της Σοφίας Γιαννακά
Η Επανάσταση του 1821 είναι μια συγκλονιστική εποχή της νεοελληνικής ιστορίας, και εξαιρετικά γοητευτική. Γέννησε ένα ανεξάρτητο, σύγχρονο κράτος, ενώ εμπεριείχε και στοιχεία ανατροπής, μεταρρύθμισης και νεωτερικότητας που σφράγισαν την πορεία της Ελλάδας.
Συνοδεύτηκε, στο πέρασμα του χρόνου, από κάποιους μύθους και κιτσάτες υπερβολές, μερικά ιστορικά ψέματα, τα ξέρουμε όλοι... Αλλά οι περισσότεροι από εμάς, με αφορμή την Επέτειο 200 ετών, νιώθουμε περήφανοι με τον συμβολισμό λέξεων όπως Πατρίδα, Πατριωτικός και Εθνικός -με το σύγχρονο νόημα που εμπεριέχουν αυτές οι λέξεις στον 21ο αιώνα.
Υπάρχουν, όμως, πολλοί στη χώρα μας που φρίττουν με τους εθνικούς εορτασμούς, μισούν την έννοια της πατρίδας και περιγελούν την επέτειο. Θα εξηγήσω παρακάτω.
Διάβαζα, προχθές, έναν Γάλλο διπλωμάτη, τον Ζεράρ Αρό, που έγραψε στο Twitter, με αφορμή την Επέτειο 200 χρόνων: Όπως μου έμαθε ο καθηγητής μου των Αρχαίων Ελληνικών «κάθε μεγάλο και ευγενές στην Ευρώπη, ειπώθηκε πρώτα στα ελληνικά». Όλοι οι Ελληνες, σκέφτηκα, θα έπρεπε να καμαρώνουν με τον ίδιο τρόπο!
Είδαμε όλοι, επίσης, τις εκδηλώσεις αγάπης και συγκίνησης σε διάφορες χώρες. Στα δημόσια κτίρια, από τη μια άκρη της γης ως την άλλη, αναρτήθηκε η ελληνική σημαία και σύμβολα του ελληνισμού. Εννέα πρέσβεις στην Αθήνα διάβασαν φιλελληνικά ποιήματα, on camera, τιμώντας την επέτειο των 200 χρόνων της ελληνικής παλιγγενεσίας και επιβεβαιώνοντας τον δεσμό που σφυρηλάτησε η εξεγερμένη Ελλάδα με τους λαούς της Δύσης και με τους ποιητές τους.
Η γερμανική Süddeutsche Zeitung δημοσίευσε, προχθές, μακροσκελέστατο άρθρο με τίτλο «Είμαστε όλοι Έλληνες!». Η γαλλική βουλή έβγαλε, για πρώτη φορά, από την ολομέλεια μια ιστορική ταπισερί, την «Σχολή των Αθηνών» και την δάνεισε, τιμής ένεκεν, στο ελληνικό κοινοβούλιο, για ένα χρόνο. Η Επανάσταση του '21 κινητοποίησε πολλούς Ευρωπαίους, που θαύμαζαν βαθιά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και έτρεξαν στα οθωμανικά εδάφη για να βοηθήσουν τους σκλαβωμένους ανθρώπους τους οποίους αντιλαμβάνονταν ως ό, τι κοντινότερο στην Ελλάδα του Περικλή και του Λεωνίδα.
Και βέβαια, τιμούν τη χώρα μας, για τα 200 χρόνια, ο διάδοχος Κάρολος με την σύζυγό του, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, η υπουργός Αμυνας της Γαλλίας, που θα παρευρεθούν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Οι ξένοι στέλνουν ξανά το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι ένα ισχυρό brand -αρχαία, μετεπαναστατική και σύγχρονη. Η επέτειος των 200 χρόνων είναι, κατά συνέπεια, μια τεράστια ευκαιρία για την Ελλάδα να δώσει παγκόσμια διάσταση σε μια ιστορική εποχή και να συντηρήσει το φιλελληνικό πνεύμα. Και, ταυτόχρονα, να στείλει το μήνυμα ότι η χώρα μας μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή έναν κουρασμένο λαό από έναν ανελέητο ιό, αλλά αισιοδοξεί για το μέλλον, έχει πολλές δυνατότητες και προσβλέπει να βγει σύντομα στο ξέφωτο.
Συμφωνούμε όλοι στα συγκινητικά και εμβληματικά μηνύματα της Επετείου; Ευχόμαστε όλοι την ανύψωση της Ελλάδας, θέλουμε να τη δούμε να ανοίγει βήμα στο μέλλον; Οχι, φυσικά. Δεν κυκλοφορούν μόνο Φιλέλληνες, αλλά και πολλοί μισέλληνες δίπλα μας.
Διάβαζα, για παράδειγμα, πως σχολίαζε, πρόσφατα, η Εφημερίδα των Συντακτών την Επέτειο των 200 χρόνων: «...Αλλά αυτή η αντίθεση που οδήγησε σε ένα «κιτσάτο υβριδικό σχήμα» ανταποκρίνεται ακριβώς στην ταυτότητα της σημερινής Δεξιάς στην Ελλάδα, που επιχειρεί να συνδυάσει τη σκληρή εθνικιστική ατζέντα (μέσω της οποίας προσεγγίζει και ενσωματώνει ακόμα και την Ακροδεξιά) με μια ακραία προσήλωση στα οικονομικά δόγματα του νεοφιλελευθερισμού και τις πολιτικές τους απολήξεις...».
Τι να σχολιάσεις.
Είδα και την ανάλυση που έκανε ο Αντώνης Λιάκος (ΣΥΡΙΖΑ) για την Επανάσταση του 1821: «Ο εορτασμός των 200 χρόνων της επανάστασης χρησιμοποιείται για να στερεωθεί μια νέα ηγεμονία. Μια νέα ηγεμονία που βασίζεται σε αποκλεισμούς και δημιουργία νέων ιεραρχιών, με πυρήνα μια συμμαχία ανάμεσα σε εκσυγχρονιστική Δεξιά και δεξιόστροφο εκσυγχρονισμό». Ο άνθρωπος πιστεύει ότι ο πατριωτισμός είναι έννοια ντροπιαστική.
Διάβασα και την Διακήρυξη της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση: «Με το 1821 ασχολείται η αστική τάξη...ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα ιστορικά ξεπερασμένο... αργά ή γρήγορα θα κυοφορήσει την αλλαγή αυτού του συσχετισμού, επιβεβαιώνοντας πως η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό».
Πόσο μίσος! Πόση απέχθεια για καθετί πατριωτικό ή για όσα αποδίδουν την εθνική ενότητα και ταυτότητα της Ελλάδας. Από τον Γιάννη Κορδάτο ως σήμερα, η Αριστερά παλεύει (μάταια, όπως αποδεικνύεται) να βάλει στο ’21 έναν ταξικό χαρακτήρα, αφαιρώντας τον εθνικό, θέλοντας να επιβάλλει, στην πραγματικότητα, τη στρατηγική της για την κατάληψη της εξουσίας από το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Στην ίδια γραμμή, πρόσφατα, η «Αυγή» και η Σία Αναγνωστοπούλου (ΣΥΡΙΖΑ) η οποία διερωτάται «1821-2021: Μια επέτειος για τα «πανηγύρια» της ΝΔ;» και, γεμάτη χολή, καταλήγει ότι «η ΝΔ επιδιώκει να στήσει ένα «νέο εθνικό αφήγημα», μια «νέα ενιαία ταυτότητα», αισθητικής και περιεχομένου αρμάτων 2004». Ατόφιο μίσος για το υπερθέαμα στην τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων, που θαύμασε ο πλανήτης! Αποκαλεί, φυσικά, «αρλούμπα» την προσπάθεια της χώρας μας να κάνει rebranding στην εικόνα της. Άρνηση και μια αίσθηση μαυρίλας, σαν να επιθυμεί όλα να καταστραφούν.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ...διαδήλωση που έκαναν οι «γνωστοί-άγνωστοι», στο κέντρο της Αθήνας, την περασμένη Κυριακή, «ενάντια στον εορτασμό των 200 χρόνων από την ίδρυση του ελληνικού έθνους-κράτους», εκτοξεύοντας συνθήματα μίσους. Είναι οι ίδιοι που διαδήλωναν υπέρ του τρομοκράτη Κουφοντίνα, με το σύνθημα «Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς».
Όμως, όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, που τιμούν το παρελθόν και τα σύμβολα της πατρίδας και κρατούν από την Ιστορία τα χρήσιμα για το μέλλον, είναι έτη φωτός μακριά από αυτά τα διδάγματα μίσους της ελληνικής Αριστεράς. Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα απέναντι στους μισέλληνες. Παρά τα προβλήματα, κοιτάζει το μέλλον και προσδοκά, αντλεί από την Ιστορία, δεν γυρίζει συνεχώς στο παρελθόν, για εκδίκηση. Αυτή την Ελλάδα ας τιμήσουμε, με αφορμή την Επέτειο.
Και ευτυχώς, θα μου πείτε, την ώρα που οι μισέλληνες φρίττουν με τους ήρωες του 1821, υπάρχουν και άνθρωποι σαν τον Μαρκ Μαζάουερ που στο υπό έκδοση βιβλίο του για την Ελληνική Επανάσταση μελετά και αναλύει πώς σταδιακά κατέστη κυρίαρχη η αντίληψη περί απόλυτης ταύτισης ελληνικότητας και χριστιανοσύνης. Ένας Εβραίος, Βρετανός ιστορικός, ερευνά την ελληνική ιστορία, με τις έννοιες που η ελληνική Αριστερά απεχθάνεται και μισεί.
Και κάτι τελευταίο: Ας μη δούμε στους επίσημους εορτασμούς για τα 200 χρόνια περικεφαλαίες με Κολοκοτρώνηδες, ψευτο-τσάμικα, δήθεν ηρωικές αναπαραστάσεις, δήθεν πατριωτικές κορώνες και φουστανέλες που περισσότερο ρεζιλεύουν παρά τιμούν το παρελθόν.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/ellada/poioi-misoyn-tin-25i-martioy?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου