Η επίθεση δεν έχει πάτο και η κοροϊδία της κυβέρνησης και των εργατοπατέρων δεν πρέπει να πιάσει τόπο. Η 4η αξιολόγηση με τα δεκάδες προαπαιτούμενα θα σημάνει νέο γύρο επίθεσης στα δικαιώματά μας. Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι αυτό που παρουσιάζει η κυβέρνηση, δηλαδή το τελευταίο εμπόδιο πριν από την έξοδο από τα μνημόνια. Αντίθετα, η συνέχεια θα είναι περισσότερα μέτρα και πιο ασφυκτική εποπτεία.
Σαν εργαζόμενοι που έχουμε δει τους μισθούς μας να πετσοκόβονται, σαν νέοι οι οποίοι παρακολουθήσαμε τα δικαιώματά μας –στην περίθαλψη, στην ασφάλιση και στον συνδικαλισμό– να εξανεμίζονται, σαν άνθρωποι οι οποίοι υπήρξαμε για καιρό άνεργοι στην Ελλάδα της κρίσης, δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους υποψήφιους διαδόχους του (ΝΔ, Κίνημα Αλλαγής κ.ά.) ότι μπορούν να επιστρέψουν το παραμικρό από αυτά που όλοι μαζί μας κλέψανε. Έχουμε εμπιστοσύνη μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στους συναδέλφους μας, στον κόσμο της δουλειάς, στη οργάνωση των αγώνων, των αντιστάσεων και των διεκδικήσεών μας.
Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που εκφράζουν την υποταγή και το ξεπούλημα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Η «Κοινωνική Συμμαχία» που συγκρότησε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ με εκπροσώπους του μεσαίου και του μεγάλου κεφαλαίου, καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντά μας, δεν μιλάει από το δικό μας μετερίζι, δεν εκπροσωπεί κανέναν εργαζόμενο που θέλει να παλέψει. Αντίθετα, είναι ένα ακόμα σάλπισμα για συμφιλίωση ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, μια ακόμα καλοστημένη απάτη για να μπουν η εργατική τάξη και ο λαός στη γωνιά. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύουν ότι είναι άξιος ο μισθός τους (και τις δεκάδες εξτρά ανταμοιβές) και ότι επάξια κατέχουν τον τίτλο των εργατοπατέρων!
Στις 30 του Μάη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ και καλούμε όλους τους συναδέλφους μας να δώσουν την σκληρή και άνιση μάχη της απεργίας. Ξέρουμε καλά ότι η απεργία έχει κερδηθεί με σκληρούς, ταξικούς και ανυποχώρητους αγώνες και δεν πρόκειται να την χαρίσουμε σε κανέναν. Ξέρουμε, επίσης, ότι όλοι οι εργαζόμενοι που θα βρεθούν τις επόμενες μέρες μπροστά στο αφεντικό τους και θα του δηλώσουν ότι στις 30 Μάη απεργούν δεν θα ακούσουν ούτε μπράβο, αλλά ούτε ότι κάνουν πολύ καλά που στηρίζουν την Κοινωνική Συμμαχία.
Αντίθετα, θα βρεθούν πολύ κοντά στο ενδεχόμενο της απόλυσης, θα στοχοποιηθούν, θα καταγράψουν στη συνείδησή τους σύγκρουση και αντίθεση με την εργοδοσία. Δεν συμμεριζόμαστε, λοιπόν, με κανέναν τρόπο όλους αυτούς που «σνομπάρουν» αυτήν την κόντρα, που θεωρούν λίγη αυτή τη μάχη που καλούνται να δώσουν οι εργαζόμενοι.
Είναι το λιγότερο παραπλανητικό να διαδίδεται σήμερα από αριστερές δυνάμεις μια αντίληψη που κινείται στα όρια της απεργοσπασίας, με τη δικαιολογία ότι αποτελεί αντιδραστική «τομή» η κίνηση των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να συνάψουν Κοινωνική Συμμαχία με εκπροσώπους του μεσαίου και μεγάλου κεφαλαίου. Αλήθεια, η δήλωση του Παναγόπουλου πριν μερικούς μήνες όταν υπέγραφε με τον ΣΕΒ την ΕΓΣΣΕ ότι : «οι κοινωνικοί διαπραγματευτές αναζήτησαν και θα συνεχίσουν να αναζητούν νέους τρόπους και πεδία διαπραγμάτευσης για τη βελτίωση της κοινωνικοασφαλιστικής θέσης των πιο αδύναμων και απροστάτευτων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα» ήταν σε άλλο μήκος κύματος, η εξέφραζε άλλη αντίληψη;
Καμία αυταπάτη για τον υποταγμένο συνδικαλισμό! Είναι αυτός ο οποίος δεν έκανε απολύτως τίποτα για να ανακόψει μέτρα και νόμους που πέρναγαν τόσο καιρό. Ήταν εκείνος που, ενώ καταργούνταν το δικαίωμα στην απεργία, δεν προκήρυξε ούτε μια μέρα απεργία για τα μάτια του κόσμου.
Ακόμα, όμως, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες και για τον χαρακτήρα των λεγόμενων ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Καμία αυταπάτη για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ που είναι δυνάμεις αναχώρησης από την ταξική πάλη, που ποτέ δεν τράβηξαν έναν αγώνα μπροστά για να τον κάνουν νικηφόρο αντίθετα όποτε μπλέχτηκαν σε τέτοιες διαδικασίες το έκαναν για να βοηθήσουν την υποχώρηση. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που από το 1991 συνυπέγραφαν στη ΓΣΕΕ με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ την τότε διετή συλλογική σύμβαση εργασίας, στην οποία δήλωναν ότι «Κατά τις διαπραγματεύσεις όλοι οι συμβαλλόμενοι διαπίστωσαν την αναγκαιότητα για: οικονομική ανάπτυξη μέσα από τη δημιουργία μιας αναγκαίας υποδομής, τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού εξοπλισμού με σκοπό τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας.»
Δεν αντιλαμβανόμαστε αυτό που υποστηρίζουν άλλες αριστερές και συνδικαλιστικές δυνάμεις ότι η 12 Γενάρη ήταν μια απεργία-τομή (η οποία, μάλιστα, δήθεν οργανώθηκε «από τα κάτω»). Όσο μας αφορά, η απεργία στις 12 Γενάρη δεν ήταν καμία τομή. Ήταν ακόμη μια μάχη η οποία κατέγραψε τον αρνητικό συσχετισμό ο οποίος ήδη υπάρχει στο εργατικό κίνημα και προφανώς δεν διοργανώθηκε «από τα κάτω». Προκηρύχθηκε πρώτα από την ΑΔΕΔΥ και στη συνέχεια καλέστηκε και από το ΠΑΜΕ, χωρίς σχεδόν καμία συνέλευση σε εργασιακούς χώρους και σωματεία.
Στις 30 του Μάη, λοιπόν, δεν θα χαρίσουμε την απεργία και τα δικαιώματά μας στην ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ξέρουμε πως θα είναι μια δύσκολη απεργία, με τον ταξικό αντίπαλο σε καλύτερη θέση από την εργατική τάξη και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες με το μέρος του, όπως ήταν και οι προηγούμενες. Καμία τομή ως προς αυτό.
Δεν θα κάνουμε προπαγάνδα ενάντια στην απεργία γιατί αυτό δεν δημιουργεί διεκδικητική αντίληψη και στάση στους εργαζόμενους. Αντίθετα, τους κάνει να αποδέχονται την κατάσταση που υπάρχει, πριμοδοτεί το κεφάλαιο και την εργοδοσία, κατοχυρώνει τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό.
Στις 30 του Μάη απεργούμε γιατί κάθε δυνατότητα για να βγουν εργαζόμενοι στο δρόμο είναι πεδίο παρέμβασης κα ζύμωσης για την Αριστερά και τις πραγματικά ταξικές δυνάμεις.
*Εμποροϋπάλληλος
**Εργάτης
***Υπάλληλος σε τηλεφωνικό κέντρο
(Μέλη της Ταξικής Πορείας)
ΠΗΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου