By Ithageneis
Ο σοβαρός αθλητισμός δεν έχει να κάνει
τίποτε με το «ευ αγωνίζεσθαι».
Είναι γεμάτος μίσος, ζήλια, καυχησιολογία,
άγνοια όλων των κανόνων
και σαδιστική ευχαρίστηση στην παρακολούθηση βίας.
Με άλλα λόγια, είναι πόλεμος χωρίς πυροβολισμούς.
Είναι γεμάτος μίσος, ζήλια, καυχησιολογία,
άγνοια όλων των κανόνων
και σαδιστική ευχαρίστηση στην παρακολούθηση βίας.
Με άλλα λόγια, είναι πόλεμος χωρίς πυροβολισμούς.
ΤΖΩΡΤΖ
ΟΡΓΟΥΕΛ
Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και
θανάτου.
Είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό.
Είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό.
ΜΠΙΛ
ΣΑΝΚΛΙ
«…..Το «ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΛΛΑΔΑ-ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΕΛ» αντικαταστάθηκε με το «APOEL
ULTRAS», το «ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ-ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» αντικαταστάθηκε με το «FAMAGUSTA
SINCE 1911» (ή FAMAFUNTA), το «ΕΛΛΑΣ-ΕΝΩΣΙΣ» των Απολλωνιστών με το «STAND YOUR
GROUND»….»
Όλη η κουβέντα που ξέσπασε
περί ποδοσφαίρου μετά τα γεγονότα του ΑΠΟΕΛ-Ομόνοια μας αναγκάζει (επειδή δεν κάναμε γαλλικά και πιάνο
όταν ήμασταν δεκαεξάρηδες) να πούμε ακόμα μια άποψη, ίσως συνολική,
γιατί δεν θυμηθήκαμε να εξεγερθούμε επειδή αδικήθηκε η ομάδα μας, σαν μερικούς-
μερικούς.
Θα μπορούσε σήμερα να ισχύει
η γνωστή φράση του Γκεβάρα «το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα απλό παιχνίδι, είναι
ένα όπλο για την επανάσταση», αλλά δυστυχώς (ή και ευτυχώς) είμαστε εμφανώς
απομακρυσμένοι από εκείνο το σημείο.
Πολύ απλά, γιατί σήμερα, δεν
ενδιαφέρεται κανένας για το ποδόσφαιρο ως άθλημα, ως χώρο ο οποίος προσφέρει
στην κοινωνία, ως στοιχείο μιας ζωντανής τέλος πάντων κοινωνίας. Στην Κύπρο (αν
και θεωρούμε πως είναι παγκόσμιο το φαινόμενο) έχει χαθεί προ πολλού το νόημα.
Ίσως να ευθύνονται τα εκατομμύρια, ίσως η ΟΥΕΦΑ, ίσως η ΦΙΦΑ, ίσως οι
Σαουδάραβες, ίσως οι Ομοσπονδίες, ίσως και οι ίδιοι οι οπαδοί.
Ας επικεντρωθούμε στο νησί.
Αν και είμαστε συνηθισμένοι στη λογική των φούρπων, τις τελευταίες μέρες τα
πράγματα έχουν ξεπεράσει τα όρια προ πολλού. Μετά το ΑΠΟΕΛ-Ομόνοια, που έχει
καταντήσει ρουτίνα επειδή κάποιοι θέλουν να βγάζουν εκατομμύρια αντί να
εξυπηρετούν την ιδέα των σωματείων, έπεσαν όλοι απ’ τα σύννεφα. Ξαφνικά (αν και
το έχουν ξαναπάθει) αντιλήφθηκαν ότι οι διαιτητές είναι κακοί και δεν κάνουν να
σφυρίζουν επίσημα παιχνίδια. Λες και όλα τα άλλα σε αυτό το κράτος πάνε
περίφημα.
Μάλιστα πολλοί, θεωρούν ότι η πηγή του κακού είναι το ΑΠΟΕΛ και όχι ο
Κουτσοκούμνης και όλη αυτή η λογική των νεόπλουτων που διοικούν θεσμούς της
κυπριακής κοινωνίας και πολιτείας. Κάποιοι τα συνδέουν.
Κάποιοι συνδέουν τον Συναγερμό, τον ΑΠΟΕΛ, τον Κουτσοκούμνη, την ΕΟΚΑ Β’, τους
πραξικοπηματίες, τον Γρίβα, τη Χούντα και πάει λέγοντας. Κάποιοι, σαν τον Άντρο
Κυπριανού του ΑΚΕΛ, έχουν και το θράσος να ζητούν διαφάνεια στο κυπριακό
ποδόσφαιρο, τη στιγμή που 5 χρόνια ήταν στην εξουσία. Κάποιοι άλλοι, «επαναστατούν»
επειδή νιώθουν αδικημένοι, μιλούν για «κατεστημένα» και είναι έτοιμοι για
πόλεμο, ενώ για τίποτε άλλο δεν είναι έτοιμοι να επαναστατήσουν.
Είναι σχιζοφρενικό όλο αυτό
που ζούμε όσον αφορά το ποδόσφαιρο και ειδικά αυτές τις μέρες. Η μόνη ομάδα που
αποδεδειγμένα (όχι, δεν θα δώσουμε στοιχεία) προωθεί κομματικά συμφέροντα
φωνάζει για κομματικά συμφέροντα στο ποδόσφαιρο, επειδή έχασε από τον ΑΠΟΕΛ στο 95’. Και σαν να μην
έφτανε αυτό, έχει 3 μέρες που βγάζουν όλα τα κανάλια έναν Πάμπο Στυλιανού,
επικεφαλής του αθλητικού τμήματος του ΑΚΕΛ, που διαμαρτύρεται για τη διαπλοκή
στο ποδόσφαιρο. Εν τω μεταξύ, όλες οι ομάδες αποφάσισαν να το τραβήξουν στα
άκρα τώρα, 3 αγωνιστικές πριν τελειώσει το πρωτάθλημα. Κι ύστερα, αν μιλήσει
κανείς για ηθικούς αυτουργούς της βίας κατά Συνδέσμων Φιλάθλων του ΑΠΟΕΛ, θα
πρέπει να ανακαλέσει.
Πάμε παρακάτω. Το
κυπριακό ποδόσφαιρο, όπως φυσικά ολόκληρη η κοινωνία, είναι κατεστραμμένο. Από
το πρώτο έως το τελευταίο βαγόνι του. Τα Σωματεία έχουν γίνει εταιρείες
(ή συνυπάρχουν), οι ομάδες-ιδέες έχασαν κάθε νόημα, οι παράγοντες θυμίζουν
κοράκια της Γουολ Στριτ (ή είναι), οι ποδοσφαιριστές παίζουν μόνο για τη πάρτη
τους, οι οπαδοί, που εκτός γηπέδων είναι αρνάκια, έγιναν ζώα ή κομματικοί
υπάλληλοι χωρίς ίχνος έγνοιας για κάθε κοινό κλπ κλπ κλπ.
Συνεχίζουμε. Ονομαστικά και
ξεκάθαρα. Το «ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΛΛΑΔΑ-ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΕΛ» αντικαταστάθηκε με το «APOEL
ULTRAS», το «ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ-ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» αντικαταστάθηκε με το «FAMAGUSTA
SINCE 1911» (ή FAMAFUNTA), το «ΕΛΛΑΣ-ΕΝΩΣΙΣ» των Απολλωνιστών με το «STAND YOUR
GROUND» κι ας μη μιλήσουμε για τους οπαδούς της Ομόνοιας. Αυτό αποδεικνύει τη
σήψη που επικρατεί στο ποδόσφαιρο. Οι ομάδες ήταν κάποτε ιδέες, που
εξυπηρετούσαν και οι Συνδέσμοι Φιλάθλων, προτού γίνουν φυτώρια χούλιγκαν χωρίς
αιτία (θα μας καταλάβουν όσοι έχουν ασχοληθεί) που λατρεύουν ταινίες με
Εγγλέζους τραμπούκους.
Και για να μη ξεχνάμε, η
Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου και η ίδια η Πολιτεία έχουν το μεγαλύτερο
μερίδιο ευθύνης. Αντί να βρουν τις αιτίες που οδήγησαν το ποδόσφαιρο σ’ αυτά τα
χάλια, χαριεντίζονται με την «ομοσπονδία» των Τουρκοκυπρίων, σάμπως κι αυτό θα
σώσει το πρόβλημα. Αντί να βρουν τις αιτίες της βίας, τους ηθικούς αυτουργούς,
(κάτι τύπους που μόλις δουν κάμερα τρέχουν προς αυτή) πίνουν κοκτέιλ και
απολαμβάνουν τα πλούτη τους και τις επιτυχίες των ομάδων στην Ευρώπη. Αντί να
ψάξουν τρόπους επίλυσης των προβλημάτων, μιλούν για ξένους διαιτητές. Πάντα οι
ξένοι θα μας συγυρίζουν;
Τετέλεσται. Η άποψή μας είναι
μια: Για να υπάρξει σωτηρία θα πρέπει να γκρεμιστούν όλα και να χτιστούν από
την αρχή. Για να υπάρχει νόημα στη φράση «Κυπριακό ποδόσφαιρο» θα πρέπει να
διαλυθούν οι Εταιρείες (για να τελειώνουμε με τα εκατομμύρια), να αναλάβουν τα
Σωματεία τις διοικήσεις των ομάδων (όπως παλιά), να γίνει το πρωτάθλημα
ερασιτεχνικό (ή τέλος πάντων να μην πληρώνονται οι ποδοσφαιριστές σάμπως και
είναι 20 ώρες στα μεταλλεία), να μειωθούν οι μεταγγραφές ξένων ποδοσφαιριστών
(ότι κι αν λέει η Ε.Ε.) και να σταματήσουν επιτέλους κάποιοι να κάνουν καριέρες
από τις ήττες των ομάδων τους.
Αλ.
Μιχ.
Υ.Γ. Είδηση τελευταίας
στιγμής λέει πως το Δ.Σ. της Ομόνοιας καλεί τον κόσμο σε συλλαλητήριο μια ώρα
πριν τον επόμενο αγώνα της ομάδας. Σαφές. Σιγά μην διαδήλωναν για την
κατοχή, τη νέα κατοχή, την Τρόικα, το μνημόνιο και οτιδήποτε άλλο δεν έχει να
κάνει με τα συμφέροντα του μικρού μαγαζιού τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου