του Oscar Lafontaine
Πάντα υπάρχουν εκπλήξεις. Όταν διάβασα τις συμβάσεις που διέρρευσαν με
την Pfizer/Biontech από την Αλβανία για το Nachdenkseiten (‘Σελίδες για
προβληματισμό’ – Γερμανικός δικτυακός τόπος κριτικής), έμεινα άφωνος. Στην
πραγματικότητα λέει: “Ο αγοραστής αναγνωρίζει ότι οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις
και η αποτελεσματικότητα του εμβολίου είναι επί του παρόντος άγνωστες και ότι
το εμβόλιο μπορεί να έχει ανεπιθύμητες ενέργειες που είναι επί του παρόντος
άγνωστες … Ο αγοραστής συμφωνεί με το παρόν να αποζημιώσει, να υπερασπιστεί και
να απαλλάξει την Pfizer, την Biontech (και) τις θυγατρικές τους (…) από και
έναντι όλων των αγωγών, αξιώσεων, ενεργειών, απαιτήσεων, ζημιών, υποχρεώσεων,
διακανονισμών, ποινών, προστίμων, εξόδων και δαπανών”.
Οι πολιτικοί που υπογράφουν τέτοια συμβόλαια είναι οι πραγματικοί covidiots. Η
τεχνολογία mRNA έχει προωθηθεί επίσης μέσω βασικής έρευνας που χρηματοδοτείται
από την κυβέρνηση και εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν δαπανηθεί για την ανάπτυξη
εμβολίων. Εν τω μεταξύ, η Pfizer/Biontech προβλέπει κέρδη ύψους 33,5 δισ.
δολαρίων φέτος. Το λιγότερο που θα μπορούσε να είχε γίνει θα ήταν να συμφωνηθεί
η αποπληρωμή των υπέρογκων κερδών προς το κράτος – για να μην αναφέρουμε την
τραγωδία της απελευθέρωσης των πατεντών στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες
παίρνουν ό,τι δεν χρειάζονται τα πλούσια κράτη.
Ήταν μια αχτίδα ελπίδας το γεγονός ότι υπήρχαν επιστήμονες στη Μόνιμη Επιτροπή Εμβολιασμών [STIKO] και παιδίατροι που άντεξαν για λίγο την πίεση των φαρμακευτικών λόμπι και των πολιτικών που βρίσκονταν σε κατάσταση φρενίτιδας του Κόβιντ. Τώρα, δυστυχώς, η STIKO υποχώρησε, με μια αδύναμη επιστημονική αιτιολόγηση. Το γεγονός ότι οι επιστήμονες έχουν ένοχη συνείδηση γι’ αυτό, γίνεται σαφές όταν ταυτόχρονα αντιτίθενται ρητά στο να καταστεί ο εμβολιασμός προϋπόθεση για την κοινωνική δραστηριοποίηση των παιδιών και των εφήβων.
Τουλάχιστον υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δημοσιεύσει τις συμβάσεις φίμωσης με την Pfizer/Biontech. Ενώ τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στην Ελβετία, για παράδειγμα, αναφέρθηκαν σε αυτές τις συμβάσεις φίμωσης, στη Γερμανία τα κύρια μέσα ενημέρωσης σιωπούν. Αυτό ταιριάζει με την άκριτη συνοδεία της αδύναμης πολιτικής για την πανδημία σε αυτή τη χώρα.
Προς υπενθύμιση, αρχικά ήθελαν να προστατεύσουν τους ηλικιωμένους, στους οποίους η νόσος μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο. Αλλά σχεδόν όλοι τους έχουν εμβολιαστεί μέχρι τώρα. Στη συνέχεια, ήθελαν να αποφύγουν την υπερφόρτωση του συστήματος υγείας. Εκ των υστέρων, τα μηνύματα συναγερμού γύρω από την αλλαγή του έτους αποδείχθηκαν λανθασμένα. Για πολύ καιρό μιλούσαν κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, τώρα ο υποχρεωτικός εμβολιασμός έρχεται από την πίσω πόρτα.
Και παραμένει το δικαστικό σώμα. Ας ελπίσουμε ότι τα γερμανικά δικαστήρια θα υπενθυμίσουν στους ιππότες της στρογγυλής τραπέζης της Μέρκελ ότι η αρχή της ίσης μεταχείρισης και της αναλογικότητας αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του συνταγματικού μας κράτους. Τώρα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί σε μεγάλο βαθμό, είναι ανεύθυνο – αυτό ισχύει και για τη ΣΤΙΚΟ – να εξαναγκάζονται τα παιδιά και οι νέοι να εμβολιάζονται με ένα σκεύασμα για το οποίο ο κατασκευαστής λέει ότι “οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και η αποτελεσματικότητα είναι προς το παρόν άγνωστες και ότι το εμβόλιο μπορεί να έχει ανεπιθύμητες ενέργειες που είναι προς το παρόν άγνωστες”.
Μετάφραση: Hans Drager.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου