθνους, προς το οποίο τρέφει μνησικακία. Έτσι όμως ή αλλιώς, οι δηλώσεις του μου φάνηκαν παράταιρες με το «συμφιλιωτικό» πολιτικό κλίμα, που προωθείται μέσα σε συνθήκες διακίνησης του σχεδίου Κόφι Ανάν. Το ίδιο επίσης παράταιρη μου φάνηκε και η φράση που εκστόμισε ο Πρόεδρος του Παναθηναϊκού κ. Άγγελος Φιλιππίδης μπροστά στις κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων – μια,και δυό, και τρεις φορές : «Ο πολιτισμός είναι εδώ ». Δηλαδή, δεν είναι, ή δεν βρίσκεται, στην Κωνσταντινούπολη…

Κάποια στιγμή όμως ο νους μου πήρε ανάποδες στροφές. Και τούτο διότι πήγε στους πρόσφατα δημοσιευμένους στίχους του ποιητή Αντώνη Σκουλούδη - που «ομολογώ» ότι τυχαίνει να είναι και φίλος μου, και που το ομολογώ όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά έτσι, από κακία, για να σνομπάρω τους «προοδευτικούς» διαπλεκόμενους των ΜΜΕ, που το παίζουν τιμητές των πάντων χωρίς να ομολογούν τις αλλαξοκολιές τους …

«Εμείς γεμίσαμε τους δρόμους

κάτω από γνήσια υπουργικά και προεδρικά χαμόγελα .

Στην Ομόνοια λουστήκαμε

Την επιτυχία.

Ξεπλένοντας

Τις μυριάδες καθημερινές μας ήττες»….

«Ρε συ», είπα τότε στον εαυτό μου, «μήπως ήταν όλα ένα κόλπο»; Μήπως η χασούρα της Φενέρμπαχτσέ στήθηκε ειδικά για την περίσταση, απλώς για να φαντασιώνουν εθνικούς θριάμβους οι ημέτεροι ή εν γένει οι Τουρκοπαθείς; Μήπως οι Τούρκοι στρατηγοί συνέλαβαν στον τρέχοντα αιώνα έναν νέο Μολιερικό ρόλο – αυτόν του «κατά φαντασίαν εθνικώς υπερήφανου »; Και μήπως μας ρίχνουν κατά καιρούς μικροδόσεις υπερηφάνειας , έτσι , για να παρακάμπτουμε την τρισμέγιστη καταπάτηση του διεθνούς δικαίου και την απεμπόληση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Κύπρο – και πρωτίστως την Πανελλήνια πανηλιθιότητά μας, που είχαμε σίγουρη την εισδοχή της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τώρα , μέσω της διαμόρφωσης ενός ανθυπολειτουργικού κρατιδίου, καταλήγουμε σε μια νέα ομηρία; Μήπως;

ΑΝΔΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΕΝΤΥΠΟ LIFE STYLE ..…

Αγαπητό περιοδικό

Ελπίζω να μπορείς να με βοηθήσεις! Τις προάλλες, έφυγα για τη δουλειά μου αφήνοντας τον σύζυγό μου στο σπίτι. Δεν είχα απομακρυνθεί πάνω από 500 μέτρα όταν το αυτοκίνητο άρχισε να κάνει διακοπές και έσβησε. Το πάρκαρα στην άκρη και πήγα με τα πόδια πίσω στο σπίτι για να ζητήσω βοήθεια από τον σύζυγό μου.
Όταν μπήκα στο σπίτι δεν πίστευα στα μάτια μου! Τον βρήκα στην κρεβατοκάμαρά μας με την κόρη των γειτόνων μας. Εγώ είμαι 52, ο σύζυγός μου 54 και η κόρη των γειτόνων μας 22. Είμαστε χρόνια παντρεμένοι. Όταν άρχισα να τον ρωτάω, μου αποκάλυψε ότι έχει σχέση μαζί της τους τελευταίους 6 μήνες. Του είπα να διακόψει αλλιώς θα έφευγα. Είναι άνεργος τους τελευταίους 6 μήνες και νιώθει άχρηστος και θλιμμένος. Τον αγαπώ πάρα πολύ, αλλά από τη μέρα που του έθεσα το τελεσίγραφο γίνεται όλο και πιο απόμακρος. Δε θέλει να πάει σε σύμβουλο γάμου και φοβάμαι ότι δεν αντέχω άλλο αυτή τη κατάσταση. Μπορείς να με βοηθήσεις ;
Μαρία

Απάντηση

Αγαπητή Μαρία

Όταν ένα αυτοκίνητο κάνει διακοπές και σβήνει μετά από τόσο μικρή απόσταση, αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Ξεκίνα ελέγχοντας αν υπάρχουν σκουπίδια στο σωληνάκι του καυσίμου. Αν είναι καθαρό, έλεγξε την πολλαπλή εισαγωγής και επίσης τα καλώδια της γείωσης. Αν τίποτε από αυτά δε λύνει το πρόβλημα, τότε μπορεί να είναι ελαττωματική η αντλία βενζίνης και να προκαλεί χαμηλή παροχή πίεσης στα μπεκ ψεκασμού.
Ελπίζω να σε βοήθησα

Το περιοδικό

H TAYTOTHTA TOY ΘΕΟΥ

Διαβάζω στην "Καθημερινή" της 13.6.2010 μια συνέντευξη και μια γενικότερη αναφορά στο έργο του Ρωμαιοοκαθολικού Θεολόγου Χανς Κινγκ, από τον δημοσιογράφο Ηλία Μαγκλίνη. Ο Κίνγκ αναφέρεται στο βιβλίο του "Η Αρχή των Πάντων", σχολιάζει το περίφημο πείραμα CERN που στοχεύει στην "ταυτοποίηση" των σωματιδίων που δημιουργήθηκαν στις απαρχές της (υποτιθέμενης) "Μεγάλης Έκρηξης", κι ακόμη αναφέρεται στις απαρχές του χρόνου και στην προοσπάθειά του να "ενώσει την επιστήμη με τη θρησκεία".Από την άλλη όμως πλευρά δεν ασχολείται με τις αντιφάσεις ή παραδοξότητες της Θεο-λογικής σκέψης, που κάποτε κάποτε επισημαίνονται ακόμη και από τα παιδιά...Παρακάτω ακολουθεί ένα απάνθισμα "γραμμάτων προς το θεό" με ενδιαφέρουσες ιδέες.Συντάκτες τους είναι αμερικανόπουλα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης....

Αγαπητέ Θεέ, αν ζούµε µετά το θάνατό µας, τότε γιατί να πεθάνουµε;
Ρόν
Αγαπητέ Θεέ, γιατί πρέπει να προσεύχοµαι αφού έτσι κι αλλιώς
ξέρεις τι θέλω; Αν όµως σ' ευχαριστεί αυτό θα προσεύχοµαι.
Σιού

Αγαπητέ Θεέ, πώς έγινε και δεν εφεύρες κανένα καινούργιο ζώο τελευταία;Έχουµε πάντα τα ίδια τα παλιά.
Τζόννυ

Αγαπητέ Θεέ, η δασκάλα λέει ότι οι µέρες άλλοτε µικραίνουν κι άλλοτε µεγαλώνουν. Δεν µπορείς να καταλήξεις σε µια απόφαση;
Μίντυ

Αγαπητέ Θεέ, το αντρόγυνο στο διπλανό διαµέρισµα τσακώνεται για τα καλά όλη την ώρα. Θα έπρεπε ν' αφήνεις να παντρεύονται µόνο οι πολύ καλοί φίλοι.
Νάν





