O Aνδρουλάκης προβλέπει νίκη του ΣΥΡΙΖΑ

Ανδρουλάκης : Η Κυβέρνηση φέρει το βάρος της διπλής ευθύνης : πρώτο για τα αδιέξοδα του success story (καθαρή έξοδος στις αγορές), δεύτερο για το εξαρχής σενάριο συγκέντρωσης των 180 με ατομικό κυνήγι κεφαλών αντί για πολιτική διαβούλευση και ενδεχόμενη πολιτική συμφωνία αμοιβαία αποδεκτή από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα.

Τώρα όμως το βάρος της απόδειξης ότι μπορεί να εγγυηθεί ασφαλή αλλαγή προς το καλύτερο περνά πρωταρχικά -όχι αποκλειστικά- στην πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ισχύουν όλα όσα παρουσιάσαμε στη Βουλή (2015: Η Ελλάδα ξανά στην κόψη, 25/11) για τον ετεροχρονισμό των δέκα πηγών ρίσκου, τα λεγόμενα “παλούκια”.

Τα δύο απ’ αυτά -μη εκλογή Προέδρου και πρωτιά στις εκλογές- απ’ ότι φαίνεται θα τα “πηδήξει” οπότε πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του στο τρίτο και δυσκολότερο: Πρώτο, την πραγμάτωση με επιτυχία της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης με ευρύτατες συνεργασίες είτε έχει είτε όχι αυτοδυναμία. Η πρώτη εντολή δηλαδή δεν πρέπει να φύγει αναξιοποίητη από τα χέρια της. Και δεύτερο τη συμφωνία με τους εταίρους για μια συντεταγμένη αποδέσμευση από το Μνημόνιο με “προτεραιότητες – προτεραιότητες – προτεραιότητες!” και δίχτυ ασφαλείας, ειδικά όσον αφορά στη σταθερή πιστωτική γραμμή της ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες.

Με τόλμη, φρόνηση και εθνική συνεννόηση σε νέα βάση ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πιθανοί εταίροι του σ’ έναν κυβερνητικό συνασπισμό (Ποτάμι, χώρος ΠΑΣΟΚ) μπορούν και πρέπει να τα βγάλουν πέρα με τα 3Α (αβεβαιότητα – αστάθεια – ασάφεια (άγνωστοι άγνωστοι) και το ένα Π (πολυπλοκότητα).

Τρία ερωτήματα για την υπόθεση Χαϊκάλη μετά την κατάθεση Αποστολόπουλου

Του Γιάννη Αλμπάνη

……..Γιατί η εισαγγελία δεν κινήθηκε από την πρώτη στιγμή της καταγγελίας και άφησε να περάσουν ανεκμετάλλευτες δύο εβδομάδες;……

Μετά τη χθεσινή κατάθεση του «μεσάζοντα» Γιώργου Αποστολόπουλου κλείνει ένας πρώτος κύκλος στην υπόθεση της καταγγελίας του Παύλου Χαϊκάλη ότι επιχειρήθηκε η δωροδοκία του. Στην κατάθεσή του ο Αποστολόπουλος έδωσε μια διαφορετική ερμηνεία των γεγονότων από αυτήν του Χαϊκάλη. Εν ολίγοις, είπε ότι ήταν ο Χαϊκάλης αυτός που ζήταγε τα χρήματα και ότι το κίνητρο του ίδιου του Αποστολόπουλου ήταν να ξεσκεπάσει την ηθική κατάπτωση του βουλευτή. Με άλλα λόγια, «πήγα να του τα σκάσω για να αποδείξω ότι τα πιάνει».

Όποιες σκέψεις κι αν κάνει κανείς τόσο για την όλη υπόθεση όσο και για τη μάλλον πρωτότυπη υπερασπιστική γραμμή Αποστολόπουλου, από την κατάθεσή του προκύπτει ένα βασικό συμπέρασμα: Ο Αποστολόπουλος επιβεβαίωσε ότι έχει κάνει συζήτηση με τον Χαϊκάλη για την εξαγορά της ψήφου του στην προεδρική εκλογή. Το γιατί έγινε αυτός ο διάλογος, πόσο σοβαρός ήταν και, κυρίως, αν όντως ο Αποστολόπουλος μίλαγε εξ ονόματος τρίτων, αποτελούν αντικείμενα της δικαστική έρευνας. Ωστόσο, για πρώτη φορά έχουμε δύο μαρτυρίες άμεσα εμπλεκομένων (και αντίδικων πλέον) ότι οι φημολογούμενες μέχρι τώρα απόπειρες δωροδοκίας βουλευτών ήταν κάτι παραπάνω από ευφάνταστα δημοσιογραφικά σενάρια.

Από τη στιγμή που έχουμε την επιβεβαίωση ότι έχει γίνει διάλογος περί εξαγοράς της βουλευτικής ψήφου, τίθενται πιο επιτακτικά τα ερωτήματα που είχαν προκύψει αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της καταγγελίας Χαϊκάλη.

Το πρώτο μείζον ερώτημα αφορά την ολιγωρία της εισαγγελίας.

Προημιτελικά στην πορεία προς τον μεγάλο τελικό

168 βουλευτές υπέρ του  Δήμα δεν είναι αμελητέοι ως σκορ για το πολιτικό μόρφωμα  των Τροϊκανών εγκαθέτων , που είναι αποφασισμένο σε μια «άμυνα σε βάθος» : Που είναι ικανό να βολευθεί και με μια σχετικά μικρή ήττα (π.χ. 178  στην τρίτη ψηφοφορία έναντι 122) έτσι ώστε να  προβάλει, καθόλη τη προεκλογική περίοδο, τον ασταθή και αναξιόπιστο  χαρακτήρα μιας αριστερής κυβέρνησης.

 Αλλά και  στη συνέχεια, ακόμη κι αν  χάσει με μικρή διαφορά στις εκλογές, πάλι βολεύεται  :

Γιατί και σ' αυτή τη περίπτωση θα μπορέσει να σαμποτάρει πιο αποτελεσματικά τη διπλή προσπάθεια της αριστερής κυβέρνησης, αφενός για  μια άλλη σχέση με τους «πιστωτές» και αφετέρου για  την παραγωγική ανασυγκρότηση.  

Το κυβερνητικό σώψυχο  είναι δοσμένο ή/και πεισμένο για την προοπτική της «μικρής» ήττας, που θα επιτρέψει στους μνημιακούς να φορτώσουν τη διακοπή της προσπάθειας και τα εξ αυτής δεινά στην «παρένθεση» ΣΥΡΙΖΑ.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε : Το αν δουλεύουμε από τώρα, στα «προημιτελικά», για να περάσουμε διαμέσου των  ημιτελικών (εθνικές εκλογές) στον μεγάλο τελικό της αναμέτρησης με τη Τρόϊκα. Το αν συνεγείρουμε κάθε Έλληνα  Πατριώτη, για τη μόνη νίκη που υπηρετεί τους στόχους μας, που είναι  μια   ΜΕΓΑΛΗ νίκη ….

Θ. Πετράκος: Η κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων παραγωγών φωτοβολταϊκών

ΑΥΓΗ 22.12.2014

 Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/09/blog-post_14.html

.

"Το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με τροπολογία του στο σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα- Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις», αντί να αποκαταστήσει τις μεγάλες αδικίες που έχει νομοθετήσει εις βάρος των οικιακών και των μικρών φωτοβολταϊκών, αλλάζει τον νόμο και μειώνει το «κούρεμα» των εγγυημένων τιμών φωτοβολταϊκών που το ίδιο νομοθέτησε για κάποιους μεγαλοπαραγωγούς (ισχύος άνω του 1 ΜW). Επίσης, αντί να υλοποιήσει την δέσμευσή του και να επιβάλει στις τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια δανεισμού των παραγωγών ενέργειας από ΑΠΕ και ιδιαίτερα των μικροπαραγωγών (οικιακών και μέχρι 100 KW), προχώρησε σε αύξηση των τιμών των μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων την ίδια ώρα που υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην πληρωμή των μικροπαραγωγών από τον ΛΑΓΗΕ"…..

…. "το ερώτημα που τίθεται είναι, ποιους και πόσους εξυπηρετεί η τροπολογία αυτή με αριθμό 2218/344 και γιατί επελέγη η τελευταία ημέρα λειτουργίας της παρούσας βουλής για να περάσει; Χρειάστηκαν 5 νομοσχέδια και 4 κυρώσεις μέχρι το Υπουργείο να «διαπιστώσει»(;;) το «λάθος» του και να το «διορθώσει»(;;)…."

"Η κυβέρνηση σπεύδει ακόμα και την ύστατη στιγμή να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα μεγάλων παραγωγών φωτοβολταϊκών, ενώ κωλυσιεργεί και καθυστερεί να υιοθετήσει μέτρα υπέρ της αυτοπαραγωγής και αρνείται να υιοθετήσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για παροχή 1.200 KWH δωρεάν σε τουλάχιστον 300.000 φτωχές οικογένειες…...

Φόβος

Του Δημήτρη Σεβαστάκη

 «...Μείναμε χωρίς όνειρο, χωρίς ψωμί»

Γ. Ρίτσος

Δύο μορφές φόβου φαίνεται ότι διοργανώνουν το εκλογικό παιχνίδι και διαβρώνουν την πολιτική του διάσταση (γιατί το ζήτημα της επαγγελματικής αγωνίας πολλών από τους πολιτικούς δεν είναι ακριβώς πολιτικό).

1. Ο φόβος του αγνώστου. Θεμελιώνεται στην σκέψη «ξέρω τα όρια της πτώσης μου, αλλά φοβάμαι, πιο πολύ από την ίδια τη συντελεσμένη πτώση, την αόριστη και ενδεχόμενη μελλοντική πτώση». Η Αριστερά έρχεται μεν, αλλά ως συνάρτημα του μέλλοντος και της φυσικής του ασάφειας. Το μέλλον (η επερχόμενη Αριστερά) είναι άγνωστος, ανοριοθέτητος παράγοντας. Άρα; «Προτιμώ τη υπαρκτή, αλλά σχετικά οριοθετημένη αθλιότητα από τον αχανή κίνδυνο. Ας κάτσω στ' αυγά μου».

2. Ο άλλος φόβος πατάει ακριβώς στα ίδια σημεία με τον προηγούμενο, αλλά είναι ανεστραμμένος.

Η υπερδύναμη που χαριεντίζεται...

