Ποιός μπορεί να αποτρέψει τον πειρατή Ερντογκάν να προκαλέσει μείζονα κρίση;

του Σάββα Ιακωβίδη

Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να συνειδητοποιήσουν δύο δεδομένα: Κανείς δεν θα σπεύσει σε βοήθειά τους αν ο Τούρκος επιτεθεί εναντίον τους. Άρα, τον αδίστακτο πειρατή Ερντογάν καλείται να τον αποτρέψει, τελικά, η ελληνική στρατιωτική ισχύς, η αντίσταση του Eλληνισμού, η αρραγής και αδιάσπαστη αμυντική συνοχή Ελλάδας-Κύπρου. Αφού θέλουν ειρήνη, γιατί καθυστερούν να προετοιμαστούν για πόλεμο;

Με αφορμή την παροξυσμική έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου, τίθενται τρία κρίσιμα ερωτήματα. Πρώτον, γιατί ο Ερντογάν έχει αποθρασυνθεί και ξεπέρασε τα όρια αποθηρίωσης; Α) Η Τουρκία είναι τεράστια αγορά, με πληθυσμό πέραν των 80 εκ., είναι μεγάλη στρατιωτική δύναμη (ο δεύτερος στρατός στο ΝΑΤΟ), βρίσκεται σε σημαντική στρατηγική θέση, την έχουν όλοι ανάγκη. Β) Οι ΗΠΑ διατηρούν στην Τουρκία κρίσιμης σημασίας στρατιωτικές Bάσεις. Δεν επιθυμούν να την δωρίσουν στον Ρώσο Πρόεδρο, Πούτιν.

Γ) Τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν τεράστια συμφέροντα στην Τουρκία. Άρα, αρκούνται σε φραστικές θολούρες έναντι της ασυγκράτητης εκνομίας της σε θέματα ελευθεριών, ανθρώπινων δικαιωμάτων και σεβασμού του κράτους δικαίου.
Δ) Η ΕΕ τρέμει τα εκατομμύρια προσφύγων και μεταναστών που η Τουρκία χρησιμοποιεί ως προσοδοφόρο εκβιασμό εναντίον της. Ε) Ο Ερντογάν διάγει την περίοδο του μέλιτος με τη ρωσική αρκούδα, η οποία ανέχεται και συνδαυλίζει τον τουρκικό αναθεωρητισμό επειδή δι’ αυτού υπονομεύει το ΝΑΤΟ και τη Δύση.

Στ) Η Τουρκία απέκτησε ισχυρό ναυτικό διά του οποίου προβάλλει πλέον την ισχύ της στη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο, στην Αν. Μεσόγειο, τις οποίες βάφτισε «Γαλάζια Πατρίδα». Ζ) Από τον περ. Μάιο, που η Τουρκία εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ με τρίτον Αττίλα, κατέλαβε μέγα τμήμα της και παράνομα διεξάγει έρευνες και γεωτρήσεις για φυσικό αέριο, εισπράττει μόνο φραστικές καταδίκες. Δεν έχει κανένα κόστος. Θ) Απέναντί της υπάρχει ένα στρατηγικό κενό (Ελλάδα-Κύπρος), το οποίο πληροί με αρπακτικές κινήσεις, αφού η Αθήνα και η Λευκωσία αποφεύγουν τον πόλεμο επειδή νομίζουν ότι θα εξασφαλίσουν την ειρήνη.

Ο Ερντογάν, καθ’ ομολογίαν Αναστασιάδη και ΥπΕξ, Ν. Χριστοδουλίδη, είναι ένας πειρατής και ένας ταραξίας, ο οποίος δεν σέβεται το Διεθνές Δίκαιο, την κυριαρχία και ανεξαρτησία της Κύπρου. Άρα, ερώτημα δεύτερον, ποιος θα τον εμποδίσει να οδηγήσει τα πράγματα σε ελεγχόμενη ή μείζονα κρίση; Αν λάβουμε υπόψη τις διακηρύξεις τους, λογικά πρέπει να τον αποτρέψουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και ειδικά η Γαλλία και η Ιταλία, αφού πετρελαϊκοί κολοσσοί τους επένδυσαν εκατομμύρια για φυσικό αέριο σε θαλασσοτεμάχια της Κυπριακής Δημοκρατίας, και η Ρωσία.

Οι ΗΠΑ αρκούνται σε λεκτικές υποδείξεις αφού οι σχέσεις τους με την Τουρκία είναι στο χείριστο σημείο, μετά την αγορά του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 και τις στενότατες σχέσεις της με τη Μόσχα. Μπορούν να ασκήσουν επιρροή αλλ’ ο πρόεδρος Τραμπ… τραμπάρει με τον Ερντογάν. Η ΕΕ περιορίζεται σε υποδείξεις και εκκλήσεις επειδή τρέμει μήπως ο σουλτάνος την πλημμυρίσει με εκατομμύρια πρόσφυγες. Η Ιταλία προ διετίας υπέκυψε σε εκβιασμό του Ερντογάν και απέσυρε το γεωτρύπανό της από το θαλασσοτεμάχιο 3. Σήμερα η Ρώμη υποστηρίζει κουτοπόνηρα «εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων» «διά μέσου διαπραγμάτευσης μεταξύ των ενδιαφερόμενων πλευρών». Δηλ. και του Τούρκου πειρατή!

Η Γαλλία έχει αναπτύξει στενότατες σχέσεις με την Κύπρο. Όμως, το τουρκικό γεωτρύπανο «Γιαβούζ» εισέβαλε και τρυπά το θαλασσοτεμάχιο 8, που αδειοδοτήθηκε στη γαλλική Total και στην ιταλική ΕΝΙ. Πού είναι και γιατί καθυστερεί η γαλλική αντίδραση; Τέλος, η Ρωσία. Αυτή κι αν δεν θα αποτρέψει τον Ερντογάν να φτάσει μέχρι τα άκρα. Ο Πούτιν είναι άσος στη μεγάλη σκακιέρα της Αν. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Αξιοποιεί στο έπακρον, με διπλωματική δεινότητα και μαεστρία, την απουσία ή το κενό ισχύος των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή, ειδικά στη λιβυκή κρίση.

Χρησιμοποιεί τον Ερντογάν ως Δούρειο Ίππο και χρήσιμο ηλίθιο για να υπονομεύει το ΝΑΤΟ και τη συνοχή της Δύσης. Εκμεταλλεύεται την εγγενή αδυναμία της ΕΕ να αρθρώσει κοινή εξωτερική πολιτική, όπως και την απουσία της στη λιβυκή κρίση. Επιδιώκει να πλήξει τον αγωγό EastMed επειδή η λειτουργία του θα εξουδετερώσει τον ενεργειακό εκβιασμό που ασκεί στην Ευρώπη.

Τίθεται, τέλος, ένα τρίτο ερώτημα: Η Ελλάδα και η Κύπρος, τι πρέπει να πράξουν έστω και τώρα; Πρώτον, να διακηρύξουν ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να ενταχθεί στην ΕΕ και να θέτουν βέτο σε ό,τι την αφορά. Δεύτερον, να ενεργοποιήσουν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Τρίτον, να οριοθετήσουν, επιτέλους, την μεταξύ τους ΑΟΖ. Τέταρτον, να σχεδιάσουν μια κοινή, πανεθνική στρατηγική αποτροπής-αντιμετώπισης του τουρκικού θηρίου. Πέμπτον, να εξοπλίσουν τάχιστα τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και την Εθνική Φρουρά. Έκτον, να συνάψουν και στρατιωτικές συμμαχίες με φίλες χώρες.

Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να συνειδητοποιήσουν δύο δεδομένα: Κανείς δεν θα σπεύσει σε βοήθειά τους αν ο Τούρκος επιτεθεί εναντίον τους. Άρα, τον αδίστακτο πειρατή Ερντογάν καλείται να τον αποτρέψει, τελικά, η ελληνική στρατιωτική ισχύς, η αντίσταση του Ελληνισμού, η αρραγής και αδιάσπαστη αμυντική συνοχή Ελλάδας-Κύπρου. Αφού θέλουν ειρήνη, γιατί καθυστερούν να προετοιμαστούν για πόλεμο;