Αγαπητέ Θεέ, ξέρω που λέει να γυρίζεις και το άλλο σου µάγουλο. Tι γίνεται όµως αν η αδερφή σου σε χτυπήσει στο µάτι;
Με αγάπη Τζέρεσσο


Αγαπητέ Θεέ, αν δεν πάρεις πίσω το µωρό, δε θα καθαρίσω το δωµάτιό µου!
Τζόυ

　

Αφού δεν θέλεις οι άνθρωποι να λένε κακά λόγια, γιατί τα εφεύρες;
Ευγένιος


Αγαπητέ Θεέ, ο Ντόναλντ έσπασε τη γυάλα, όχι εγώ. Τώρα πια το έχεις και γραφτό.
Τζαίην

Αγαπητέ Θεέ, ήθελες πράγµατι η καµηλοπάρδαλη να είναι έτσι, ή µήπως έκανες λάθος;
Νόρµα


Αγαπητέ Θεέ, θα µπορούσες να γράψεις µερικές ακόµα ιστορίες;
Τις διαßάσαµε όλες αυτές που έγραψες και τις ξαναρχίσαµε.
Με ευγνωµοσύνη

Έµιλυ

Διαßάσαµε ότι ο Θωµάς Έντισον ανακάλυψε το φως. Εγώ νόµιζα ότι το είχες ανακαλύψει εσύ.
Ντόνα

Αγαπητέ Θεέ, είσαι πλούσιος ή µόνο διάσηµος;
Στήßεν

Πώς ήξερες ότι ήσουνα Θεός;
Τσάρλυ

Αγαπητέ Θεέ, στις απόκριες θα ντυθώ διάßολος. Σε πειράζει;
Μάρνιε

Αντί ν' αφήνεις τους ανθρώπους να πεθαίνουν και να φτιάχνεις άλλους, γιατί δεν κρατάς αυτούς που έχεις τώρα;
Τζέην


Αγαπητέ Θεέ, είναι καλύτερα τ' αγόρια από τα κορίτσια; Ξέρω πως είσαι αγόρι, αλλά προσπάθησε να είσαι δίκαιος.
Σύλßια


Αγαπητέ Θεέ, ελπίζω να µην έχουν καµιά ιδιαίτερη αξία τα µυρµήγκια, γιατί τα πατάω όλη την ώρα.
Ντένις

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ…

Την 1η Σεπτεμβρίου ανοίγει τα πανιά του το Φεστιβάλ Ταινιών Υγείας στην Κω, ενώ την ίδια ημέρα κηρύσσεται πανηγυρικά η απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους! Η συγχορδία αυτή είναι πολύ αξιοσημείωτη, παρ’ όλο που τα δύο γεγονότα είναι άνισα. Και τούτο γιατί πίσω από την διαφορετικότητά τους υπάρχει κοινή ουσία: Δηλαδή παρά τον ομολογημένο κλονισμό της υγείας των λαϊκών στρωμάτων και παρά την άνθηση των αυτοκτονιών υπό συνθήκες ΔΝΤ, κάποιοι φαίνεται να επιχειρούν να κάνουν κάτι για τους άλλους ...Κι αυτό οπωσδήποτε είναι παρήγορο, μέσα σε συνθήκες κυριαρχίας του τομαριστικού αξιώματος Ο ΣΩΖΩΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΩΘΗΤΩ !

Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις όπου η αλληλεγγύη των άλλων καταφέρνει να γίνεται πιο ενοχλητική και από την όχληση εναντίον της οποίας στρέφεται…Και τέτοια είναι η περίπτωση του τσιγάρου. Έχω υπόψη μου ένα άρθρο του καρδιολόγου (παρακαλώ!) Θανάση Δρίτσα («Καθημερινή» 13.6.2010), που σχολιάζει αρνητικά κάποιους συναδέλφους του, οι οποίοι «….σταματούν το τσιγάρο σε 75χρονους ενώ είναι κλινικά υγιείς, τη στιγμή που η κατάθλιψη εξ αιτίας της διακοπής είναι πιο θανατηφόρα από το τσιγάρο». Ο Θ.Δρίτσας υπογραμμίζει την αρνητική στάση των ναζιστών έναντι του καπνίσματος, που οδήγησε μάλιστα το 1944 στην απαγόρευσή του στα μέσα μαζικής μετακίνησης…

Ο Περικλής Κοροβέσης είναι επίσης δράστης μιας αιρετικής άποψης , δηλωμένης από το 2005 στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ («Οι Ναζί και το κάπνισμα»).Έγραφε λοιπόν εκεί ο Περικλής :

«Πρώτοι οι Ναζί κάνουν λόγο για σχέση καρκίνου-τσιγάρου και επιβάλλουν γενική απαγόρευση του καπνού….Στην Ευρώπη υπάρχουν τρείς χώρες που έχουν εισαγάγει αυτό το υγιεινιστικό(;) ναζιστικό μέτρο : Η Ιρλανδία, η Νορβηγία και προσφάτως η Σουηδία. Και οι τρεις χώρες ήταν στο Β παγκόσμιο Πόλεμο με τους Ναζί. Κάτι δεν πρέπει να τους έμεινε;»

Στην Αριστερά είναι γνωστό ότι ανθίζει ένα πνεύμα αντιλογίας, σύμφωνα με το οποίο οτιδήποτε εκπορεύεται από τις αντίπαλες δυνάμεις είναι λάθος ! Παρακάμπτοντας λοιπόν αυτό το πνεύμα και σημειώνοντας την μη ταύτισή του με τον κριτικό λόγο, μπορούμε να υποστηρίζουμε το δικαίωμα των καπνιστών να καπνίζουν απολύτως ελεύθερα και χωρίς κανένα ουσιαστικό περιορισμό, σε ειδικές βραχονησίδες του Αιγαίου!!!

　

Κάποτε έκανα παρέα με ένα ζευγάρι φίλων που είχαν διατελέσει ΜουΛούδες (Μαρξιστές-Λενινιστές) , μέχρι που μπούχτισαν και αποχώρησαν. Στην μετα-μουλούδικη φάση τους είχαν μετατραπεί σε φανατικούς υγιεινιστές, που σε αντίθεση με τους υπόλοιπους νερόβραστους διέθεταν αρκετό χιούμορ ώστε να μιλάνε για «ταξικό εχθρό» εννοώντας τους καπνιστές στον περίγυρό τους…Το εύρημα αυτό με έκανε διαχρονικά να ξεκαρδίζομαι και γενικά να διασκεδάζω, πολύ περισσότερο από τις εκκεντρικότητες του Περικλή ή από τις όποιες παραξενιές που συλλαμβάνει ο φωτογράφος- φερ΄ειπείν μια κυρία 100 Μαϊων καπνίζουσα….

Τελευταίο και διόλου ασήμαντο : Στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Κω ο Νίκος Αλευράς προβάλει σε ένα φιλμ το υγιεινιστικό του alter ego , επιδιδόμενος στον σχολιασμό κάποιων υλικών της ιατρικής…Κι αυτός τελικά μας φροντίζει με τον τρόπο του, για την υγεία τη δική του και τη δική μας, ρε γαμώτο…

Ο ΓΑΠ ΤΕΧΝΑΣ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ

Το 2009 ήταν έτος τουριστικής κρίσης για την Ελλάδα, ύστερα από μια σειρά ανοδικών ετών. Το 2010 προοιωνιζόταν ακόμη χειρότερο, λόγω της διεθνούς κρίσης και της εσωτερικής αποδιοργάνωσης.

Την ίδια ώρα ο κυρίαρχος "ταμειοκεντρικός" λόγος - ελέω ΔΝΤ - μέσα από μια αγχωτική προσπάθεια ανίχνευσης διαφυγόντων πόρων, φορολογικών εσόδων, παραοικονομικών κυκλωμάτων κλπ., έβαζε σαν στόχο την εξυπηρέτηση του διεθνούς χρέους της χώρας από τους «συνήθεις» Ευρωπαίους τοκογλύφους, απεμπολώντας τις δυνατότητες άλλων πιστωτικών πηγών και σιγοψιθυρίζοντας το «ανήκομεν εις την Δύσιν». Και η μεν απεικόνιση των εισοδημάτων και των συναλλαγών με ή χωρίς τις εφόδους της Εφορείας , συνιστούσε παράγοντα διαφάνειας της δημόσιας ζωής και στοιχείο της Δημοκρατίας, όμως το μήνυμα που εισπράττονταν από την κοινωνία ήταν αυτό της επιβολής του "Μεγάλου Αδελφού". Λαμβανομένου υπόψη του «εθισμού» της ελληνικής κοινωνίας στο status μιας δευτεροκλασάτης χώρας - έστω και στα πλαίσια του νέου , πολυπολικού κόσμου, με τα μεγάλα περιθώρια ελιγμών - η ζημιά δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη : Αντίθετα ήταν μεγάλη η ζημιά από την απουσία οποιασδήποτε προοπτικής και οποιασδήποτε αναπτυξιακής πρότασης για υπέρβαση και έξοδο από το τούνελ του χρέους.

Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να ψελλίσει κάποια ψιλο-ελπίδα, όμως προτίμησε να αφήσει «αμανάτι» την κοινωνία και να επιδείξει μια εκπληκτική ανικανότητα στη διαχείριση του μεγάλου δυναμικού που εγκλείεται στον παγκόσμιο ελληνισμό. Θα μπορούσε να σαλπίσει οικουμενικό προσκλητήριο και να καλέσει την Ομογένεια να επισκεφθεί και να υποστηρίξει τουριστικά τη χώρα, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Θα μπορούσε – ως κόμμα, και όχι ως κυβέρνηση – να κάνει μεγάλη καμπάνια για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένου του τουριστικού….Η ηγεσία του επέδειξε έλλειψη φαντασίας, ενώ η «ανάτασή» του από τα τρέχοντα εισπρακτικά προβλήματα πραγματοποιήθηκε μόνο μέσα από την πιεστική κριτική των άλλων πολιτικών σχηματισμών. Γι αυτό και οι όποιες ιδέες του «φωτογράφιζαν» τη προοπτική εξόδου από την τρέχουσα κρίση , ήταν εξαιρετικά ρηχές. Η «Πράσινη Ανάπτυξη» -ιδεολόγημα του 2009 που θα μπορούσε να εμπνεύσει μια οικονομία χαμηλού κόστους , μικρών εισροών και αξιοποίησης των «συγκριτικών πλεονεκτημάτων» της χώρας - αποσυνδέθηκε από τον δημόσιο λόγο των μεγαλοπαραγόντων της κυβέρνησης. Όσον αφορά το πρόσφατο ιδεο-πυροτέχνημα περί του «Τέταρτου Δρόμου» της οικονομίας, αυτό κι αν συνιστούσε διανομή ευτελών χαντρών σε ανθρώπους ευρισκόμενους σε αγρία κατάσταση !

Εμένα τουλάχιστον ο «Τέταρτος Δρόμος», ως επινόηση της συμφοράς, με παρέπεμψε στην έννοια της «Τέταρτης Ηλικίας»: Η οποία δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αναβαθμίζει την έννοια της «Τρίτης Ηλικίας» υποδηλώνοντας ότι αυτή η τελευταία δεν είναι τελική και ότι υπάρχει κάποια απόσταση ως το θάνατο! Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι με κάτι τέτοια ιδεολογικά κόλπα, κάποιοι λιγοστοί άγριοι, μπορεί να μην εξαγριώνονται και να περιμένουν τον νέο «Αναπτυξιακό Νόμο»…..