Έχω υπόψη μου ένα αυτοσαρκαστικό φιλμάκι που γύρισε ο Μπίλ Κλίντον στα τέλη της δεύτερης θητείας του … Εκεί  ο Μπραντ Πητ  έλεγε κοροϊδευτικά στον Κλίντον «Άκου ρε Μπιλ, από εδώ και πέρα όλοι θα ασχολούνται με εμένα ως ηθοποιό, εσύ θα ξεχαστείς», κι ο Κλίντον τάχα οργίλος απαντούσε στο περίπου :  «κάνεις λάθος, θα μιλάνε για μένασυνεχώς»….http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html

Στη  φωτογραφία ο  Ομπάμα παίρνει  μια παιδιάστικη πόζα στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια συνοδεύοντας ένα μαυράκι, ενώ πρόσφατα διάβασα ότι ο Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος ντύθηκε  Αϊβασίλης και μοίραζε δώρα…

Οι  αμαρτίες βέβαια δεν απαλείφονται  εξομολογούμενες ή μέσω της αίσθησης χιούμορ των αμαρτωλών, και ο αντικαθωσπρεπεισμός των  αμερικανών πολιτικών  δεν τους απαλλάσσει από τη μομφή του ιμπεριαλισμού. Όμως όπως και να το κάνουμε, διαθέτουν συχνά ένα «αντισυμβατικό» στυλ που εγώ προσωπικά το ζηλεύω, που είδα να το προσεγγίζει μόνο ο Νέλσον Μαντέλα, που είναι αδιανόητο για τους  χρονίως-πάσχοντες-από-σοβαροφάνεια- πολιτικούς μας. Προσοχή στο «αντισυμβατικό» : Δηλαδή όχι το στυλ δημόσιου γελωτοποιού (το οποίο κάποτε πλευρίζει ο συντηρητικός δήμαρχος του Λονδίνου Μπορις Τζόνσον) , αλλά  του πολιτικού παράγοντα με φαντασία και πρόσχαρη διάθεση…..

Με αυτό το πνεύμα εμφανίστηκε πρόσφατα στην  αμερικανική τηλεόραση , ο Ομπάμα, versus  Στήβεν Κολμπέρ, που  είναι γνωστός κωμικός-παρουσιαστής-πολιτικός σχολιαστής με φήμη συντηρητικού  και αντίπαλου του  Ομπάμα.
Ο Κολμπέρ έκανε την εισαγωγή λέγοντας πως ο  ίδιος θα έκανε πολύ καλύτερα τη δουλειά του προέδρου από ό,τι αρκετοί πρόεδροι θα έκαναν τη δουλειά του παρουσιαστή. Σε αυτό το σημείο  ο ένοικος του Λευκού Οίκου σήκωσε  το γάντι. 

«Σήκω, θα αναλάβω εγώ» του είπε, κάθισε στην καρέκλα και ο Κολμπέρ εξαφανίστηκε από το πλάνο.

Αντί για τανκς χρησιμοποιούν την οικονομική επικυριαρχία ….

Μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη που δεν αντέχει άλλο τη λιτότητα, αναφέρει σε δημοσίευμα του ο Guardian επισημαίνοντας πώς η Ευρωπαική Ένωση και το ΔΝΤ επέβαλαν την πλήρη δυστυχία στη χώρα μας ξεκινώντας μια επέλαση όχι με άρματα μάχης αλλά με οικονομικά όπλα.

«Ό,τι δεν συνέβη τα τελευταία έξι χρόνια, από τη στιγμή που η περιώνυμη Lehman Brothers κατέρρευσε, μπορεί να γίνει τώρα. Μια κυβέρνηση ή μια χώρα να ορθωθεί μπροστά στο φράγμα της λιτότητας και να πει “όχι”» αναφέρει το δημοσίευμα.

Για τον αρθρογράφο του Guardian Όουεν Τζόουνς, είναι προφανές πως ο νέος κίνδυνος της Ευρώπης δεν είναι μια στρατιωτικής μορφής επέμβαση (ποιος νοιάζεται για όπλα και άρματα μάχης), αλλά η χρηματοπιστωτική επικυριαρχία επί των εθνικών οικονομιών. Κι αυτό μεθοδεύεται κυρίως από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες που επίσης ακολουθούν τη Γερμανία.

«Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αφορμή, τότε αναζητείται η αιτία», γράφει ο Τζόουνς. «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θριαμβεύσει στις πρόωρες εκλογές της Ελλάδας, αυτό δεν θα έχει σημασία μόνο για τη συγκεκριμένη χώρα, αλλά και για όλους μας που θέλουμε ένα διαφορετικό είδος κοινωνίας και ένα διάλειμμα από τη λιτότητα».

Κλείνουν τα πανεπιστήμια ― ε, και λοιπόν;

ΠΗΓΗ : ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

……..Ι. Γκόλιας: «Το πανεπιστήμιο καταρρέει και αν δεν γίνει κάτι, πρέπει πλέον να είμαστε βέβαιοι ότι δεν είναι ανικανότητα. Η εντολή μπορεί να έρχεται από τους δανειστές μας, οι οποίοι μπορεί να κρίνουν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται καλά πανεπιστήμια, παρά μονάχα τουρισμό".......

Απορροφημένοι, ως φαίνεται, από την καταμέτρηση των ψήφων και τον προεκλογικό πυρετό, οι υπουργοί Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Α. Λοβέρδος και Κ. Μητσοτάκης δεν έχουν ακούσει ακόμη την δραματική προειδοποίηση των πρυτάνεων για την αδυναμία λειτουργίας των πανεπιστημίων. Η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση, απόρροιες εν πολλοίς της δημοσιονομικής λιτότητας, οδηγούν τα πανεπιστήμια σε αναστολή λειτουργίας μέσα στο τρέχον έτος. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από τις ασυνέχειες και τις παλινωδίες αλλεπάλληλων υπουργών, που εφαρμόζουν ο καθείς τη δική του φιλόδοξη μεταρρύθμιση-απορρύθμιση την τελευταία τετραετία.

Η προσφιλής απάντηση των κυβερνητικών στελεχών στις πολλές παρόμοιες προειδοποιήσεις ήταν ότι οι πανεπιστημιακοί είναι συντεχνία που υπερασπίζεται τα προνόμιά της ή ότι κινούνται με αντιπολιτευτική διάθεση. Μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους πρυτάνεις σήμερα, τους εκλεγμένους με τον νέο νόμο, που εθέσπισαν και εφάρμοσαν ακριβώς οι ίδιες κυβερνήσεις που προκαλούν τώρα ασφυξία στα πανεπιστήμια;

Ο λόγος τώρα αναβλύζει σκληρά πολιτικός: «Είναι απίστευτο να βγαίνει ο πρύτανης του αρχαιότερου πανεπιστημίου στη χώρα, να λέει ότι το πανεπιστήμιο κλείνει, και οι πολιτικοί να συμπεριφέρονται σαν να είπαμε καλημέρα», λέει ο κ. Θ. Φορτσάκης. Ο πρύτανης του Αθήνησι πέφτει από τα σύννεφα, ανακαλύπτει με οδυνηρό τρόπο την αναλγησία της πολιτικής τάξης. Προεκτείνει με ωμή ειλικρίνεια ο πρύτανης του ΕΜΠ, κ. Ι. Γκόλιας: «Το πανεπιστήμιο καταρρέει και αν δεν γίνει κάτι, πρέπει πλέον να είμαστε βέβαιοι ότι δεν είναι ανικανότητα. Η εντολή μπορεί να έρχεται από τους δανειστές μας, οι οποίοι μπορεί να κρίνουν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται καλά πανεπιστήμια, παρά μονάχα τουρισμό. Ομως εμείς θα αντιδράσουμε».

Kάλαντα προ της τρίτης ψηφοφορίας

Καλήν ημέραν βουλευτές,

 κι ας είναι ορισμός σας

Τον Σαμαρά να στείλετε 

εις τον εξαποδώ σας

Των μνημονίων δώσετε 

 το τέλος κι η  πανώλη   

Θα  δώσει  θέση στη χαρά, 

 χαρά στη φύση  όλη

Στο σώμα το εκλογικό,

 στη φάτνη των αγώνων

Γεννιέται ο πρωθυπουργός ,

του ΣΥΡΙΖΑ και όλων

Γιάννης Σχίζας  

Δημοτική κατακραυγή εναντίον των αλλοιώσεων Πλάκας και Εξαρχείων

Απόσυρση των διατάξεων του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος που αλλάζουν τη χρήση κτηρίων στην Πλάκα και τα Εξάρχεια και συζητείται σήμερα στην Βουλή με την διαδικασία του κατεπείγοντος,  ζητάει το δημοτικό συμβούλιο Αθηναίων . Εξ άλλου  ο Νικήτας  Κακλαμάνης, ως δημοτικός σύμβουλος και βουλευτής, δεσμεύτηκε να κάνει παρέμβαση στο Κοινοβούλιο προς αυτή την κατεύθυνση.

·          

«Πρέπει να ανατραπεί η διάταξη του νομοσχεδίου!» είπε ο  Δήμαρχος Γ. Καμίνης καταγγέλλοντας τον «αιφνιδιασμό» του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος Ν. Ταγαρά, που ενέταξε «εν κρυπτώ» και «χωρίς διαβούλευση», τη ρύθμιση «που ακυρώνει το προγενέστερο Π.Δ. με το οποίο ορίζονται οι χρήσεις των ακινήτων». Εξήγησε πως «οι άδειες λειτουργίας για τα μαγαζιά είναι προσωποπαγείς και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει» :  «Δεν θέλουμε νεκροταφείο την Πλάκα, αλλά θέλουμε να διατηρηθεί η νομιμότητα», τόνισε.

Ο  Νικ. Κακλαμάνης  χαρακτήρισε ως «παγαποντιά» τη σύνταξη της εν λόγω ρύθμισης, γιατί «το προηγούμενο βράδυ άλλαξε η διατύπωση της διάταξης και αναγράφεται ότι 'σε εγκατεστημένη χρήση δίνεται άδεια βοηθητικού χώρου στον πρώτο όροφο του κτηρίου'».

Και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης : «Δεν λέμε η Πλάκα να παραμείνει αμιγούς κατοικίας, αλλά επιμένουμε ότι δεν πρέπει να γίνει επέκταση των αδειών σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, γιατί για πολλά χρόνια είμαστε αντιμέτωποι με την ασυδοσία των καταστηματαρχών».

ΠΗΓΗ : Η.Β. ΑΥΓΗ

Με το Ζαγόρι συνεχίζονται οι προεκλογικές φωτοβολίδες

                                               

Του Τμήματος Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Επιτροπής  Ιωαννίνων ΣΥΡΙΖΑ

Στα πλαίσια του αδυσώπητου εσωκομματικού ανταγωνισμού για την προβλεπόμενη μία και μοναδική έδρα της ΝΔ στο νομό Ιωαννίνων, ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Τασούλας υλοποιεί μεθοδικά ένα σχέδιο προβολής «επιτευγμάτων» στον τομέα της αρμοδιότητάς του. Τελευταία του «επιτυχία» η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Ζαγορίου για τη λίστα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO στην κατηγορία των πολιτιστικών τοπίων.

Αναμφίβολα το Ζαγόρι συγκεντρώνει όλες τις προδιαγραφές και προϋποθέσεις του «πολιτιστικού τοπίου», όπως αυτό περιγράφεται στη Σύμβαση της Φλωρεντίας, με το μοναδικό του συνδυασμό φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος. Και ασφαλώς υποστηρίζουμε την σχετική προσπάθεια, την οποία ξεκίνησαν προ διετίας οι φορείς της περιοχής. Ωστόσο θεωρούμε ότι η ετοιμασία του φακέλου και η προώθηση της υποψηφιότητας για τις λίστες της UNESCO είναι μια υπόθεση πολύ σοβαρή για να γίνεται αντικείμενο ανέξοδων προεκλογικών εξαγγελιών.

"Όχι" του Ελεγκτικού Συνεδρίου στη «Λεωφόρο»

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 20.12.2014 

«Λεωφόρος» εστίν  η ΜΕΚΚΑ των απανταχού Παναθηναϊκών… Το τριφύλλι, σήμα κτηνοτροφικώς ορθόν και έμβλημα του ΠΑΟ, παραπέμπει  στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν οι Αμπελόκηποι ήταν «κυριολεξία» - δηλαδή Αμπέλια +κήποι. Η ιστορία αυτή περί αμπελιών και κήπων ενδημεί στο μυαλό μου από την εποχή  που ένας «μισθοφόρος» αιολικών συμφερόντων γνωμάτευε για μια περιοχή της Κρήτης ότι δεν έχει σχέση  με αρπακτικά πουλιά, ενώ αυτά είχαν δώσει το όνομά τους σε αρκετές τοποθεσίες του συγκεκριμένου χώρου….

Το να θέλεις να μεταφέρεις τη «Μέκκα» στο Τορόντο γιατί εκεί υπολογίζεις σε πρόσθετα κέρδη,  αγγίζει την έννοια της ιεροσυλίας…Τελικά το σχέδιο μεταφοράς του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό ματαιώθηκε, όμως απέμεινε μια άλλη «χορηγία» της  απελθούσας περιφερειακής αρχής, ύψους  7 εκατομμυρίων ευρώ. Η «χορηγία» στόχευε κυρίως στην  ανάπλαση του γηπεδικού μικροπεριβάλλοντος, συν δυο πρόσθετα έργα ευρύτερης λειτουργικότητας – αφενός πρασινίσματος του χώρου και αφετέρου  μιας πεζογέφυρας, για την αβλαβή διάσχιση της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Όμως το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε αντίθετα  και απέρριψε την επιχορήγηση της Περιφέρειας υπό τον κ. Σγουρό. Το ατύχημα είναι ότι μαζί με την «κυρίως λύση»  εξοβελίστηκε και η πραγματοποίηση των  έργων  που θα αναβάθμιζαν  την ποιότητα της περιοχής :

Τρίποντο : Η διακήρυξη 250 προσωπικοτήτων της Ιταλίας

250  Ιταλοί πολίτες, κυρίως διανοούμενοι, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, πολιτικοί και πανεπιστημιακοί, με διακήρυξή τους προϊδεάζουν την ευρωπαϊκή γνώμη γι αυτό που πρόκειται να γίνει (δηλαδή λασπολογία εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικού εγχειρήματος) και γι αυτό που πρέπει να πρυτανεύσει στον ευρωπαϊκό χώρο : Δηλαδή το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα των κοινωνιών να αποφασίζουν ενάντια στους όποιους πάτρωνες…Ανάμεσά τους είναι ο συνταγματολόγος Στέφανο Ροντοτά, η  Λουτσιάνα Καστελίνα, ο συγγραφέας Αντρέα Καμιλέρι, ο πρόεδρος της  εθελοντικής οργάνωσης Emergency Τζίνο Στράντα, o ηθοποιός Τόνυ Σερβίλο, οι τραγουδιστές Φιορέλα Μανόια και Μπέπε Σερβίλο, ο σκηνοθέτης Τζίνο Μαζέλι, ο οικονομολόγος Λουτσιάνο Γκαλίνο, ο πανεπιστημιακός Μάρκο Ρεβέλι, ο συνταγματολόγος Λουίτζι Φεραγιόλι, ο γελοιογράφος Σέρτζιο Στάινο, η διευθύντρια του «Μανιφέστο» Νόρμα Ραντζέρι.

Λένε οι 250 : Τα Χρηματιστήρια, ο χρηματοοικονομικός τομέας, η Τρόικα, με τη συνενοχή του συστήματος των μέσων ενημέρωσης, ήδη βάζουν στη μάχη όλη τους τη δύναμη για να επηρεάσουν σκληρά την ελληνική ψήφο. Δεν θα σταματήσουν σε τίποτα. Ζητάμε από όποιον έχει στη καρδιά του τη δημοκρατία, τη κοινωνική συνοχή και τη δικαιοσύνη να υποστηρίξει το δικαίωμα του ελληνικού λαού να επιλέξει ελεύθερα τη δική του κυβέρνηση.

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ 250:  

Από την AVAAZ : Κίνηση για τη σωτηρία των ελληνικών δασών – ΤΩΡΑ !

H κυβέρνηση ετοιμάζει νομοσχέδιο για να χαρίσει τα πολύτιμα δάση  σε καταπατητές, ενώ τα ΜΜΕ τηρούν σιγή ιχθύος. Μόνο ένα τεράστιο κύμα αντίδρασης  μπορεί να σταματήσει το ξεπούλημα του φυσικού πλούτου της χώρας..   

Αν το νομοσχέδιο περάσει, εκτιμάται πως θα νομιμοποιηθούν τεράστιες εκτάσεις καταπατημένου δάσους – αλλά επίσης θα ανοίξει το δρόμο για νέες καταπατήσεις. Οι Υπουργοί Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτης και Ν. Ταγαράς έχουν την πολιτική δύναμη να αποσύρουν το δασοκτόνο νομοσχέδιο, αλλά ελπίζουν ότι με όλα τα μάτια στραμμένα στην εκλογή του νέου Προέδρου, το σχέδιό τους θα περάσει απαρατήρητο. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι δύο Υπουργοί σ’αυτή την προεκλογική περίοδο εντυπώσεων είναι μια δημόσια κατακραυγή .. Ας τους τη δώσουμε λοιπόν! 

Μας μένουν μόνο 48 ώρες – αν χιλιάδες από εμάς ενώσουμε τις φωνές μας τώρα και δημιουργήσουμε ένα κύμα αντίδραση από κάθε γωνιά της Ελλάδας, θα τραβήξουμε την προσοχή των ΜΜΕ και θα αποδείξουμε στους Υπουργούς πως το ξεπούλημα των δασών  θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος και για τους ίδιους και για τα κόμματά τους. Η δύναμή μας είναι στον αριθμό μας. Κάνε κλικ παρακάτω  για την προστασία των δασών  και διάδωσέ το σε φίλους και γνωστούς – μέλη και συνεργάτες του Avaaz θα παραδώσουν τις υπογραφές μπροστά στα ΜΜΕ πριν τη ψηφοφορία:

https://secure.avaaz.org/el/save_greek_forests_new_txt/?bqKOifb&v=50168

Τα Ελληνικά δάση έχουν επιβιώσει χιλιάδες χρόνια  και τώρα είναι η δική μας σειρά να ενώσουμε τις φωνές μας για να διαφυλάξουμε τη φυσική  κληρονομιά για τις επόμενες γενιές. Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει  το έγκλημα είμαστε όλοι εμείς. Υπόγραψε τώρα και διάδωσέ το στους πάντες – μας μένουν μόνο λίγες ώρες πριν τεθεί το σχέδιο νόμου για ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής: 


Με ελπίδα,
Σπύρος, Luis, Pascal κι ολόκληρη η ομάδα του Avaaz

Ελλάδα- Ρωσσία, δυο παράλληλες εντάσεις

Ο Αμερικανικός Βορράς έκανε πόλεμο το 1861 εναντίον του Αμερικανικού Νότου, όταν ο δεύτερος θέλησε να αποσπασθεί από το ομοσπονδιακό κράτος. Το 1973,  ακόμη και λίγες ημέρες πριν  το αιματηρό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Αλιέντε, πολλοί απέκλειαν τη πιθανότητα πραξικοπήματος με το σκεπτικό ότι η Χιλή ήταν η μόνη λατινοαμερικανική χώρα, όπου δεν είχε γίνει τέτοιου είδους εκτροπή από τη νομιμότητα…

Στις διεθνείς σχέσεις το φαινομενικά  απίθανο πάντοτε ενεδρεύει, όσο και αν η προσοχή μας είναι στραμμένη στις πιθανολογήσεις κινήσεων τακτικού χαρακτήρα.  Συχνά μας διαφεύγει η ανάλυση του προ-φανούς, γιατί η σκέψη μας αναλώνεται στην τρέχουσα πολιτική.

Σήμερα το προ-φανές  και ορατό δια γυμνού οφθαλμού, είναι ο επιθετικός χαρακτήρας της ΕΕ. Οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ έχουν οργανώσει  ήδη μια επέμβαση στην Ουκρανία, συμμετείχαν στις επεμβάσεις στη Λιβύη και σε άλλες χώρες, επανέφεραν   20 τουλάχιστον χώρες της Αφρικής σε καθεστώς οιονεί αποικιοκρατίας, κι ακόμη μεθοδεύουν ένα «κεντρομόλο» και αυτιστικό ευρωπαϊκό σύστημα, κλειδώνοντας την Ρωσσία έξω από αυτό… Είναι ηλίου φαεινότερο : Οι δυνάμεις αυτές είναι ικανές για το οτιδήποτε – μέχρι και να αποβιβάσουν στρατεύματα στο Φάληρο, κατά τα πρότυπα της αγγλογαλλικής απόβασης του 1915, που ήταν  σαφής παρέμβαση στα εσωτερικά κυρίαρχης χώρας.

Όλα αυτά μπορεί να εκλαμβάνονται   ως κινδυνολογία, όμως είναι κάτι διαφορετικό αν και κοντινό – δηλαδή «εκτίμηση κινδύνων». Και είναι προφανές ότι το μέγεθος και η ιδιαιτερότητα των κινδύνων μας αφορούν, όπως επίσης το μέγεθος της αφοβιάς ή του φόβου που μας διακατέχει. Σε αυτή τη πολιτική ρουλέτα, ιδού μια εύλογη θέση  : «Είναι μεγαλύτερος και τρισχειρότερος ο κίνδυνος της αποικίας χρέους, από τον κίνδυνο της άμεσης επέμβασης στα εσωτερικά της Ελλάδας».

Εδώ πάντως  δεν είμαστε «ανάδελφοι». Πρόσφατα  ο Σεργκέι Λαβρόφ,
υπουργός Εξωτερικών της Ρωσσίας, διεμήνυσε :

«Η Γερμανία παραδοσιακά έχει διαδραματίσει έναν πολύ εποικοδομητικό ρόλο σε ό,τι αφορά τους δεσμούς της ΕΕ με τη Ρωσία (...) Εάν η Γερμανία αποφασίσει να αλλάξει στάση και αρχίσει να εκδίδει διαταγές, τότε από αυτό δεν θα βγει κερδισμένη ούτε η Ευρώπη, αλλά ούτε και η Γερμανία».

Αυτό  ήταν το καρότο. Όμως υπάρχει και το Ρωσσικό μαστίγιο, που δεν το έχει δει ακόμη η ΕΕ

Ρουσφέτι για το βιβλίο Γκίνες!

Τρεις βουλευτές του υπολοίπου Αττικής οι Γιώργος Βλάχος και Θανάσης Μπούρας ( Νέα Δημοκρατία) καθώς  ο ανεξάρτητος Βασίλης Οικονόμου, κατέθεσαν τροπολογία που διεκδικεί επαξίως θέση στο βιβλίο Γκίνες στην κατηγορία το "μεγαλύτερο ρουσφέτι"!

Οι τρεις βουλευτές  ζητούν να παγώσουν όλα τα πρόστιμα καθώς και να μπλοκάρουν οι πράξεις διοικητικής αποβολής (λέγε  κατεδαφίσεις) σε όλους όσους έχουν καταπατήσει και χτίσει μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις !

Ζητούν, μάλιστα, η αναστολή της είσπραξης προστίμων και κατεδαφίσεων να γίνει ακόμα κι αν υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση!

Το αιτιολογικό που προβάλλουν γι αυτό το εκτρωματικό, αντισυνταγματικό και άδικο για τους  νομοταγείς πολίτες  ρουσφέτι, είναι η μη κύρωση των δασικών χαρτών….

Να σημειωθεί ότι οι οριστικοί δασικοί χάρτες καλύπτουν μόνον το 1% της επικράτειας της χώρας αφού η πολιτική πρακτική της κυβέρνησης είναι να μην τους αναρτά για να μην κυρωθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι  σε 11 νομούς της χώρας – ανάμεσά τους και στην Αττική- έχουν συνταχθεί δασικοί χάρτες, που δεν αναρτώνται!

Το ερώτημα είναι εάν ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Νίκος Ταγαράς θα κάνει δεκτή την εκτρωματική τροπολογία που άλλωστε ταιριάζει γάντι με το δασοκτόνο σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα- Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις» που συζητείται στη Βουλή και μάλιστα θα ψηφιστεί το Σάββατο!
Δείτε την ολόκληρη την τροπολογία ΕΔΩ.

Δεκεμβριανά, ή "μάχη της Αθήνας"

Όλα  έγιναν τόσο γρήγορα : Σε λιγότερο από δυο μήνες περάσαμε από την απελευθέρωση της Αθήνας, από τις ευφρόσυνες εκδηλώσεις και τα πανώ με τα συνθήματα «ΖΗΤΩΣΑΝ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ» ως το ξεκίνημα της σύγκρουσης («ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας», έλεγε η  μητέρα μου) που εκτός από τον ουδέτερο προσδιορισμό  «Δεκεμβριανά»,  ονοματίσθηκε από την Αριστερά και «μάχη της Αθήνας»….

Η επιτάχυνση της ιστορίας ήταν τρομερή, ο όγκος των αναφορών  σημαντικότατος, χωρίς όμως να έχει εξαλείψει ένα σημείο αντιλεγόμενο : Ήταν τα Δεκεμβριανά αποτέλεσμα ακροδεξιάς προβοκάτσιας ή είχαν ως καθοριστικό  αίτιο τη διεκδίκηση μεγαλύτερου μεριδίου του  στρατού  και του  επανιδρυόμενου  κράτους από τον ΕΛΑΣ;

Τώρα μια άλλη ματιά στο επεισόδιο περνάει από τον Τύπο της εποχής και τις «εφήμερες» εντυπώσεις και θέσεις του .

Κατά τη δήλωση της συγγραφέως Δανάης Γιαννοπούλου:

«Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στις πολιτικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα από τις αρχές Νοεμβρίου 1944 έως και την υπογραφή της ανακωχής, τον Ιανουάριο του 1945. Έμφαση δίνεται στη στάση που τήρησαν οι εφημερίδες απέναντι στις αποφάσεις της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, και μετά τη διάσπασή της, σε αυτές του κυβερνητικού και εαμικού στρατοπέδου αντίστοιχα.
Στο βιβλίο αποτυπώνονται οι απόψεις εφημερίδων όπως του φιλοβασιλικού Ελληνικού Αίματος, της κυβερνητικής Ελλάς και του Ριζοσπάστη. Έτσι, 70 χρόνια μετά τα Δεκεμβριανά, το βιβλίο επιχειρεί να καταγράψει τη «μάχη της προπαγάνδας».

Δεν υπάρχει δωρεάν διαγραφή χρέους

Του Νίκου Χριστοδουλάκη*

".....Η μόνη διέξοδος που έχει η Ελλάδα είναι να υιοθετήσει ένα δικό της πρόγραμμα προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων, όχι πλέον ως συμμόρφωση στην κηδεμονία της τρόικας, αλλά ως ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανάταξης......" 

