Απελευθέρωση της Κύπρου και μετά συζήτηση
Γράφει ο στρατηγός Σταύρος Κουτρής*
Το 1992 το Αζερμπαϊτζάν ηττήθηκε από την Αρμενία και έχασε το Ναγκόρνο Καραμπάχ και άλλα εδάφη του. Από την πρώτη στιγμή η ηγεσία του οραματίστηκε και διακήρυξε ότι “πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θά ‘ναι¨. Και ξεκίνησε η προετοιμασία που κράτησε 28 χρόνια σε όλους τους τομείς, διεθνής προπαρασκευή, ισχυροποίηση φρονήματος στο εσωτερικό, δημιουργία αξιόμαχου στρατού με εξοπλισμό και εκπαίδευση, εξασφάλιση έμπρακτης και ουσιαστικής βοήθειας από την Τουρκία και όταν η διεθνής συγκυρία το επέτρεψε πέτυχε το εθνικό του όραμα, την απελευθέρωση των χαμένων εδαφών και την αποκατάσταση της τρωθείσας τιμής.
Ερώτημα: Μπορούμε να διαπιστώσουμε ανάλογη κατάσταση και στο Κυπριακό; Ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας στο Κυπριακό; Όχι απλά η διχοτόμηση και τα δύο κράτη. Θέλει να πατάει σταθερά σε ένα κομμάτι του νησιού και να το διαφεντεύει ολόκληρο. Και εξασφαλίζοντας αυτό να κυριαρχεί σ’ όλη τη λεκάνη της Αν. Μεσογείου. Και ξέρει ότι αν πέσει η Κύπρος ακολουθεί και η Ελλάδα.
Και εμείς τι κάνουμε; Κουβεντιάζουμε πολύ και πράττουμε λίγα έως τίποτε.
47 χρόνια τώρα διολισθαίνουμε σε μια διαδικασία απαξίωσης των δικαίων μας και δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων. Πόσο μας ταιριάζει η παροιμία “όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 47 χρόνια κοσκινίζει”. Φθάσαμε από την αρχική μας θέση της παράνομης εισβολής και κατοχής, των τουρκικών βιασμών και της πολιτιστικής καταστροφής, των προσφύγων από τη μια και των εποίκων από την άλλη, να προσπαθούμε σήμερα να τραυλίσουμε ότι ο κ. Ερντογάν δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει στα Βαρώσια. Και τρέχουμε πλέον να εξασφαλίσουμε ότι η ΕΕ δεν θα μας ξαναπροδώσει και η Αμερική θα πει τον καλό τον λόγο, για να ηρεμήσουμε.Θυμίζουμε, δυστυχώς το παραμύθι του τσομπάνου που έδιωξε τα σκυλιά του γιατί ήταν πολυδάπανα και όταν μπήκαν οι γκρίζοι λύκοι στο μαντρί φώναζε τους γείτονες να σώσουν το κοπάδι του. Βεβαίως, δεν απαξιώνω σημαντικές διπλωματικές επιτυχίες, όπως π.χ. την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τις συμφωνίες για ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ισραήλ, τις συμφωνίες για παραχώρηση των οικοπέδων στην Κυπριακή ΑΟΖ και τον EASTMED ή τις πρόσφατες τετραμερείς συνεργασίες. Όμως, όλα αυτά θα πάνε στράφι εάν η Τουρκία πετύχει το στρατηγικό της στόχο με την βοήθεια των άσπονδων φίλων μας, την επίδειξη της στρατιωτικής της δύναμης, εκβιάζοντας με τον κατοχικό στρατό της και τελικά με την βοήθειά μας…
Μήπως είναι πλέον η στιγμή και εμείς, Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία, να βάλουμε στη στρατηγική μας τον στόχο της απελευθέρωσης του Κυπριακού εδάφους και το πέταμα του κατακτητή στη θάλασσα; Μήπως με ένα τέτοιο κοινό στόχο τα πράγματα θα είναι αλλιώς; Μήπως το δρόμο μας το δείχνει το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία;
Ένα τέτοιο όραμα θα μπορούσε να εμπνεύσει όλο τον Ελληνισμό και να τον σπρώξει να κάνει θαύματα σε όλους τους τομείς, όπως δεκάδες φορές στην ιστορία του. Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτα έρχεται η Ελευθερία και η Τιμή και μετά η Ειρήνη και η Ευημερία.
Γιατί όχι; Τι μας λείπει και τι μας συγκρατεί; Ποιος φόβος είναι ο δεσμώτης μας; Εάν οι πολιτικές ηγεσίες μας το πιστέψουν και το θελήσουν, εάν οι Ελλαδίτες και Κύπριοι πολιτικοί ηγέτες συμφωνήσουν και ορίσουν αυτό τον κοινό στρατηγικό στόχο, οι ειδικοί θα επεξεργαστούν τις λεπτομέρειες, θα προετοιμάσουν το έδαφος, και ο λαός θα ακολουθήσει, αποδεχόμενος τις θυσίες που αναπόφευκτα θα πρέπει να γίνουν.
Και όπως έλεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου, δασκάλα παλαιάς κοπής, “παιδάκι μου όταν θέλεις, μπορείς, διότι το μάτι δειλό το χέρι τολμηρό”.
Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό που ισχύει στα άτομα, ισχύει και στα έθνη.
Όνειρα θερινής νυκτός;
*Ο στρατηγός Στάυρος Κουτρής είναι Πρόεδρος της ΕΑΑΣ
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εθνική Ηχώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου