Αντίσταση στο ξήλωμα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας

Πριν από κάτι ημέρες καταχωρούσα την ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ σχετικά με το ξήλωμα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας,

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/09/blog-post_819.html

όπως επίσης και κείμενο του Σεραφείμ Κοτρώτσου για τη κυβερνητική πολιτική στον ίδιο τομέα…

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/08/blog-post_26.html

 

Η κυβέρνηση προχωράει απτόητη στην ολική απόθεση  της  χώρας  στα νύχια της γερμανικής νεοαποικιοκρατίας, η οποία μέχρι πρότινος ήταν ο σημαντικότερος προμηθευτής της Ελλάδας (περίπου 57%) σε οπλικά συστήματα – έστω κι αν αυτά δεν διακρίνονταν για την ποιότητά τους (π.χ. στραβά υποβρύχια). Όμως η πορεία αυτή συναντάει όλο και μεγαλύτερες αντιστάσεις. Έτσι ο  νέος πρόεδρος των «Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων» αντιναύαρχος ε.α Γιάννης Δεμίρης,  αναφερόμενος στο υπουργείο Οικονομικών σε συνέντευξή του στη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία  λέει :

 “Ορισμένες φορές μπαίνω στο Υπουργείο Οικονομικών και αναρωτιέμαι: Είναι Έλληνες αυτοί”;

Ο νέος πρόεδρος επισημαίνει την ανάγκη να παραμείνει η παραγωγή όπλων και πυρομαχικών καθώς και η συντήρηση οπλικών συστημάτων στη χώρα και τονίζει ιδιαίτερα την εμμονή και επιμονή της τρόϊκας για λουκέτο,  αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχει δάκτυλος “γερμανικού ανταγωνισμού”.

“Την αμυντική βιομηχανία τη θέλουμε και τη χρειαζόμαστε ζωντανή. Ασφαλώς και είναι βιώσιμη”, λέει ο κ. Δεμίρης προσθέτοντας ότι χρειάζεται απλώς  συμμάζεμα και αναδιάρθρωση του προσωπικού.


ΠΗΓΗ http://www.onalert.gr

Παραίτηση της Β.Κορωνάκη από το Πανελλαδικό Συμβούλιο και το κόμμα των Οικολόγων Πρασίνων

Από την προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών του 2012 και με κορύφωση το Συνέδριο της Λαμίας το Δεκέμβρη του ίδιου έτους συνέβησαν πολλά γεγονότα στο κόμμα των Οικολόγων Πράσινων, που με προβλημάτισαν ιδιαίτερα. Υπήρχε... έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των εσωτερικών ομάδων, την οποία κατά την άποψή μου δημιούργησαν τα πιο προβεβλημένα μέλη της σημερινής συγκυριακής πλειοψηφίας. Αυτό που με προβλημάτισε ιδιαίτερα ήταν οι παρασκηνιακές κινήσεις και η παντελής απαξίωση του Καταστατικού και της αμεσοδημοκρατίας, την οποία ευαγγελιζόμαστε και υποτίθεται ότι κάνουμε πράξη στο κόμμα μας. Όλα αυτά έχουν αφετηρία τις πολιτικές φιλοδοξίες των πιο πάνω μελών , που θεωρούν ότι το κόμμα έγινε από αυτούς, γι αυτούς και όλοι οι άλλοι είμαστε οι κομπάρσοι, που πρέπει να αγωνιζόμαστε για την πραγμάτωση των στόχων τους.
Κατά το τελευταίο Συνέδριο των ΟΠ, τον Ιούλιο του 2013, οι αντικαταστατικές παρατυπίες έσπασαν ρεκόρ με αποκορύφωμα την απόφαση περί αλλαγής του Καταστατικού με αντικαταστατικό τρόπο!
Επειδή δεν υπήρξε η προαπαιτούμενη συμφωνία των δύο τρίτων των συνέδρων για αλλαγή καταστατικού, το Συνέδριο αποφάσισε να γίνει η αλλαγή του Καταστατικού με δημοψήφισμα. Προσωπικά έκανα ένσταση ενάντια σε αυτήν την απόφαση μαζί με την Κατερίνα Τζώρτζη, ο νομικός σύμβουλος του κόμματος στη σχετική γνωμάτευσή του μας δικαίωσε, συγκεκριμένα αναφέρει ότι η αλλαγή του καταστατικού δεν μπορεί να γίνει με δημοψήφισμα αλλά μόνο με συνέδριο αφού αυτό ορίζει το Καταστατικό.

Περί υδάτων

Το 2006 σε μια επίσκεψή μου στη Λευκωσία,  είχα εντυπωσιασθεί από τη παρουσία συσκευών πώλησης πόσιμου νερού σε δημόσιο χώρο. Οι αγοραστές, που είχαν το δικό τους δοχείο νερού , έβαζαν κάποιο  νόμισμα σε μια σχισμή και έπαιρναν την αντίστοιχη ποσότητα…Μερικά χρόνια αργότερα συνάντησα  την ίδια πρακτική  στη  «Χώρα» της  Κύθνου, όπου οι πολίτες αγόραζαν το πόσιμο νερό μιας πηγής , που δοχετευόταν σε κεντρική θέση του οικισμού από το Δήμο.

Η εμφιάλωση του «πόσιμου» νερού,   συνεπάγεται  πολλές φορές τη μετατροπή του σε μη-πόσιμο (!) λόγω της έκθεσής του σε διάφορους παράγοντες, ενώ επί πλέον οι πλαστικές συσκευασίες  κατακλύζουν τους χώρους  των απορριμμάτων και καταδυναστεύουν την ύπαιθρο-  όπως αναφέρεται πιο κάτω σε δημοσίευμα των "ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΝΕΩΝ". Το «τρεχούμενο» νερό της βρύσης, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου λειτουργούν πιο συστηματικά οι έλεγχοι,  υπερέχει σαφώς έναντι του εμφιαλωμένου. Όμως οι δυνάμεις της ιδιωτικοποίησης  προτάσσουν την αρχή της κατάτμησης των δημόσιων αγαθών και της ατομικής ευθύνης, για να εγκαινιάσουν  μια νέα σφαίρα κερδοσκοπίας. Για  το σκοπό αυτό παρουσιάζονται ως ανατρoπείς  μιας προγενέστερης «φαύλης κατάστασης» και ως πλειοδότες, που επιδιώκουν μάλιστα να μεταβάλλουν προς το καλύτερο τις μεθόδους απολύμανσης.

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/08/2.html

Από  πρώτη άποψη, η παραγωγή υψηλής ποιότητας πόσιμου νερού και η κατάληξη μεγάλου μέρους του   στην άρδευση χωραφιών, στο πότισμα κήπων ή στο πλύσιμο αυτοκινήτων,  αποτελεί  σπατάλη – που θα μπορούσε να αποφευχθεί με την ειδική επιμέλεια ορισμένης ποσότητάς του με στόχο την ανθρώπινη κατανάλωση , επομένως με την εμφιάλωση και  ιδιωτική διαχείριση κάποιας μορφής. Όμως η «ποσιμότητα» του νερού διασφαλίζεται πολύ περισσότερο από την ύπαρξη μιας μεγάλης  ροής από τα κέντρα παραγωγής προς την κατανάλωση !
 Η διαπίστωση αυτή δεν ακυρώνει την ανάγκη της  ειδικής διαχείρισης  με ένα ειδικό δίκτυο  για το  νερό  που ανακτάται από περιοχές διάθεσης   υγρών αποβλήτων – π.χ Ψυτάλεια. Και μια που μιλήσαμε για Ψυτάλεια, εδώ «πάει κουτί» το γνωμικό «ήμουνα νιός και γέρασα»: Οι εξαγγελίες και υποσχέσεις για τη διαχείριση των υγρών λυμάτων και την αξιοποίησή τους για αρδευτικούς σκοπούς, ανάγονται τουλάχιστον στις αρχές της δεκαετίας του 80…

Η μέχρι τώρα δημόσια διαχείριση του νερού απέχει από το να είναι υγιής, όμως η λύση της ιδιωτικοποίησης  είναι  σκέτη «ομοιοπαθητική» …. Γι αυτό σε πολλές περιοχές του πλανήτη αναπτύσσονται  αντιστάσεις, ιδιαίτερα όσον αφορά τον «κατακερματισμό» της κατανάλωσης με τα μικρά πλαστικά μπουκάλια, με συλλογισμούς καθαρόαιμα οικονομικούς αλλά και περιβαλλοντικούς. Παραδείγματος χάρη σε κάποια μέρη της  Αμερικής, σύμφωνα με άρθρο που καταχωρείται στα «Οικολογικά Νέα»….

Να υπαχθεί η Παιδεία στον... ΟΠΑΠ;

(Ενδιαφέρον και αντικαθωσπρεπεικό...)Δελτίο τύπου του κόμματος «Δημιουργία ξανά»

Ποιο είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο; Δωρεάν Παιδεία! Πιο σωστό θα ήταν Παιδεία – Λόττο.  

Θα πάρουν το παιδί σου στα προνήπια; Καλή τύχη στην κλήρωση! Είναι μεγαλύτερο και δήλωσες ολοήμερο δημοτικό; Καλή τύχη στην κλήρωση! Θες να πηγαίνει στην πρωινή ζώνη; Καλή τύχη στην κλήρωση! 

Βέβαια, όταν βγάζει η εφορία τα εκκαθαριστικά, δεν τα στέλνει σε όποιους κληρωθούν αλλά σε όλους! Οι φορολογούμενοι, λοιπόν, που πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους για τη... δωρεάν Παιδεία, διαπιστώνουν ότι:

 

-          Νηπιαγωγεία αναστέλλουν τη λειτουργία τους επειδή το Υπουργείο δεν αναπληρώνει εκπαιδευτικούς με άδειες κύησης ή ανατροφής τέκνων.

-          Συντηρήσεις σχολικών κτιρίων που κανονικά διενεργούνται κατά τους θερινούς μήνες, σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν καν αρχίσει, είτε λόγω καθυστέρησης μεταφοράς κονδυλίων από την κεντρική κυβέρνηση, είτε λόγω ολιγωρίας της τοπικής αυτοδιοίκησης.

-          Μεταταχθέντες εκπαιδευτικοί από την δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια ακόμα δεν έχουν τοποθετηθεί σε σχολεία.

ΔΗΚΚΙ : Aπώλεια εθνικής κυριαρχίας με αρχαιολογικό πρόσχημα...

Η Νήσος Στρογγύλη ανήκει στα Δωδεκάνησα και είναι το ανατολικότερο άκρο της χώρας… Η  πρόσφατη μετάταξή της στην κατηγορία των «αρχαιολογικών χώρων»  την αποστερεί από την ιδιότητα της «κυριότητας» τμήματος της ΑΟΖ, πράγμα που έχει αλυσιδωτές συνέπειες εις βάρος της Ελλάδας και υπέρ της Τουρκίας….

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το ΔΗΚΚΙ τονίζεται :  

 

  «Η  ανακήρυξη της Νήσου Στρογγύλης ως αρχαιολογικού χώρου στις 9.9.2013,

έχει ως μόνο σκοπό, το μικρό τρίγωνο ΑΟΖ της Τουρκίας σ΄ εκείνο το σημείο

να γίνει ένα μεγάλο τετράπλευρο που φτάνει μέχρι την ΑΟΖ της Αιγύπτου! Η εξέλιξη αυτή συνεπάγεται αυτόματα τεράστια απώλεια ΑΟΖ από την Ελλάδα και ταυτόχρονα διακοπή της σύνδεσης της  ελληνικής ΑΟΖ  με την ΑΟΖ της Κύπρου.

Το ότι άλλες δυνάμεις(ΗΠΑ, Γερμανία)  έχουν συστήσει στην Ελληνική κυβέρνηση "να τα βρεί η Ελλάδα με την Τουρκία" στη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου, βρίσκει τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο  και πάλι σύμφωνους .
    Μετά από αυτή και πιθανόν και άλλες εκχωρήσεις, η Ελλάδα θα κάνει σχέδιο
αξιοποίησης των κοιτασμάτων!!!
   Δεν ξεχνάμε ότι οι ίδιες μεγάλες δυνάμεις, έχουν συστήσει το Ισραήλ ως
τοποτηρητή των κοιτασμάτων του Νοτιο-ανατολικού Αιγαίου και την Τουρκία ως τοποτηρητή –συνεκμεταλλευτή των κοιτασμάτων μέχρι και το Ιόνιο».   .

Ο Τσίπρας και ο σταυρός

 

Να υποθέσω ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε στην Ορθοδοξία;

Θα το προτιμούσα οπωσδήποτε, από το να φιλάει το σταυρό για ψηφοσυλλεκτικούς λόγους, για τον κατευνασμό της Εκκλησίας και όσων επηρεάζονται από αυτήν…..

Διαθέτω όμως και μια τρίτη υπόθεση, που δεν είναι αμελητέα : Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε σε ένα φιλικό και εγκάρδιο περιβάλλον, και όντας φιλότιμος δεν θέλησε να κακοκαρδίσει κανένα…

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, αξιοποιώ την ευκαιρία για να παρατηρήσω ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αρκείται απλώς στο να αποτελεί μια σημαντική συλλογικότητα της ελληνικής κοινωνίας – αλλά θέλει να είναι μια προνομιακή συλλογικότητα… Όμως αυτή η ιδιότητα δεν συνάδει με τις επιθυμίες ημών των υπολοίπων, περιθωριακά ή περιστασιακά θρησκευόμενων, δωδεκαθεϊστών, ζωροαστρικών, αντβεντιστών της έβδομης ημέρας, χιλιαστών, μουσουλμάνων, αγνωστικιστών ή οπαδών της φυσικής φιλοσοφίας ή οτιδήποτε άλλο….

Η Εκκλησία πρέπει να καταλάβει ότι υπάρχουμε κι εμείς. Και εάν δεν το καταλάβει, να το υποστεί ως θεσμοποιημένη ρύθμιση…..

 

11 Σεπτεμβρίου : 3 μήνες, 12 χρόνια, 40 χρόνια από τότε…

Κλείνουν 3 μήνες μετά το  μαύρο στην εκπομπή της ΕΡΤ, και το Πολιτιστικό Τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ προσκαλεί σε μεγάλη συναυλία στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, σήμερα , από τις 19.30  και έως ότου ήθελε ολοκληρωθεί (!), με συντονιστή τον  Πάνο Χρυσοστόμου….

Λέει το Πολιτιστικό Τμήμα :

 11 Σεπτέμβρη του 2013: συμπληρώνονται 3 μήνες από το φασιστικό  μαύρο στη  Δημοκρατία την ενημέρωση, τον  πολιτισμό. Η ΕΡΤ, ήταν  μόνο η αρχή, ακολούθησε επίθεση σε όλο  τον κοινωνικό  τομέα με επίκεντρο την παιδεία και την υγεία  και τώρα και στην αμυντική βιομηχανία της χώρας! Η κυβέρνηση,  υπόδουλη μνημονίων και εντολών της τρόικας, ενισχύει την ιδιότυπη χούντα που εφαρμόζει σε βάρος ατομικών και  συλλογικών δικαιωμάτων και ελευθερίων, ξεπουλά εθνικό πλούτο, την ίδια την ανεξαρτησία της χώρας  

11 Σεπτέμβρη 1973:   συμπληρώνονται 40 χρόνια από τη δολοφονία του  Αλιέντε από τη χούντα του Πινοσετ,  ενώ αρχίζει μια βαθιά φασιστική, γεμάτη τρόμο, νύχτα  25 χρόνων στη Χιλή……  

 Σεπτέμβρης 2013, σειρήνες πολέμου στην περιοχή μας: οι ΗΠΑ  καταστρατηγώντας,  για άλλη μια φορά, την αυτοδιάθεση των λαών,  παραπλανούν για δήθεν χημικά όπλα και  ετοιμάζουν πολεμική επίθεση στη Συρία, ενώ ο αγώνας  για δημοκρατία και ειρήνη είναι του Συριακού λαού  και μόνο!

 Σημαντική η πολυεπέτειος της 11^ης Σεπτεμβρίου, αν μάλιστα συμπεριλάβει κανείς και την επίθεση εναντίον των Διδύμων Πύργων στις 11.9.2013 που – κακώς - δεν συμπεριέλαβαν οι Συριζαίοι πολιτιστικοί παράγοντες. Ο υποφαινόμενος είχε γράψει  στις  15 Σεπτεμβρίου 2001 σχόλιο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ  εναντίον της ισλαμιστικής επίθεσης – στο οποίο επιμενει μέχρι τελευταίας γραμμής.

 

 Δυο χρόνια αργότερα, στην ΕΠΟΧΗ (12.9.03) και υπό τον τίτλο «ΤΩΝ ΠΥΡΓΩΝ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΧΑΒΑ» έγραφα τα παρακάτω, αναφορικά με την επιχείρηση  αναστήλωσης των δίδυμων πύργων :

Ο Γιάννης Δραγασάκης για το ελληνικό χρέος

 Λέει ο Γιάννης  Δραγασάκης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα  « Ο Δρόμος της Αριστεράς» (8.9.13)

«Διάβασα κι εγώ απόψεις που υποστηρίζουν πως αν διαγραφεί το χρέος θα τελειώσουμε με τα ελλείμματα. Και μάλιστα θα μείνει και περίσσευμα για επενδύσεις. Άρα δεν χρειάζεται να συζητάμε για ειδικά ομόλογα ή εναλλακτικές πολιτικές.  Τη διαγραφή του χρέους πρέπει να τη διεκδικήσουμε σύμφωνα με όσα λέει το πρόγραμμά μας. Όμως το χρέος είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία των ελλειμμάτων. Αν δεν αλλάξουμε, επομένως,  το κράτος, αν δεν αλλάξουμε το φορολογικό σύστημα, αν δεν χτυπήσουμε τη φοροκλοπή και όλες τις άλλες αιτίες των ελλειμμάτων, ακόμη και αν διαγραφεί όλο το χρέος, το πρωτογενές έλλειμμα θα παραμείνει έλλειμμα και το χρέος θα αναπαραχθεί.  Όταν λοιπόν υπάρχει η αυταπάτη των εύκολων και ανώδυνων λύσεων,  όταν κάποιος λέει πως “δεν υπάρχουν ούτε εύκολες ούτε ανώδυνες λύσεις” δεν ακούγεται ευχάριστα,  η αποκάλυψη της αυταπάτης ονομάζεται “δεξιά στροφή”. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και ο λαός πρέπει να τη γνωρίζει».

Συμφωνώ απόλυτα με το Δραγασάκη για το ότι το έλλειμμα προκαλεί το χρέος, αν και από ένα σημείο και πέρα  αληθεύει και το αντίστροφο. Όμως το έλλειμμα  πρωτίστως θεραπεύεται  όχι με φορολογικά τερτίπια αλλά με την «ισοφάριση» των εξαγωγών από τις εισαγωγές -  επομένως με την αύξηση της εγχώριας, εξωστρεφούς αλλά και εσωστρεφούς παραγωγής.

Σε μια διεθνή οικονομία, η μονομερής παύση πληρωμών εκ μέρους μιας χώρας – έστω και του μεγέθους των ΗΠΑ – απειλεί την ίδια  με  πολύ μεγαλύτερες ζημιές και κυρώσεις. Μακριά από τη λογική των μνημονίων και των εγχώριων καρπαζοεισπρακτόρων που τα εφαρμόζουν, η  αντιμετώπιση της διεθνούς τοκογλυφίας από μια εθνική συλλογικότητα  όπως η Ελλάδα, θα είναι αναγκαστικά μερική, με όριο τη στάση διεθνών πληρωμών βραχυπρόθεσμης διάρκειας .  Παράλληλα αλλά και στη μεσοπρόθεσμη περίοδο,  απαιτούνται  επεμβάσεις πολυμερείς και υπερ-εθνικής εμβέλειας :  Απαιτούνται  μέτωπα κρατών και  διεθνών οργανισμών, με στόχο την επανεξέταση του μεγέθους των εθνικών χρεών κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο λόγο  τη σκιαγράφηση μιας μακρόχρονης και «ήπιας» πορείας  ως την εξόφλησή τους.  

Όλα τα άλλα είναι  εύκολες πολιτικές  πλειοδοσίες,όταν δεν είναι  παραπομπή του ζητήματος στις σοσιαλιστικές καλένδες….

ΦΩΤΟ :  Βασίλης Πολυζωγόπουλος

 

“Έκτακτη ανταπόκριση από τη Σερβία- για τη Συρία”

 

Διαβάζω   ιμέϊλ γνωστής πολιτικής οργάνωσης (Πατριωτικό Μέτωπο, Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας)   και αισθάνομαι σωρεία επιφυλάξεων για το περιεχόμενό του, που αναφέρεται σε μια υποτιθέμενη  – από τη περίπτωση της Συρίας -  υπεροχή των ρωσικών οπλικών συστημάτων  έναντι των αμερικανικών… Η υπεροχή αυτή δηλώνεται ως η πραγματική αιτία της ανακοπής  της στρατιωτικής επίθεσης  των Αμερικανών εναντίον της συγκεκριμένης χώρας , στο πλευρό της «Δημοκρατικής» Αντιπολίτευσης κατά  του Άσαντ…

Το ιμέϊλ μιλάει για «ανώτερο αξιωματικό  του Σ.Σ.Ε.Μ»(Σώμα Σέρβων Εθελοντών Μαχητών) που είπε στον Πρόεδρο του ΠΑΜ κ. Σταύρο Βιτάλη ότι ο στρατιωτικός εμπειρογνώμων John Reed Μπλε ( ακριβώς, όπως το βλέπετε γραμμένο το όνομά του….)   ανέφερε σε ένα κανάλι ότι στις 31 Αυγούστου οι Αμερικανοί  υπέστησαν σοβαρές απώλειες σε μια επίθεση…….

Δεν αμφιβάλλω καθόλου για το ότι οι «μικροί πόλεμοι» επιτρέπουν στους μεγάλους να προβάρουν τα οπλικά τους συστήματα και να αντλούν διδάγματα…Αμφιβάλλω όμως για το κατά πόσο  σημαντικά γεγονότα όπως μια – έστω και μικρή - αεροπορική ήττα των Αμερικανών στους ουρανούς της Συρίας,  είναι δυνατό να ξεφεύγει από τα γεράκια της διεθνούς ενημέρωσης, που κράζουν πάνω από το οτιδήποτε αποφέρει εντυπώσεις…Μια διεθνής συνωμοσία σιγής  για ένα τέτοιο γεγονός  φαίνεται μάλλον απίθανη ή αδύνατη

Όλο το κείμενο του ΠΑΜ 

Aνοικτή επιστολή προς τους γονείς και τους νέους πρωτοετείς του ΕΜΠ

Αθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2013

Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,

Εμείς, καθηγητές και εργαζόμενοι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, σας καλωσορίζουμε στο μεγαλύτερο και αρχαιότερο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας. Σας συγχαίρουμε, φοιτητές, φοιτήτριες και τους γονείς που σας στήριξαν, καθώς γνωρίζουμε καλά, πόσο κοπιάσατε για να κάνετε πράξη το όνειρο σας, να σπουδάσετε σε ένα καλό δημόσιο, διεθνούς κύρους, ελληνικό πανεπιστήμιο.

Σήμερα, την ώρα που στο Ίδρυμα μας ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε το ακαδημαϊκό έτος, να εγγράψουμε τους νεοεισαχθέντες προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του, να αποχαιρετήσουμε τους επιτυχημένους διπλωματούχους του, να αρχίσουμε το νέο πρόγραμμα σπουδών, να ανοίξουμε τις αίθουσες διδασκαλίας και τα εργαστήρια, συνέβη κάτι περίεργο και δραματικό ταυτόχρονα.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θέτει σε διαθεσιμότητα 550 εργαζόμενους μας διοικητικούς υπαλλήλους. Δηλαδή το 65% του διοικητικού προσωπικού. Την ίδια στιγμή προαναγγέλλει την διαθεσιμότητα του 40% των καθηγητών, στο επόμενο έτος. Με λίγα λόγια φαίνεται να θέλει να μειώσει το μέγεθος του Πολυτεχνείου στο μισό.

Έλληνες τώρα….

 

 Δεν αμφιβάλλω, περί του ότι κάποιοι καταναλώνουν  τις πολιτικές ασημαντότητες του Κον Μπεντίτ,συνιδρυτή της κίνησης «Ευρωπαίοι τώρα», που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα  στην «Καθημερινή» και στο  http://aristrouth.blogspot.gr/2013/09/europeans-now.html

 

΄Ότι  τις παίρνουν πολύ στα σοβαρά, ενώ δεν περιγράφουν και δεν εξηγούν τίποτε : Δεν περιγράφουν την υπαρξιακή κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν φωτογραφίζουν τον γερμανικό νεοεπεκτατισμό, δεν εξηγούν το «φαίνεσθαι» της οικονομικής κρίσης με το «είναι» του καπιταλιστικού ανταγωνισμού… Δεν βλέπουν ότι η  Ευρώπη σείεται για μια ακόμη  φορά από τη  γερμανική εμμονή της κυριαρχίας, που  σε αντίθεση με το παρελθόν εξωτερικεύεται «στα μουλωχτά» - χωρίς πάντσερ,βομβαρδισμούς,  blitz crieg (κεραυνοβόλους πολέμους) και τα συναφή. Ότι η  Ευρώπη για μια ακόμη φορά, όπως το 1991 με τον πόλεμο του Κόλπου, το 1992 με τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο και το 1999 με τους βομβαρδισμούς αυτής της χώρας,  το 2003 με το Ιράκ,έτσι και σήμερα με τη Συρία  αποτυγχάνει να αποτελέσει παράγοντα  ειρήνης και σταθερότητας, καθώς οι ηγετικές «εθνικές συνιστώσες» της «προθυμοποιούνται» για  διάφορους ρόλους της Νέας Τάξης.

 

Τι έχει να πει μπροστά σε όλα αυτά ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, αποστασιοποιημένος πλέον από τους Πράσινους αφότου έφαγε το ιστορικό σουτ που άξιζε σε έναν πράσινο πλειοδότη του νεοφιλελευθερισμού; http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html#more

Απολύτως τίποτε, πέρα από μια γενικότητα : Ότι  «το Εθνος Κράτος, καθίσταται με γρήγορους ρυθμούς μια ξεπερασμένη πολιτική δομή».

Θα μπορούσε να εξηγήσει ότι τα τρια σημαντικά επίπεδα εξουσίας επί ευρωπαϊκού εδάφους– Υπερεθνική, εθνική, περιφερειακή – πρέπει να τελούν σε  κατάσταση ισορροπίας, παίρνοντας  το καθένα το μερίδιο που του αξίζει – έστω και εάν  αυτή η «Αρχή»  είναι λειψή  και «φορμαλιστική», χωρίς την ενδοευρωπαϊκή  αλληλεγγύη. Αντί γι αυτό τα βάζει με το εθνικό κράτος, σε μια συγκυρία που αυτό έχει τεράστια αμυντική αξία  για τους παρίες του ευρωπαϊκού νότου. Και την όλη ασημαντογραφία του  τη διανθίζει με κάτι μεταμοντέρνες πινελιές, κάτι περί big bang και  περί γεροντοκρατίας – περί της οποίας δεν μπορεί να πει και τίποτε σπουδαίο, ως εκ της αβάσταχτης ελαφρότητας της προβληματικής  του….

 

Εάν έχετε χρόνο για χάσιμο διαβάστε  το άρθρο του συνιδρυτή της κίνησης «Ευρωπαίοι τώρα», όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην «Καθημερινή»

 

Europeans now : Νέοι και λιγότερο νέοι Ευρωπαίοι, ενωθείτε

Των Daniel Cohn-Bendit - Felix Marquardt, συνιδρυτών του κινήματος Europeans Now

Εκβλαχισμός και οικο-λογική…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ 7.9.13

Η αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα εναντίον των βλαχοδημάρχων   προκάλεσε  κάποιες  αντεγκλήσεις γύρω από την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά η μεγάλη συζήτηση  εκκρεμεί.  Το σημαίνον  «βλάχος»  ήταν   δηλωτικό      επαρχιωτισμού και  παραβίασης των κανόνων της «ευπρέπειας»  , όμως τα τελευταία χρόνια  αρκετοί Έλληνες    βιώνουν  αυτή την έννοια σε μεγαλύτερη κλίμακα, διαπιστώνοντας   τον  συλλογικό ευρω-επαρχιωτισμό  μας   …

Η  αποδυνάμωση της ελληνικής περιφέρειας μείωσε   την  υβριστική δραστικότητα κάποιων όρων με «χωρικό»  χαρακτήρα .Παλιά  ένας βορειοελλαδίτης ΠΑΟΚτζής  σκότωνε ευχαρίστως  έναν νοτιοελλαδίτη  «χαμουτζή» που τον αποκαλούσε «Βούλγαρο», ο δε Μπαμπινιώτης που εισήγαγε  στο λεξικό του τη σχετική σήμανση   μπουγελωνόταν κανονικώς… Οι αθηναϊκοί τοίχοι φιλοξενούσαν    συνθήματα  του είδους  «βλάχοι στα χωριά σας», «βλάχοι go home» και άλλα ανάλογα, προκαλώντας συχνά  αστείες αποκρίσεις, όπως αυτή που  είχα τη τύχη να απολαύσω  σε ένα τοίχο -  στοά Ακαδημίας και Ιπποκράτους : Ήταν ένα «ΖΗΤΩΣΑΝ ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ»,με  υπογραφή Σ.Ε.Β.Α.Χ – Σύνδεσμος Ελλήνων Βλαχοφώνων Αθηνών και Χωριών….

Λέει ο Γούντυ ‘Αλλεν σε ένα έργο του, «κωμωδία είναι τραγωδία συν χρόνος…»

ΔΗΚΚΙ - Σοσιαλιστική Αριστερά: Εκτελούν την Εθνική Αμυντική Βιομηχανία

         

Στην μέχρι τώρα πορεία προς την εθνική και οικονομική καταστροφή προστίθεται και το άμεσο ξήλωμα της υποτυπώδους  ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Και μάλιστα  ξήλωμα που  επιταχύνεται με τη χρήση  παραπλανητικών εντυπώσεων.

Απόλυτα υποταγμένη στους εντολείς της, η  συγκυβέρνηση του εθνικού  ολέθρου  βαδίζει τις τελευταίες μέρες κάτω από τελεσίγραφα και στον αμυντικό τομέα της χώρας.Πετώντας και το τελευταίο φύλο συκής, διαγράφοντας εκτός από τους κανόνες του καπιταλισμού περί κέρδους μιας επιχειρήσεως, και τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την άμυνα μιας χώρας, δείχνει την παντελή πατριωτική γύμνια της.

Με την απόφαση κλεισίματος επιχειρήσεων όπως η ΕΑΣ και η ΕΒΟ οι οποίες παρέχουν αυτάρκεια στην πατρίδα μας έναντι των επιβουλών των άσπονδων «φίλων»  μας από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου, η χώρα αφήνεται αφύλακτη.

Αγνοώντας τις συμπεριφορές όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαιτέρως την τελευταία περίοδο  με τις καθημερινές παραβάσεις και παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου και θαλάσσιου χώρου στο Αιγαίο, προχωρούν αδίστακτοι  στην συγκεκριμένη  ενέργεια.

Η Ελλάδα σε μια οποιαδήποτε κρίσιμη  στιγμή από τις παραπάνω συμπεριφορές των γειτόνων,  θα πρέπει να προμηθευθεί από άλλες χώρες αυτά τα οποία μόνη της παράγει σήμερα και σε τιμές πολεμικής περιόδου.

 

 

Στη Γλυφάδα δεν «χαμπαριάζουν» από μειώσεις δημοτικών τελών…

Στις  28 Αυγούστου 2013, ο εκπρόσωπος της Αριστερής Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας Γλυφάδας Δημοτικός Σύμβουλος Τάσος Ταστάνης, έθεσε προς  το Δήμαρχο της πόλης κ. Κόκκορη ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη πρόταση για μείωση των δημοτικών τελών και  αναστολή είσπραξης του «πρασινόσημου»,  προκειμένου να υπάρξει μια  αναγκαία μικρή ανακούφιση των δημοτών που πλήττονται βάναυσα από την πολιτική της άγριας λιτότητας.

      Ο κ. Δήμαρχος με αόριστες δικαιολογίες, αλλά κυρίως με ανυπόστατες κατηγορίες για λαϊκισμό, απέρριψε την πρότασή αυτή.

       Με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, μπορεί εύκολα κανείς να διαπιστώσει ότι σειρά δήμων όπως οι δήμοι Ιωαννίνων, Κηφισίας, Αμαρουσίου (καθώς και πολλοί άλλοι μικρότεροι ) - που μάλιστα κινούνται στις ίδιες «φιλομνημονιακές λογικές» με την δική μας δημοτική αρχή, μπροστά στην πίεση των πολιτών και την τραγική οικονομική κατάσταση που  βιώνουν, έχουν προχωρήσει σε μειώσεις των δημοτικών τελών ακόμη και πάνω από 10%. Μέχρι και ο ακραία νεοφιλελεύθερος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ.Τατούλης κάλεσε τους δημάρχους της περιοχής του να μειώσουν τα δημοτικά τέλη τουλάχιστο κατά 10%. 

ΣΥΡΙΖΑ : Οι παλιές συνιστώσες συνιστούν πλέον τάσεις..

 

Στη μετεωρολογία  οι δράσεις εξ αποστάσεως καθορίζουν  συχνά την καιρική κατάσταση μιας περιοχής – και το ίδιο συμβαίνει στην πολιτική μετεωρολογία….  Από τη μια πλευρά ο  Περισσός μαχόμενος επί τη βάσει της «λαοκρατικής»  γραμμής  επικαθορίζει τη πολιτική συμπεριφορά διαφόρων  στελεχών του αριστερού ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ,   από την άλλη πλευρά «απόμακρα» κοινωνικά στρώματα που ψηφίζουν από αγανάκτηση το κόμμα αυτό   επιφέρουν  ως παράπλευρη ψευδαίσθηση την εικόνα μιας ταχείας  «αριστεροποίησης»  της κοινωνίας.   Σαν αποτέλεσμα, ο πλειοψηφικός  ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αγνοεί την ιδιοσυστασία του πολιτικού «κεφαλαίου» που εκπροσωπεί ή για την ακρίβεια διαχειρίζεται. Γι  αυτό ακριβώς δεν υποστέλλει εκείνο το είδος της υπερφίαλης  «αριστεροσύνης»,   που τον παρουσιάζει ως αιθεροβάμονα  στα πιο γειωμένα  κοινωνικά στρώματα : Στα στρώματα που περιμένουν όχι τις αοριστίες περί «νέου τύπου διαπραγματεύσεων» , του είδους που λανσάρει ο Γιάννης Μηλιός,  αλλά συγκεκριμένα πεδία ρήξης με το σύστημα των συγκοινωνούντων δοχείων – Γερμανία, ΔΝΤ, ΠΟΕ.

 

Το χειρότερο όμως  είναι ότι  εν ονόματι μιας επιπόλαιης   «μονοκαλλιέργειας» της  ταξικής λογικής , ο ΣΥΡΙΖΑ   εξωθείται στο να εξοβελίσει  από την πολιτική του ανάλυση   τα ζητήματα που εγείρουν  διάφορες συλλογικότητες   στον γεωγραφικό περίγυρο της χώρας αλλά και στο εσωτερικό της. Στη πρώτη περίπτωση πρόκειται για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα», στη δεύτερη περίπτωση  για τα θέματα της μετανάστευσης. Η πολιτική ολιγωρία και οι διάφοροι   «διεθνιστές» ή    πλειοδότες κοινωνικής ευαισθησίας,  αποτρέπουν μια σοβαρή προσέγγιση αυτών των ζητημάτων, απαλλαγμένη από ενοχικά σύνδρομα και  από  κάποιες απλουστευτικές «αντιρατσιστικές» αντιλήψεις  . Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «αποικία χρέους», όμως αρνείται να σπρώξει αυτό το συλλογισμό έως τα όριά του, υποδεικνύοντας  την αποικιοκρατία στην οποία «παλιμπαιδίζει» ο  διεθνής καπιταλισμός, παρά τις εκσυγχρονιστικές και «ευρωπαϊστικές» ψευδαισθήσεις διαφόρων.  Ο πλειοψηφικός ΣΥΡΙΖΑ   μασάει τα λόγια του όταν εγείρεται θέμα νομιμότητας των «μεταναστών», όταν η μαύρη εργασία και το παραεμπόριο δημιουργεί συγκρουσιακές καταστάσεις, όταν τίθεται συγκεκριμένα το πρόβλημα της «φέρουσας ικανότητας» της χώρας στην υποδοχή και ενσωμάτωση ξένων πολιτών. Και ενώ η κοινωνία εμπειρικά συλλαμβάνει την έννοια της ασυμβατότητας  μερίδας των «εποίκων» με τις ελληνικές, οικονομικές και πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, κάποιοι επιμένουν στο «διεθνιστικό» τροπάριο  - ρίχνοντας  την ελληνική φτωχολογιά στα δίκτυα της Χρυσής Αυγής…

 

Στην πολιτική όποιος καεί από το χυλό φυσάει και το γιαούρτι – όμως και αυτή η επιφύλαξη έχει πεπερασμένο  χρόνο ζωής… Οι σοσιαλιστικές και πατριωτικές δυνάμεις της ευρείας  πολιτικής περιοχής του «Κέντρου» κάηκαν από τη μεγαλύτερη ή μικρότερη συμπόρευση   με το ΠΑΣΟΚ  του Παπανδρέου-Τσολάκογλου, των μεγάλων  ή μικρών σκανδάλων…Σήμερα όμως  οι δυνάμεις αυτές,  εμβαπτισμένες   στον αντιμνημονιακό  αγώνα  ,  επιχειρούν να εξωτερικεύσουν τον βαθύτερο εαυτό τους, διαμορφώνοντας μια νέα τάση  μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ…Το θετικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι αρκετοί «εντός των τειχών»  κατανοούν  ότι το ζήτημα  δεν είναι  οι ομαδοποιήσεις αυτές καθεαυτές, αλλά το  αν    έχουν θετικό πρόσημο  και  αν είναι διακριτές από τις  όποιες «κλίκες», «παρέες», «μηχανισμούς» κλπ.,

"Το τέλος μιας εποχής, η αρχή μιας νέας"

 

Των Θόδωρου  Ντρίνια, Κίνηση Πολιτών Αρδην (ΚΠΑ), Πάτρα, Γιάννη Ξένου – Συντάκτη της εφημερίδας Ρήξη, ΚΠΑ, Αθήνα, Γιώργου  Ρακκά – Συντάκτη του περιοδικού Άρδην, ΚΠΑ, Θεσσαλονίκη

Πρόλογος της ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ :  Ο παρών ιστότοπος έχει επανειλημμένα  κάνει  αναφορές στο έργο του Δημήτρη Καζάκη και  στην εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ, πράγμα που σημαίνει  ότι η παρούσα καταχώρηση ενός κατεξοχήν  αντίπαλου και επικριτικού κειμένου υπηρετεί την αρχή της ισηγορίας -  ξέρετε, αυτήν που παραβιάζουν συστηματικά διάφοροι παράγοντες, με το να κατακρατούν το λόγο ή να παρεμβαίνουν  κατά το δοκούν σε διάφορες διαδικασίες. 

Τρεις παρατηρήσεις σχετικές με το κείμενο :

Πρώτον, το μέγεθός του το κάνει δυσανάγνωστο για το πλατύ κοινό, το οποίο αναγκαστικά θα επαφίεται στους πιο επιμελείς αναγνώστες – αξιολογητές και θα εκτίθεται στις όποιες παρερμηνείες τους.

Δεύτερον, ο τίτλος του κειμένου πάσχει από μεγαλοστομία  και αντανακλά μια χρόνια διάθεση εντυπωσιασμού μέσω της «περιοδολόγησης» της ιστορίας . Υπενθυμίζω τη χρόνια κατάχρηση της ετικέτας «τέλος της μεταπολίτευσης»,  που έχει παρατηρηθεί στο χώρο του ΑΡΔΗΝ

Τρίτον, το κείμενο εμβάλλει σε σκέψεις για το πώς ο λεγόμενος «πατριωτικός χώρος» δεν κατάφερε να συσπειρώσει κόσμο, όταν μια συγκεκριμένη περίοδο είχε απήχηση, χωρίς σοβαρό ανταγωνισμό  από τον  ΣΥΝασπισμό ή τη «Χρυσή Αυγή». Τι έφταιξε γι αυτή την  εξέλιξη; Μήπως, εκτός των άλλων,  το ακατάσχετο μπλα-μπλα και η θεωρητική πλειοδοσία διαφόρων, που εξακόντιζαν κειμενάρες  προς το ευρύ κοινό εκεί όπου αυτό είχε ανάγκη από πολιτικά τηλεγραφήματα ;  

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΑΡΔΗΝ

---

Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να αναγκάζεται κανείς να απαντήσει στις αθλιότητες ενός ατόμου όπως ο Καζάκης.

Παρότι πολλές φορές στο παρελθόν έχει γράψει αναρίθμητους υπαινιγμούς αλλά και ανοικτές αθλιότητες ενάντια στο Άρδην, δεν απαντούσαμε γιατί θεωρούσαμε και θεωρούμε ανούσιες τις διαμάχες με άτομα ανάλογου ποιού. Ο άνθρωπος ανήκει σε άλλη κατηγορία.  Όμως είμαστε υποχρεωμένοι για μία πρώτη και τελευταία φορά να το κάνουμε, διότι το κίνημά μας βρίσκεται σε μία καμπή και το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με τέτοιες λογικές, συνιστά προϋπόθεση για τη διαδικασία ωρίμανσης του. Οι κραυγές και οι εύκολες παρόλες της αρχικής φάσης, όταν πολιτικοί απατεώνες, διαταραγμένοι και άτομα με νηπιακή πολιτική σκέψη, βρισκόταν συχνά στο προσκήνιο, πλέον δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η κριτική λοιπόν στο ήθος και τις πρακτικές ατόμων σαν τον Καζάκη έχει παραδειγματικό χαρακτήρα. Αφορά το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και την απαρχή μιας νέας. Γι’ αυτό και θεωρούμε πως αυτό μας το κείμενο αφορά στην πορεία του αντιμνημονιακού κινήματος, συνολικά, με αφορμή, απλώς, την πρόσφατη συκοφαντική εκστρατεία του Καζάκη εναντίον μας.

Σήμερα έχει επιτέλους καταστεί συνείδηση πως, εκτός από αντιστασιακή διάθεση και αγανάκτηση, απαιτείται επιτέλους φρόνημα, ήθος και προπάντων Λόγος, προκειμένου να ολοκληρώσουμε μια πορεία διαμόρφωσης ενός κινήματος απελευθέρωσης αυτού του τόπου.

Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Οι συκοφαντίες ενός τσαρλατάνου

Περί βλαχοδημάρχων ….

Η αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα εναντίον των βλαχοδημάρχων με την ομιλία του στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ στις 31.8.13,  είχε οπωσδήποτε γραφικότητα και αισθητική,  όμως   δεν ήταν ευθύβολη. Ο Τσίπρας σούταρε  με αρκετή λιτότητα και κομψότητα  - αλλά  όχι προς το γκολπόστ που έπρεπε. Το γκολπόστ προς το οποίο έπρεπε να σουτάρει  ήταν οι σχέσεις συναλλαγής, το εμπόριο μεταξύ  πολιτικών και τοπικών-αυτοδιοικητικών παραγόντων. Ήταν οι σχέσεις εκείνες που από τη μια πλευρά περιλαμβάνουν  παραχωρήσεις προς τους τοπικούς άρχοντες , ενώ από την άλλη πλευρά  δίνουν τη δυνατότητα στους δεύτερους  να προσαρμοσθούν  στον τοπικισμό και να τον  υπηρετήσουν  ανεπιφύλακτα. Οι  σχέσεις εκείνες που άλλοτε υπηρετούν την πολιτική συναλλαγή του παραπάνω είδους, ενώ άλλοτε υπηρετούν την υποταγή των αδύνατων στους δυνατούς, και τη χρήση των πρώτων ως διεκπεραιωτών της «γενικής» πολιτικής…

Και το ερώτημα που μπαίνει είναι : Θα σούταρε ο Τσίπρας εναντίον της αντίληψης της αυτοδιοικητικής πολιτικής ως ιμάντα μεταβίβασης των κομματικών εντολών – κατά τα σταλινικά και τριτοδιεθνιστικά στερεότυπα; Θα αναζητούσε μια ισορροπία μεταξύ μιας αριστερής πολιτικής παρέμβασης σε επίπεδο αρχών,  και μιας αυτονομίας των κοινωνικών χώρων;

Λαμβανομένων υπόψη των διαθέσεων πλειάδας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των θέσεων που προωθήθηκαν προ και στη διάρκεια του Συνεδρίου, ο υποφαινόμενος δεν είναι  αισιόδοξος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί την παλαιοκομματική πεπατημένη με μπόλικη σαντιγύ «ενίσχυσης των τοπικών εξουσιών», ενώ είναι απολύτως σαφές ότι η (λαλιωτικής εμπνεύσεως..) παράδοση ορισμένων ρυθμιστικών λειτουργιών στις τοπικές αρχές μόνο καταστροφή επιφέρει….

Παραδείγματος χάρη : Μια τοπική αρχή ευκολότερα παραδίδει ένα υγροβιότοπο στη δόμηση παρά ανθίσταται στα καραδοκούντα εργολαβικά  συμφέροντα…

ΥΓ

ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με ακούς; Αν δεν υπήρχε αυτή η ανακοίνωσή σου για τα ζώα, θα νόμιζα ότι είχες εκλείψει…Αν αυτό το λες εσύ «αυτοδιοικητική παρέμβαση», τότε εγώ είμαι Κινέζος

 

ΘΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ. ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΑ;

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Οριστική και αμετάκλητη φαίνεται η απόφαση των Αμερικανών να επιτεθούν μέσω του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας. Εχουν μάλιστα διοχετεύσει στα μέσα ενημέρωσης και... λεπτομέρειες (!) για τον τύπο της επίθεσης που θα πραγματοποιήσουν: θα ρίξουν μερικές εκατοντάδες πυραύλους, επιδιώκοντας με τα πλήγματα αυτά να διαλύσουν τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας. Σε αντίθεση με αυτά που σκόπιμα διοχετεύει η προπαγάνδα των ΗΠΑ περί δήθεν «θολών στόχων», «μη πρόθεσης ανατροπής του Ασαντ» κ.λπ., τα πάντα είναι ξεκάθαρα.

Ας τα βάλουμε σε μια τάξη. Αιτία της αμερικανικής επίθεσης κατά της Συρίας είναι η στρατιωτική ήττα των αντικαθεστωτικών συριακών δυνάμεων και του συρφετού των μισθοφόρων που μάχονται στο πλευρό τους χρηματοδοτούμενοι από τα εμιράτα και εξοπλιζόμενοι από τη Δύση, με κύρια βάση εξοπλισμού τους την Τουρκία, αλλά και την Ιορδανία και το Ιράκ. Η κατάσταση στα πεδία των μαχών είχε πάρει τόσο αρνητική τροπή για τους αντικαθεστωτικούς, ώστε οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έβαλαν τους πράκτορές τους στις γραμμές τους να ρίξουν χημικά εναντίον αμάχων και στη συνέχεια η αμερικανική και δυτική προπαγάνδα να επιρρίψει την ευθύνη για τη χρήση των χημικών στον Ασαντ, παρέχοντας το πρόσχημα για την προαποφασισμένη επιδρομή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Απολύτως ξεκάθαρος είναι και ο στόχος της επίθεσης που θα γίνει: να διαλύσει τον συριακό στρατό ώστε να μπορέσουν οι αντικαθεστωτικοί να νικήσουν επιτέλους τις κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις. Υπενθυμίζουμε ότι και στη Λιβύη η αεροπορική επίθεση του ΝΑΤΟ εκδηλώθηκε λίγες ώρες, όχι μέρες, πριν πέσει στα χέρια των δυνάμεων του Καντάφι η πόλη της Βεγγάζης, κάτι που θα σηματοδοτούσε τη νίκη του Καντάφι εναντίον των μισθοφόρων των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

ΚΙΒΩΤΟΣ ΙΔΕΩΝ

Η πολιτική  των Γερμανών Πρασίνων δομείται πάνω σε οικονομολογικές ασημαντότητες, σε ιδεολογικές ευρεσιτεχνίες  μικρής δραστικότητας αλλά ταυτόχρονα λειτουργικές στο να συσκοτίζουν τα μεγάλα-απλά θέματα πίσω από μια αχλύ «τεχνικαλισμού» - για να χρησιμοποιήσω έναν όρο που εκστόμιζε συχνά ο αείμνηστος  Σπήλιος Παπασπηλιόπουλος :   Όχι για να σνομπάρει, αλλά για να δείξει ότι οι βαρύγδουποι τεχνικοί όροι ελάχιστα  φωτίζουν το βάθος των προβλημάτων…

 

Αναρωτιέμαι : τι ερμηνεύει η  άποψη των Πρασίνων ότι «…… η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της ανεύθυνης δημοσιο-οικονομικής πολιτικής στο Νότο, αλλά συνέπεια των ροών κεφαλαίων που προκύπτουν από μακροοικονομικές ανισορροπίες. Επομένως τα Γερμανικά πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών είναι εξίσου μέρος των ανισορροπιών, όπως και τα ελλείμματα των χωρών του Νότου.»

 

Τι ερμηνεύει αυτή η ταυτολογία  του τύπου «ό,τι  βγαίνει από τη τσέπη μου μπαίνει στη τσέπη σου»; 

 Πόσο  πιο ευθεία θα ήταν η άποψη ότι ζούμε   το τέλος  του ιδεολογήματος περί  «ευρωπαϊκής σύγκλισης»; Ότι ζούμε μια νέα φάση «ανισόμετρης ανάπτυξης» και ένα νέο επεισόδιο αποικιοποίησης μεγάλου μέρους του κόσμου;

 

Συμπέρασμα του γράφοντος : Μόνο μια ριζοσπαστική πολιτική οικολογία, που δεν κάνει τα στραβά μάτια μπροστά σε αυτό που φαίνεται, μπορεί να αποτελέσει στη παρούσα κατακλυσμιαία  κρίση   τη μεγάλη ιδεολογική  ΚΙΒΩΤΟ των ολιστικών ιδεών,  που έσκασαν μύτη στην ελληνική κοινωνία στις αρχές της δεκαετίας του 80, χωρίς ποτέ να βρούν ολοκληρωμένη έκφραση….

 

Ακολουθεί  το  άρθρο του κυρίου Μυνχάου με την  αξιολόγηση των γερμανικών κομμάτων. Να το διαβάσουμε, γιατί  ακόμη και η ελαφρότητα μπορεί να είναι διδακτική…

 

Το Γερμανικό κόμμα των Πρασίνων για την κρίση στην Ευρωζώνη: Όταν οι πολιτικοί παρατούν τις καφενειακές αναλύσεις

 του Βόλφγκανγκ Μύνχάου

Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς άρθρων μου για τα εκλογικά προγράμματα των κομμάτων, φθάνω για πρώτη φορά σ' ένα πρόγραμμα, αποσπάσματα του οποίου πραγματικά μου αρέσουν.

Τουλάχιστον οι Πράσινοι έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν την κρίση στην Ευρωζώνη. Αυτό είναι κάτι σπάνιο για πολιτικό κόμμα στη Γερμανία.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα των Πράσινων, η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της ανεύθυνης δημοσιο-οικονομικής πολιτικής στο Νότο, αλλά συνέπεια των ροών κεφαλαίων που προκύπτουν από μακροοικονομικές ανισορροπίες. Επομένως τα Γερμανικά πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών είναι εξίσου μέρος των ανισορροπιών, όπως και τα ελλείμματα των χωρών του Νότου.

Οι Πράσινοι έχουν επίσης δίκιο στην επισήμανση ότι τα προγράμματα βοήθειας δεν γίνονται από φιλανθρωπία, αλλά για τη σταθεροποίηση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων, και στη Γερμανία, και ιδίως σ' αυτήν. Η πολιτική της λιτότητας ενίσχυσε την κρίση και αποδυνάμωσε την κοινωνική συνοχή.