Η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι δημιούργησε δύο νέα και αντιφατικά δεδομένα για το ζήτημα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Από τη μία πυροδότησε έναν νέο κύκλο οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας που θα κάνει τη μικρή ανάκαμψη ακόμα πιο αναιμική. Έτσι δυσκολεύει περαιτέρω η εξυπηρέτηση του χρέους και η ανάγκη για μια ουσιαστική αναδιάρθρωση γίνεται πιο επιτακτική. Από την άλλη, όμως, αποκαλύφθηκε ότι οι δανειστές δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν άνευ όρων τα ελληνικά αιτήματα και αυτό προδικάζει μια ακόμα πιο ανένδοτη στάση όταν τεθεί το μείζον θέμα της αναδιάρθρωσης. Σε ένα τέτοιο κλίμα και καθώς όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές οικονομίες εγκλωβίζονται στην ύφεση και αναζητούν πόρους για να την περιορίσουν, καμία χώρα δεν θα είναι διατεθειμένη να «χαρίσει τα δανεικά» στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τη δική της κρίση.

Για τους λόγους αυτούς, το ζήτημα αναδιάρθρωσης του χρέους πρέπει να τεθεί σε νέα βάση, διαφορετική τόσο από την αντίληψη που την βλέπει ως «επιβράβευση για τα όσα έχει κάνει μέχρι τώρα η κυβέρνηση», όσο και από τις ιαχές εσωτερικού ηρωισμού που επιζητούν μονομερή διαγραφή, χωρίς όμως να περιγράφουν και το τι θα επακολουθήσει. Ας δούμε συγκεκριμένα τις αδυναμίες τις μέχρι τώρα ακολουθούμενης πολιτικής.

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Σε ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας Guardian η δημοσιογράφος Helena Smith αναφέρεται στην εκστρατεία τρομοκράτησης της ελληνικής κοινής γνώμης και στις ωμές έξωθεν παρεμβάσεις για τη διαμόρφωση του «κατάλληλου» πολιτικού κλίματος στην Ελλάδα. Το πραγματικά αποκαλυπτικό, όμως, βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο του εν λόγω ρεπορτάζ.

Σε αυτήν η δημοσιογράφος παραθέτει σχόλιο στενού συνεργάτη του Αντ. Σαμαρά ο οποίος χαρακτήρισε την επιχείρηση τρομοκράτησης ως «win-win» λέγοντας ότι «ακόμα και αν χάσουμε στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας πάλι θα βγούμε κερδισμένοι επειδή οι ψηφοφόροι θα κατηγορήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για το χάος που προκλήθηκε και αυτό θα μας εξασφαλίσει τη νίκη στις εθνικές εκλογές».

Δ. Παπαδημούλης: Με ποιο δικαίωμα παρεμβαίνει ο Γιούνκερ στην ελληνική πολιτική;»

Την ωμή πολιτική παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - και συγκεκριμένα του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ -  στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, καταδικάζει ο Δημήτρης Παπαδημούλης.

Με ερώτησή του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αφού σημειώνει ότι τόσο οι πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου της Κομισιόν, όσο και οι σχετικές αναφορές εκπροσώπου τύπου της Κομισιόν, αναφορικά με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα «αποτελούν ευθεία παρέμβαση ευρωπαϊκών οργάνων στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα μιας χώρας της Ε.Ε.». Κι ακόμη τονίζει ότι οι αρμοδιότητες που έχουν δοθεί στην Επιτροπή είναι συγκεκριμένες και αποτυπωμένες «στο άρθρο 17 της Συνθήκης ΕΕ και στα άρθρα 244-250 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ε.Ε.».

Ειδικότερα, ο Δ.. Παπαδημούλης δήλωσε :

ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ(EEE): Ανάθεμα ή χρήσιμο εργαλείο;

Της Μαρίας Καραμεσίνη*

“……Αν και απουσιάζει από το «πρόγραμμα της ΔΕΘ»[ομιλία Τσίπρα 13.9.14] για τα άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, το ΕΕΕ θα μπορούσε να ενταχθεί στο κυβερνητικό πρόγραμμα τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ για την καταπολέμηση της φτώχειας και να υλοποιηθεί μόλις οι δημοσιονομικές συνθήκες το επιτρέψουν…...”

Είναι φανερό ότι η πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (ΕΕΕ) σε 13 δήμους της χώρας, με έναρξη τον περασμένο μήνα και λήξη υποβολής αιτήσεων στις 31 Μαρτίου, είχε προγραμματιστεί από την κυβέρνηση ώστε να συμπέσει με πιθανή προεκλογική περίοδο τον Μάρτιο. Η ίδια υποσχέθηκε τη γενίκευση του ΕΕΕ μετά τη λήξη της πιλοτικής εφαρμογής, υπόσχεση εξ αρχής μετέωρη λόγω της δέσμευσής της, στο πλαίσιο του Μνημονίου, για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια αλλά και του περιορισμένου προϋπολογισμού του πιλοτικού προγράμματος.
Η κυβερνητική πρωτοβουλία έπεσε στο κενό κυρίως για δύο προφανείς πολιτικούς λόγους. Πρώτο, διότι η κυβέρνηση ήρθε εκ των υστέρων να παράσχει ένα επίδομα γελοίου ύψους στα πιο εξαθλιωμένα θύματα της ίδιας της πολιτικής της. Δεύτερο, διότι η πιλοτική εφαρμογή του ΕΕΕ έπεται ενός εξάχρονου σφυροκοπήματος του κοινωνικού κράτους, που μείωσε το ύψος, υποβάθμισε την ποιότητα ή και εξαφάνισε κοινωνικές παροχές και περιόρισε τους δικαιούχους τους.  Η υποκρισία στο μεγαλείο της!