Όλα έγιναν τόσο
γρήγορα : Σε λιγότερο από δυο μήνες περάσαμε από την απελευθέρωση της Αθήνας,
από τις ευφρόσυνες εκδηλώσεις και τα πανώ με τα συνθήματα «ΖΗΤΩΣΑΝ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ» ως το ξεκίνημα της σύγκρουσης («ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας», έλεγε η μητέρα μου) που εκτός από τον ουδέτερο προσδιορισμό
«Δεκεμβριανά», ονοματίσθηκε από την Αριστερά και «μάχη της Αθήνας»….
Η επιτάχυνση της ιστορίας ήταν τρομερή, ο όγκος των αναφορών
σημαντικότατος, χωρίς όμως να έχει εξαλείψει
ένα σημείο αντιλεγόμενο : Ήταν τα Δεκεμβριανά αποτέλεσμα ακροδεξιάς
προβοκάτσιας ή είχαν ως καθοριστικό αίτιο τη διεκδίκηση μεγαλύτερου μεριδίου του στρατού και του επανιδρυόμενου κράτους από τον ΕΛΑΣ;
Τώρα μια άλλη ματιά στο επεισόδιο περνάει από τον Τύπο της
εποχής και τις «εφήμερες» εντυπώσεις και θέσεις του .
Κατά τη δήλωση της συγγραφέως Δανάης Γιαννοπούλου:
«Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στις πολιτικές εξελίξεις
που έλαβαν χώρα από τις αρχές Νοεμβρίου 1944 έως και την υπογραφή της ανακωχής,
τον Ιανουάριο του 1945. Έμφαση δίνεται στη στάση που τήρησαν οι εφημερίδες
απέναντι στις αποφάσεις της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, και μετά τη διάσπασή
της, σε αυτές του κυβερνητικού και εαμικού στρατοπέδου αντίστοιχα.
Στο βιβλίο αποτυπώνονται οι απόψεις εφημερίδων όπως του φιλοβασιλικού Ελληνικού Αίματος, της κυβερνητικής Ελλάς και του Ριζοσπάστη. Έτσι, 70 χρόνια μετά τα Δεκεμβριανά, το βιβλίο επιχειρεί να καταγράψει τη «μάχη της προπαγάνδας».
Στο βιβλίο αποτυπώνονται οι απόψεις εφημερίδων όπως του φιλοβασιλικού Ελληνικού Αίματος, της κυβερνητικής Ελλάς και του Ριζοσπάστη. Έτσι, 70 χρόνια μετά τα Δεκεμβριανά, το βιβλίο επιχειρεί να καταγράψει τη «μάχη της προπαγάνδας».