του Κώστα Μαυρίδη
Ευρωβουλευτή
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Όταν ο Παπαδημούλης τιμά τη μνήμη ενός ανθρώπου που εν ζωή δεν θα του έδινε ούτε το χέρι του για χειραψία...
Στην βδομάδα που πέρασε, με αφορμή την συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για το προσχέδιο της Έκθεσης για την Τουρκία, προκύπτουν δύο σοβαρά μαθήματα.
Στην Κύπρο επαναλαμβάνουμε την απογοήτευσή μας επειδή κύριο κριτήριο διαμόρφωσης πολιτικής στην ΕΕ είναι τα συμφέροντα. Με αυτό ως δεδομένο, η επιχειρηματολογία μας στην Ευρώπη έπρεπε να είναι επικεντρωμένη στα συμφέροντα της ΕΕ π.χ. πως η Τουρκία πλήττει τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και πως η Κύπρος τα εξυπηρετεί, χωρίς να μηδενίζονται άλλες παράμετροι. Επιπλέον, στο Κυπριακό πρέπει να προσπεράσουμε την άρνηση (τι δεν δεχόμαστε) και να εμπλουτίσουμε την επιχειρηματολογία μας με θετική ατζέντα. Για παράδειγμα, «μόνο η ΕΕ εγγυάται τα δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών, κανείς άλλος», «το κοινοτικό κεκτημένο καθορίζει το περιεχόμενο της λύσης».
Το προσχέδιο της Έκθεσης θέτει τη λύση στο Κυπριακό εντός συγκεκριμένου πλαισίου: «ευθυγραμμισμένη με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας/ΟΗΕ και το Ευρωπαϊκό κοινοτικό κεκτημένο». Τυχόν τροπολογίες με στήριξη της Κυπριακής Κυβέρνησης ή κάποιων κομμάτων που διαφοροποιούν προς το χειρότερο το πλαίσιο, όπως συνέβη στο παρελθόν, αποκαλύπτει ξανά ότι ο χειρότερος εχθρός είναι ο εαυτός μας.
Στην ίδια βδομάδα διοργάνωσα μια ξεχωριστή εκδήλωση στο Ευρωκοινοβούλιο, δείγμα των άλλων παραμέτρων που συμβάλουν στην ενημέρωση αξιωματούχων της ΕΕ και της κοινής γνώμης. Σε μια κατάμεστη αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου, στην παρουσία αρκετών Ευρωβουλευτών περιλαμβανομένου του Αντιπροέδρου Παπαδημούλη και ξένων επισκεπτών, έγινε προβολή του ντοκιμαντέρ του Α. Πάντζη «Ο Σεφέρης στην χώρα της έκλειψης». Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του εκπαιδευτικού, μελετητή των ελληνικών γραμμάτων, ιστορικού και συγγραφέα Σάββα Παύλου, ο οποίος υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Πάντζη και συν-σεναριογράφος στην ταινία, αλλά και καθηγητής μου και μετέπειτα φίλος, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της πολιτικής μου σκέψης.
Η ταινία είναι ένα οδοιπορικό στις πηγές έμπνευσης του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη στην κατεχόμενη Κύπρο και καταγράφει τη σχέση μεταξύ των 288 φωτογραφιών (που ο ποιητής τράβηξε κατά τα ταξίδια του στην Κύπρο τη δεκαετία του 1950) και των ποιημάτων του. Η ταινία του Πάντζη είναι ένα ταξίδι στο χρόνο και στο χώρο που παρουσιάζει την πραγματικότητα σήμερα, με σημαντικά θρησκευτικά και πολιτιστικά μνημεία να έχουν λεηλατηθεί και βεβηλωθεί. Χωρίς φωνασκίες, αλλά ως έργο πολιτισμού, η ταινία φανερώνει την συνεχιζόμενη βάναυση τουρκική κατοχή στην Κύπρο.
Παρεμπιπτόντως, δείγμα της αλλοπρόσαλλης πολιτικής μας είναι το εξής. Η Κυπρ. Κυβέρνηση άνοιξε τις πόρτες στους εκπροσώπους του ψευδοκράτους οι οποίοι παρακολουθούν τις εκδηλώσεις και ενώ έχουν Κυπριακά διαβατήρια, προπαγανδίζουν ασύστολα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως τόνισα στην εκδήλωση, η Ισπανία αντιθέτως εξέδωσε εντάλματα σύλληψης των αποσχιστών.
Παρηγορητικός και ελπιδοφόρος ο στίχος του Σεφέρη, που από πέρυσι δεν περιλαμβάνεται στη διδακτέα σχολική ύλη:
«-Ναι· όμως ο μαντατοφόρος τρέχει
κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει
σ' αυτούς που γύρευαν ν' αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων.
Νήσος τις έστι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου