Aνταλκίδειος Συμφωνία

Ο Ανταλκίδας, Σπαρτιάτης Ναύαρχος, «πούλησε» τις πόλεις της Ιωνίας στους Πέρσες για να αντλήσει οφέλη η Σπάρτη στον κυρίως ελλαδικό χώρο .  Η «Ανταλκίδειος ειρήνη» έγινε συνώνυμο της «χοντρής» και κραυγαλέας   προδοσίας, από την αρχαιότητα έως σήμερα – τουλάχιστον στους έχοντες ιστορική παιδεία.

Φαίνεται ότι ο  πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέκος Αλαβάνος  ανέλαβε να προσαρμόσει  το σχετικό νόημα στα δεδομένα των ημερών μας….Γι αυτό και δήλωσε :

«Η 13η Ιουλίου 2015 καταγράφεται ως μια ημέρα όνειδους και ατίμωσης της Ελλάδας… μια ημέρα προδοσίας 
του λαού, που μόλις πριν λίγες μέρες είπε ένα άφοβο και περήφανο «Όχι», για να δει σήμερα να υπογράφεται το Μνημόνιο Τσίπρα με βάση ένα κείμενο ακραία χειρότερο από αυτό που απέρριψε και χωρίς ίχνος ντροπής να επιτρέπεται στους ηγέτες του ευρωπαϊκού καπιταλισμού να ταπεινώνουν ασύδοτα τη δημοκρατία και τον τόπο μας.

Είναι η ημέρα της έσχατης κατάπτωσης αυτής της μνημονιακής πενταετίας όχι μόνο γιατί βρίσκει την οικονομία στην πιο βαθιά αποδόμηση και την κοινωνία σε καθημερινό εξευτελισμό, αλλά γιατί ήδη σήμερα εκκινά η ισχύς του Μνημονίου Τσίπρα, πολύ χειρότερου από το Μνημόνιο Παπανδρέου και το Μνημόνιο Σαμαρά».

Ακόμη ο Αλαβάνος είπε :

 «δεν πρέπει να αφήσουμε να σφραγισθεί η 13^η Ιουλίου  ως η ημέρα μιας ιστορικής ατίμωσης της αριστεράς, φτάνει όλες και όλοι οι έντιμοι μαχητές του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ενοχές αλλά με διάθεση αναστοχασμού, να συμμετάσχουν στους κοινούς αγώνες ενάντια στη συμφωνία και ενάντια σε όσους επέλεξαν θέση στην απέναντι όχθη μαζί με τις άλλες μνημονιακές προσωπικότητες και κόμματα στα πλαίσια μιας πλαστής και καταστροφικής δήθεν «εθνικής ενότητας».

Μπορεί τέλος να γίνει η ημέρα εκκίνησης μιας δύσκολης αλλά αναγκαίας πορείας ενότητας και μετωπικής συγκρότησης όχι μόνο της αριστεράς, αλλά και ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων με επικεφαλής τις νέες γενιές, με ένα νέο σχέδιο β για την ανασυγκρότηση και αναγέννηση της κοινωνίας, που απαιτεί έξοδο από το ευρώ - παύση δανειακών πληρωμών - πρόγραμμα σωτηρίας και ανασυγκρότησης, με νέα έμπνευση και δημιουργικότητα, αλλά με εκείνο το παλιό λαϊκό αριστερό ήθος της σεμνότητας, της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς».