Λοιδορηθέντες πολίτες, δημιουργοί

 φωτο EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

του Γιώργου Σταματόπουλου 

από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Παρακολούθησα την περασμένη Κυριακή εκδήλωση της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας με θέμα τα πεπραγμένα της το έτος 2015. Εντυπωσίασε η ομιλία του γενικού γραμματέα, ακαδημαϊκού Βασίλη Πετράκου, ο οποίος δεν εφείσθη κριτικής προς τους πολιτικούς γενικά και ειδικά αυτούς των μνημονίων. Προμηθεύτηκα το τρίτομο βιβλίο του «Ημερολόγιο αρχαιολογικό - Τα χρόνια του Καποδίστρια (1828-1832)». Παραθέτω το Υστερόγραφο του βιβλίου, επηρεασμένος από τον ορθό, κοφτό, σθεναρό λόγο του:

Τα όσα περιέχονται στους τρεις τόμους του Ημερολογίου αποτελούν την αμυδρή εικόνα μιας πλευράς του έργου του Ιωάννου Καποδίστρια κατά την προσπάθειά του να χτίσει κράτος. Δεν μπόρεσε να την ολοκληρώσει, δεν άφησαν να γίνει. Σήμερα, τέλος του 2015, πραγματοποιείται το εφιαλτικό όνειρο που γεννήθηκε το 1831· διαλύεται ό,τι έγινε μέσα σε 187 χρόνια. Δεν έχουμε ανεξάρτητο κράτος.

Οι ιδεολογικοί συνεχιστές του έργου των τότε οπαδών της πεφωτισμένης Ευρώπης, αγροίκοι, βάναυσοι, χωρίς δισταγμό, παρά τη θέληση του λαού, πιστοί υπηρέτες των εχθρών της Ελλάδας, έχουν παραδώσει από πολλά χρόνια την πολιτική μας ελευθερία σε ξένους, στο όνομα κάποιου εθνικού οικονομικού ιδανικού.
Η πάντα ανάπηρη δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η ισονομία, παρείσακτες ή μέτοικοι, εγκατέλειψαν τον τόπο για άλλη μια φορά στις 5 Ιουλίου 2015. ‘‘Το ‘όχι’ στο δημοψήφισμα το έκανα ‘ναι’ σε μια καλύτερη συμφωνία από αυτή που είχαμε’’ δήλωσε ο πρωθυπουργός (naftemporiki.gr 26 Αυγ. 2015) βάζοντας τον εαυτό του πάνω από τον ύπατο κριτή, τον λαό που αποφάσισε.
Και κανείς πολιτειακός παράγων, ούτε δικαστής, ούτε δικαστήριο αντέδρασε. Οι οργανωτές ορισμένων δημοψηφισμάτων του εικοστού αιώνος δεν ήταν ακαλαίσθητοι, όπως θα τους αποκαλούσε ο Καβάφης. Φρόντισαν το αποτέλεσμα να είναι κατά τις επιθυμίες τους ώστε να μην αναγκασθούν να καταπατήσουν, φανερά και ωμά, τη θέληση του λαού.
Απλούστερο από την περιφρόνηση που φανερώνει η σημερινή ολιγαρχική δράση των πολιτικών και τον παραμερισμό εκ μέρους τους της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. ‘‘ούτω την χώραν νέμεται η στρατιά της ήττης, του λαού την απόφασιν, άτεγκτον, φοβεράν περιφρονούσα’’.
Στις 5 Ιουλίου η θέληση των Ελλήνων ποδοπατήθηκε, οι πολίτες, οι δημιουργοί, λοιδορήθηκαν, χλευάστηκαν· από ποιους; Από τους ψωμοκόλακες, τους δημοβόρους, που ως νοσηρά δημιουργήματα της οιονεί δημοκρατίας, ακμάζουν. Αποφάσεις δικαστηρίων σχίστηκαν αδιάντροπα· ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών (Ησ. 64,5,2).
Οι Ελληνες δεν είναι ελεύθεροι γιατί η Πολιτεία παραδόθηκε στην ολιγαρχία των αναξίων: ‘‘Η ολιγαρχία συνίσταται εις τον αντιτύραννον και οπαδούς του μαζί με μίαν κλάσσιν μερικών αναιδεστάτων και αμαθεστάτων υποκειμένων όπου διά την οκνηρίαν και αργίαν εις τας οποίας ζώσι και με το να τρέφωνται από ξένους ίδρωτας και αναστεναγμούς ηθέλησαν να ονομασθούν ευγενείς’’ (Ελληνική Νομαρχία).
Ο αντιτύραννος είναι ο εκπρόσωπος του Σουλτάνου, ένας Νενέκος μπέης· οι οπαδοί του, οι κοτζαμπάσιδες, οι μεγάλοι καραβοκύρηδες, που το ’21 μεταβλήθηκαν σε πολιτικούς, οι Φαναριώτες προκάλεσαν δυστυχήματα, εμφυλίους πολέμους, άφησαν τον Ιμπραήμ να εδραιωθεί και λίγο έλειψε να σβήσει η Επανάσταση (...)
Οι σημερινοί Ελληνες πολιτικοί, ξιπασμένοι πώς αποτελούν μέρος μιας μικρής ομάδας Ευρωπαίων αμφιβόλου ηθικής υπόστασης, δεν δίστασαν να βάλουν υποθήκη στους δανειστές ολόκληρο, σχεδόν, τον Ελληνικό λαό. ‘‘Με τους ίδρωτας και αναστεναγμούς’’ θα ξεπληρώνουν οι γενιές που έρχονται την παράδοση του Εθνους τους στους εχθρούς τους.

Δεν νομίζω να διαφωνούν και πολλοί, ακόμη κι αν στενοχωρούνται με τον λόγο του, ακριβώς γιατί είναι ειλικρινής, ευθύς και τσεκουράτος. Ακουσα τον ίδιο και μ’ άρεσε· μου άρεσε και το Υστερόγραφο του βιβλίου. Τον δημοσιεύω.