Η ικανοποίηση των Δανειστών Πρωταρχικός Στόχος της Κυβέρνησης

του Σπύρου Κότσια

Η μετεκλογική στροφή της Κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ,  Ανεξάρτητων Ελλήνων, προς την κατεύθυνση αποδοχής της μνημονιακής πολιτικής είχε σαν αποτέλεσμα την αποδοχή ενός τρίτου μνημονίου  που προέβλεπε ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα, αλλά και συνολικό ξεπούλημα της  Δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και την παράδοση έναντι ευτελούς τιμήματος των  Κοινωφελών Οργανισμών του Δημοσίου σε κρατικές και ιδιωτικές αλλοδαπές εταιρείες. 

Το τρίτο μνημόνιο υπερψήφισε και σύσσωμη η αντιπολίτευση, εκτός του ΚΚΕ, η οποία πίεζε την Κυβέρνηση να δεχθεί τους όρους των δανειστών, χωρίς καμία διαπραγμάτευση, προκειμένου η χώρα να  παραμείνει στη ζώνη του ευρώ. Στη συνέχεια μέμφονται την Κυβέρνηση για τα μέτρα που παίρνει και τα οποία προφανώς οφείλονται στην ακολουθούμενη κατά γράμμα μνημονιακή πολιτική.

Από το 2010 και ειδικότερα από τον Ιανουάριο του 2015 μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται στο πολιτικό επίπεδο μια φαρσοκωμωδία σε βάρος του Ελληνικού Λαού και των στρωμάτων που σήκωσαν τα βάρη της κρίσης, με προφανή σκοπό τον αποπροσανατολισμό τους και την αποδοχή των σκληρών μέτρων του μνημονίου.

Η εξουθενωτική λιτότητα, η υπερφορολόγηση, η συρρίκνωση μέχρι εκμηδενίσεως του κοινωνικού κράτους, οι πληστηριασμοί των σπιτιών μεταξύ των οποίων σε πολλές περιπτώσεις περιλαμβάνεται και η πρώτη κατοικία, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις  για την προστασίας της, έρχονται σε αντίθεση με τα όσα ο κ Τσίπρας και το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης υπόσχονται στον λαό για την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια, την έξοδο από την επιτροπεία εντός του 2018 και την ανάπτυξη.

Στο σημείο αυτό θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω στους κυβερνώντες ότι ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει σε μια οικονομία που μαστίζεται από λιτότητα με περικοπές μισθών και συντάξεων. Και αυτό το γνωρίζουν ακόμα και οι πρωτοετείς  φοιτητές των οικονομικών σχολών , αλλά φαίνεται ότι το αγνοούν οι κ Τσίπρας, Δραγασάκης, Τσακαλώτος, Χουλιαράκης και όλοι οι άλλοι του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης.

Ο υπερβολικός δανεισμός της χώρας μας, ο οποίος με τις δύο πρώτες δανειακές συμβάσεις ανήλθε στο ποσό των 215,8 δις, για να φθάσει τα 254,8 δις ευρώ στο τέλος του 2016  με την Τρίτη δανειακή σύμβαση, (38,8 δις ), δεν στάθηκε ικανός να βγάλει την οικονομία και τη χώρα από την κρίση. Και αυτό γιατί το ίδιο χρονικό διάστημα

 η Ελλάδα πλήρωσε  για χρεολύσια παλαιοτέρων δανείων 144,6 δις ευρώ και για τόκους 65, 7 δις ευρώ, συνολικά 210,3 δις. Τα υπόλοιπα χρήματα  δαπανήθηκαν για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, και μόνο το 5,8% από τα 254 δις  (14, 7 δις ) δαπανήθηκαν για την πληρωμή μισθών και συντάξεων και μερικών άλλων υποχρεώσεων  του κράτους.

Με το 94,2%( 239,9 δις ) των δανείων να  διατίθεται για την εξυπηρέτηση του χρέους προκειμένου να μην κάνει η χώρα μας  στάση πληρωμών και καταρρεύσει η Ευρωζώνη πως είναι δυνατόν να υπάρξει ανάκαμψη;  Οι ελληνικές Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ  και από το 2015 των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, με την πολιτική της υποτέλειας που ακολούθησαν απέναντι στους δανειστές, έδωσαν τη δυνατότητα στους ευρωπαίους να σώσουν τις τράπεζές τους, οι οποίες στα χαρτοφυλάκιά τους  είχαν ελληνικά κρατικά ομόλογα, καταστρέφοντας όμως την χώρα τους και εξαθλιώνοντας  συνειδητά το λαό της. 

Το διακύβευμα για τη χώρα σήμερα  είναι η μείωση του χρέους, το οποίο ανέρχεται στα 326,5 δις ευρώ,  με πραγματικό κούρεμα και όχι με διάφορες ρυθμίσεις που μεταθέτουν την αποπληρωμή του σε βάθος χρόνου επιβαρύνοντας τις επόμενες γενιές. Οποιαδήποτε προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν πρόκειται να επιτύχει εάν δεν συνδεθεί με τη ριζική αντιμετώπιση του χρέους. Δυστυχώς η στάση των  δανειστών είναι αρνητική στο ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους αλλά και της εισόδου της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης,, ως εκ τούτου δεν πρόκειται να υπάρξει αναπτυξιακή έκρηξη που ονειρεύονται στην Κυβέρνηση.

Η χαμηλή ανάπτυξη σε συνδυασμό με το χρέος αποτελούν το άμεσο πρόβλημα για την έξοδο της χώρας στις αγορές, τα ελληνικά ομόλογα δεν θα βρίσκουν εύκολα αγοραστές για το λόγο αυτό θα υπάρχει ανάγκη κάλυψης από την τρόϊκα, επομένως η επιτροπεία θα συνεχισθεί και τα επόμενα χρόνια με η χωρίς μνημόνια. Το γεγονός αυτό έχει αποδεχτεί πλήρως το σύνολο των κομμάτων  της αντιπολίτευσης, πλην  ΚΚΕ , για αυτό  και δεν έχουν να προτείνουν καμία εφικτή εναλλακτική πρόταση. Στερούνται στρατηγικού στόχου και αναλώνονται σε ζητήματα που δεν έχουν σχέση με όσα πραγματικά συμβαίνουν στη χώρα σήμερα.

Τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούν συνέχεια της πολιτικής και ιδεολογικής φυσιογνωμίας και του ταξικού στίγματος που είχαν τα κόμματα αυτά πριν την εποχή των μνημονίων. Αντίθετα η εξυπηρέτηση του νεοφιλελεύθερου προτύπου είχε σαν αποτέλεσμα τον ολικό τους μετασχηματισμό. Σήμερα γίνεται πλέον αντιληπτό ότι ο νεοφιλελευθερισμός   και τα μνημόνια, δεν αποτελούν βοηθητικά στοιχεία της φυσιογνωμίας τους,  αποτελούν το περιβάλλον εντός του οποίου καλούνται να δράσουν και να αναπαραχθούν. Δικαιολογημένα λοιπόν   ο λαός να μην τους εμπιστεύεται  και να αισθάνεται απέχθεια για όλο το πολιτικό σύστημα που έχει δεσμεύσει τη χώρα σε ένα ιστορικό αδιέξοδο. 

Η μόνη αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση η οποία μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο  είναι εκείνη  που εκφράζουν πολιτικές δυνάμεις εκτός Βουλής μεταξύ των οποίων και η Σοσιαλιστική προοπτική και συνίσταται στην άμεση κατάργηση των μνημονιακών προγραμμάτων και του συνόλου του νομικού πλαισίου : Που προέκυψε από την εφαρμογή τους καθώς και την άμεση απαίτηση για αντιμετώπιση του χρέους που κρατά τη χώρα και το λαό της όμηρους των τοκογλύφων και των οικονομικών δολοφόνων.