H συνταγή της δολοφονίας

Ο Β οφείλει στον Α ένα μεγάλο ποσό. Ο  Α συναντιέται μαζί του και απαιτεί επιστροφή των χρημάτων του. Ο  Β αρχικά δηλώνει αδυναμία.

Ο  Α τον ρωτά : «Πόσες ώρες δουλεύεις την ημέρα»; Ο Β απαντά, «οκτώ». Ο Α του λέει : «να δουλεύεις 10» !

Ο Α τον ρωτά : «Η γυναίκα σου δουλεύει»; Ο Β απαντά, «όχι». Ο Α του λέει, «να την βάλεις να δουλέψει».

Ερωτά ο Α : Έχεις παιδιά, και ποιάς ηλικίας;

Απαντά ο Β: Δυο, 20 και 18 χρονών, σπουδάζουν.

Λέει ο Α : Να τα βάλεις να δουλέψουν.

Ερωτά ο Α : Πηγαίνετε διακοπές;

Απαντά ο Β : Ναι

Λέει ο Α : Τα επόμενα 4 χρόνια να μην πάτε !

Ερωτά ο Α : Έχετε αυτοκίνητο;

Απαντά ο Β: Ναι.

Λέει ο Α: Να το πουλήσετε !

Ερωτά ο Α : Έχετε κήπο;

Απαντά ο Β: Ναι

Λέει ο Α: Να  φέρνετε λαχανικά και φρούτα για το τραπέζι μου !

Η ιστορία προκαλεί απέχθεια στους πιο Αριστερούς αναγνώστες, καθώς ο πιστωτής επιχειρεί να επιβάλει υπερεργασία και λιτότητα στον οφειλέτη.. Όμως  εδώ υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά με αυτά που διαδραματίζονται σήμερα :  ο πρώτος δεν επιχειρεί να  δολοφονήσει τον δεύτερο, καταδικάζοντάς τον σε αργία, ρημάζοντας τον κήπο του, κλείνοντας τις δουλειές του, καταβυθίζοντας το επίπεδο της ζωής του.   Απεναντίας τον θέλει ολοζώντανο, αυτόν και τους οικείους του, για να μπορέσει να πάρει πίσω τα λεφτά του. Κάνοντας έτσι απολύτως σαφή, τη  διαφορά της υπερεργασίας  από την δολοφονική αργία, του συνηθισμένου καπιταλισμού από την νεοαποικιακή  δολιότητα …. 

Γιάννης  Σχίζας