Έμεινα κατάπληκτος από το θράσος του. Ήλθε στην εκδήλωση που γινόταν στη «ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ» στις 13.4.2010 για το Λόρδο Βύρωνα, και μάλιστα ήλθε ως κύριος ομιλητής. Πήρε το λόγο μετά από δύο εξαιρετικές προσεγγίσεις του έργου του μεγάλου φιλέλληνα – αφενός από την πανεπιστημιακό Πέπη Ρηγοπούλου και αφετέρου από τον ποιητή Γιώργο Μπλάνα. Επιχείρησε να στήσει μια «σατανιστική» θεωρία για τη προσωπικότητα του ποιητή, για το διαβολικό στοιχείο κλπ., αλλά επειδή αυτή δεν του βγήκε και καθώς οι ασυναρτησίες του δεν στοιχειοθετούσαν μια ψυχαναλυτική εκδοχή αντιφατικής προσωπικότητας τύπου «Δρ.. Τζέκυλ και Μίστερ Χάϋδν», πέρασε στην έκθεση των ερωτικών πεπραγμένων του Βύρωνα. Εκεί πραγματικά διέπρεψε, τα ήξερε απέξω και ανακατωτά, όσο ο Ηλίας Ψινάκης τα της Μυκόνου : Ήξερε για τις παιδοφιλικές, αιμομικτικές, ομοφυλοφιλικές και άλλες επιδόσεις του Βύρωνα. Ήξερε για τις χορηγίες που έκανε στα «τεκνά» του – κατά πολύ υπέρτερες των παροχών του στην ελληνική επανάσταση. Ήξερε ακόμη τους ισχυρισμούς της επ’ ολίγον γυναίκας του Βύρωνα – τουτέστιν τις σοδομικές βλέψεις του δεύτερου έναντι της πρώτης !
Εννοείται βέβαια ότι εκτός από ομοφοβική του αντίληψη και από τον αθέμιτο εισοδισμό του σε μια εκδήλωση που δεν τον αφορούσε, πέτυχε να συνεισφέρει εκείνο το είδος της «κριτικής», που παραγνωρίζει το κύριο έργο του κρινόμενου και ασχολείται με επιλεκτικά στοιχεία της προσωπικότητάς του(δες ανάρτηση 6.2.2010) : Της «κριτικής» που μας «διαφωτίζει» για τα λογοτεχνικά και άλλα προϊόντα «εξηγώντας» μας π.χ. ότι ο Αντώνης Σουρούνης έπαιζε χαρτιά, ο Σεφέρης κυνηγούσε τις οικιακές κατσαρίδες και ο Ελύτης τις γυναίκες ελευθερίων ηθών...
Κατέληξα να φύγω πικραμένος από την εκδήλωση,από αυτή τη θλιβερή μεταθανάτια δολοφονία ενός ανθρώπου που αγάπησε τη φύση ,τους ανθρώπους και τις αρχαιότητες της Ελλάδας. Να φύγω θυμωμένος με τον υπεύθυνο συντονιστή (Π.Τριγάζης), κι ακόμη υποψιασμένος για μια τουλάχιστον πτυχή της παρακμής της Ανώτατης Παιδείας στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου