Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Διερωτάται κανείς τι συμβαίνει με τον Πρωθυπουργό. Θέλει
όντως να λύσει το μακεδονικό, τον έχουν πείσει ότι είναι προς το συμφέρον του,
ή τον έχουν πάλι μπλέξει και δεν ξέρει πως να ξεφύγει;
Ο κ. Τσίπρας δεν καταλαβαίνει τις διεθνείς συνέπειες μιας
τέτοιας πολιτικής, ούτε και τι θα του συμβεί αν εξακολουθήσει, μετά τους
Πιστωτές, να κάνει και όλα τα χατήρια και των άλλων, ακόμα πιο επίφοβων Διεθνών
Νταβατζήδων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ).
Καταλαβαίνει όμως άραγε, τουλάχιστο, τις εσωτερικές
συνέπειες της πολιτικής του; Αμφιβάλλουμε πολύ και γι’ αυτό, διαβάζοντας το τι
λέει ο ίδιος και οι λογογράφοι του, αλλά και τι γράφουν οι σύμβουλοί του, όπως
ο πολύς κ. Βερναρδάκης (από τη Β’ Πανελλαδική στα Μνημόνια), που χαρίζει, σε
ένα άρθρο του στην Εποχή, τους διαδηλωτές στη Δεξιά και την ‘Ακρα Δεξιά! Με
τέτοια μυαλά, δεν είναι να απορεί κανείς για τις καταστροφές που συνέβησαν στον
ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και με αυτές που συσσώρευσε στον ελληνικό λαό. Εν έτει 2018, ακόμα
δεν έχουν καταλάβει στου Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου για ποιο λόγο έγιναν
κυβέρνηση. Θα πέσουν κι ακόμα δεν θα το έχουν καταλάβει!
Καταρχήν, αν μπορούσε η Δεξιά και η Άκρα Δεξιά να κάνουν
τέτοιες συγκεντρώσεις, θα κυβερνούσαν ήδη τη χώρα. Τι λένε εξάλλου οι
δημοσκοπήσεις; ‘Ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συγκεντρωθέντων στην Πλατεία
Συντάγματος ψήφισαν ‘Όχι στο δημοψήφισμα του 2015. Αυτό που δεν ξέρουμε βέβαια,
και που δεν μπορούν να μας πουν οι δημοσκοπήσεις, είναι τι ψήφισαν οι ίδιοι οι
Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ που προκήρυξε το δημοψήφισμα.
Ψήφισαν ‘Οχι το 2015 για τον ίδιο λόγο που πήγαν και στα
συλλαλητήρια το 2018. Γιατί θέλουν τη χώρα τους πίσω. Γιατί νοιώθουν ότι θέλουν
να τους πάρουν κι ότι έχει απομείνει από δαύτηνα. Με το να τους αποκαλεί ο
Τσίπρας όχλο και το κόμμα του ακροδεξιούς και φασίστες, το μόνο που κάνει είναι
να κόβει το κλαδί που πάνω του ακόμα μισοκάθεται, αλλά και να ευνοεί στην
πραγματικότητα την άκρα δεξιά με το να της αποδίδει εμμέσως πατριωτικά εύσημα.
Εκτός αν θέλει να το κάνει, νομίζοντας ότι θα «κόψει» από τη ΝΔ. Μωραίνει ο
Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.
Τι να πούμε εξάλλου για τον τρόπο που ο κυβερνητικός και
κομματικός μηχανισμός αντιμετώπισε τον Μίκη Θεοδωράκη, παγκόσμιας και ιστορικής
εμβέλειας σύμβολο των αγώνων της Αριστεράς και του ελληνικού Λαού, μαζί με τους
εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που
άσκησαν ειρηνικά και φιλήσυχα το δικαίωμά τους του συναθροίζεσθαι στην Αθήνα
και τη Θεσσαλονίκη, κατηγορώντας τους ότι είναι περίπου ακροδεξιοί και φασίστες
γιατί έχουν τις απόψεις που έχουν για το μακεδονικό.