Δεν έχουν περάσει ούτε δυο βδομάδες από τη δήλωση του
Υπουργού Γιάννη Πανούση, που διαφοροποιούσε σαφώς το αφετηριακό 4% του ΣΥΡΙΖΑ από το 32% που προσκολλήθηκε σ’ αυτό για να σχηματιστεί η τρέχουσα «κυβερνώσα
Αριστερά», που υπόσχεται ότι δεν θα είναι η κυβερνώσα Αριστερά
τύπου Κουβέλη ….Τι έκανε με τη δήλωσή του ο Πανούσης ; Απλούστατα, εξέφραζε την
«πραγματική πραγματικότητα», που κατά καιρούς είχε εκφράσει και ο Τσίπρας,
αναγνωρίζοντας ότι η κοινωνία δεν είχε γίνει αριστερή αλλά απλώς αναζητούσε αντιμνημονιακή διέξοδο…Kαι για την ακρίβεια εξέφραζε κάτι που είχε διατυπωθεί πολύ πριν από τον Τσίπρα, από αυτόν τον ιστότοπο αλλά και από άλλους - μέχρι
αηδίας θα έλεγα : Κάτι που ενίοτε
λέγαμε άκομψα με διδακτικές ιστοριούλες
– π.χ. για τον ΣΥΡΙΖΑ που δουλεύει με ξένα πολιτικά «κεφάλαια»,
ή για τον ΣΥΡΙΖΑ που βρήκε στο δρόμο ένα «χοντρό» πορτοφόλι (αντιμνημονιακό
αίτημα…) και μετά από 500 μέτρα πίστεψε πως είναι μεγαλοεπιχειρηματίας….
Τώρα ο Άγγελος Μανταδάκης (ΑΥΓΗ, 21.4.15)σχολιάζει άποψη της «Καθημερινής»
περί αναντιστοιχίας της κοινωνικής βούλησης με το αφετηριακό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ
(4,6%). Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει για το ότι ένα τέτοιο ποσοστό είναι μεταβλητό προς τα πάνω ή προς τα κάτω –
κατά πως έδειξε μάλιστα και η τύχη του ΠΑΣΟΚ. Όμως η ιδιότητα του ψηφοφόρου ή
του συγκυριακού υποστηρικτή μιας πολιτικής δεν σημαίνει ενσωμάτωση σε αυτήν ! Εδώ χρειάζεται ψάξιμο σε βάθος, κι όχι απλή επίκληση γκάλοπ...
Το άρθρο του Μανταδάκη :
Το 4%, το 36%, το 46%
Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Επανέρχεται το μνημονιακό μπλοκ στη
δημοφιλή του αριθμογένεση ''Ο πρωθυπουργός να αναλάβει τις ευθύνες του και να
πάψει να αναφέρεται στη σκληροπυρηνική του πελατεία που εκπροσωπεί το 4%",
δηλαδή το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ προ πενταετίας!.. Αυτό φωνάζει το κύριο άρθρο της
"Καθημερινής" της Κυριακής. Αυτά που θέλει το 4%" για την
Παιδεία, τον νόμο και την τάξη, την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, δεν
υιοθετούνται από την πλειονότητα των πολιτών" αποφαίνεται ο γνωστός
αρθρογράφος. Δηλαδή, το 36,4% που υπερψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, το 46%
ή και το 52% που δηλώνουν πρόθεση ψήφου στα μετεκλογικά γκάλοπ, τι θέλει;
Το κατεβατό του e-mail Χαρδούβελη για τη
μείωση των συντάξεων, την αφαίρεση μέρους του ΕΚΑΣ, την αύξηση του ΦΠΑ, το
ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας;
Ή μήπως τις πανελλαδικές εξετάσεις που η
προηγούμενη κυβέρνηση πρόσθεσε στον Γολγοθά των μαθητών από την Α' Λυκείου και
βέβαια αδειάζοντας ακόμα περισσότερο την τσέπη των γονιών σε φροντιστήρια...
Ή μήπως το πεντάευρω στα νοσοκομεία;
Ή την κατάργηση των συλλογικών
διαπραγματεύσεων για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα;
Οι πολίτες στην πλειοψηφία τους ήθελαν
μια άλλη πολιτική από αυτήν των Μνημονίων. Και προτεραιότητα του Αλέξη Τσίπρα
και της κυβέρνησής του είναι η υλοποίηση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν. Η νέα
κυβέρνηση της χώρας από τις 25 Ιανουαρίου έχει χρεωθεί με το ύψιστο καθήκον να
σώσει το σκάφος της χώρας έστω και στο παρά πέντε. Γι' αυτό και
διαπραγματεύεται σκληρά με τους έξω, με ελιγμούς αλλά και κόκκινες γραμμές.
Είναι μια κυβέρνηση εθνικής ευθύνης και κοινωνικής σωτηρίας. Το χειρότερο για
τον τόπο είναι ότι ο αντίπαλος δεν είναι μόνο έξω, είναι και μέσα. Και αντί να
στηρίζει την κυβέρνηση, σιγοντάρει τους πιστωτές ...
Θα ήταν ωφέλιμο πολλαπλά αν οι ηττημένοι
της 25ης Ιανουαρίου αποδέχονταν την ήττα τους. Η αριθμογένεση, όση φαντασία κι
αν επιστρατεύσει κανείς, δεν λύνει προβλήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένας σκληρός πυρήνας
του 3%-4%, είναι η σταθερά ανερχόμενη δύναμη που εδώ και πέντε χρόνια
πρωταγωνιστεί στο πολιτικό σκηνικό όχι μόνο στο εσωτερικό. Όσοι επένδυσαν
ελπίδες στο "ξεφούσκωμά" του, διαψεύστηκαν οικτρά. Από το 4,6% το
2009, στο 17% τον Μάη του 2012 στο 27% τον Ιούνη του 2012 και στο 36% με πρωτιά
τον Ιανουάριο του 2015. Οι προσδοκίες για προσωρινότητες και παρενθέσεις δεν θα
αργήσουν να εξανεμιστούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο πλαίσιο ενός νέου
ευρωπαϊσμού ως Αριστερά που διαθέτει και προωθεί ένα ισχυρό μεταρρυθμιστικό
σχέδιο, ως Αριστερά του 21ου αιώνα, με την στήριξη του λαού, θα οδηγήσει το
σκάφος σε ασφαλή νερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου