ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

του Γιάννη Ζήβα

  Το  ταξίδι  του  πρωθυπουργού  στην  Ρωσία, εξέπληξε  δυσάρεστα  πολλούς  ευρωπαίους. Και  τούτο  ερμηνεύεται  ποικιλότροπα. Κατ' αρχήν  θεωρείται  ότι  το  "ποντίκι  που  βρυχάται"  δεν  έχει  το  δικαίωμα  να  θέτει  υπό  αμφισβήτηση  την  εγκυρότητα  του  εμπάργκο  που  επέβαλε  η  Ευρωπαϊκή  Ένωση  στην  Ρωσία  με  την  επίνευση  των  ΗΠΑ.
   Επίσης, μία  επίσκεψη  του  άτακτου  παιδιού  της  Ευρωζώνης  στην  Ρωσία  πιθανόν  να  διακυβεύσει  την  τήρηση   των  θεσφάτων  του  Ευρωπαϊκού  Διευθυντηρίου, δηλαδή  την  μονόπλευρη  πρόσδεση  των  κρατών-μελών  στο  άρμα  της  Γερμανίας.
  Συνάμα  η  επίσκεψη  Τσίπρα  στην  Μόσχα  αποδυναμώνει  το  πολιτικό  μέτωπο  της  Ευρωπαϊκής   Ένωσης  και  των  ΗΠΑ  έναντι  του  ουκρανικού, με  δεδομένη  την  πιο  ανεξάρτητη  στάση  που  ήδη  έχει  εκδηλώσει  η  χώρα  μας  σχετικά  με  το  ουκρανικό  στα  πλαίσια  της  ΕΕ.

  Μία  άλλη  πτυχή,  που  δεν  θα  χαρακτηρίζαμε  αμελητέα  είναι  το  ενεργειακό  ζήτημα, και  κυρίως  η  πολιτική  η  συνδεόμενη  με  το  φυσικό  αέριο. Σήμερα  η  Γερμανία , ο  κυριότερος  πελάτης  της  Ρωσίας  στο  φυσικό  αέριο, τροφοδοτείται  με  τον  περίφημο  αγωγό  North  Stream, δηλαδή  τον  βόρειο  αγωγό  που  διέρχεται  άπό  την  περιοχή  της  Βαλτικής. Είναι  τόσο  στενή  η  μέχρι  τώρα  σύνδεση  της  Γερμανίας  με  την  Ρωσία  ( βλέπε  GAZPROM)  στον  χώρο  του  φυσικού  αερίου,  ώστε  πολλά  κυβερνητικά  στελέχη  της  Γερμανίας  να  εργάζονται  ως  υπάλληλοι  του  τομέα  του  βόρειου  αγωγού . Σημειωτέον  ότι  ο  πρώην  καγκελάριος  Γκέρχαρντ  Σρέντερ  σήμερα  είναι  πρόεδρος  της  κοινοπραξίας  του  North  Stream ! 

 Η  σχεδιαζόμενη  χάραξη  του  South  Stream, δηλαδή  του  νότιου  αγωγού, o  οποίος  μέσω  Τουρκίας  θα  κατευθύνεται  προς  τα  Δυτικά  Βαλκάνια  και  την  Κεντρική  και  Νότια  Ευρώπη  δημιουργεί  μάλλον  μία  σοβαρή  ανακατάταξη  στο  μέτωπο  της  ενέργειας . Πρόσφατα  η  Γερμανία  ζήτησε  από  την  GAZPROM , τον  διπλασιασμό  της   παροχής  προς  αυτήν   σε  φυσικό  αέριο, από  τα  62   στα  123  δισ.κυβικά  μέτρα. Η  Γερμανία  καλύπτει  τις  ανάγκες  της  και  με  αρκετά  μικρότερες  ποσότητες   σε  φυσικό  αέριο. Προς  τι  λοιπόν  η  αίτηση  για   διπλασιασμό  των  ποσοτήτων ; Τούτο  επιχειρείται   διότι   η  Γερμανία  επιδιώκει  να  έχει  μόνη  εκείνη  τον  έλεγχο  της  κατανομής  αλλά  και  της  μεταπώλησης   ποσοτήτων  φυσικού  αερίου  στην  Δυτική  Ευρώπη. Εάν  λοιπόν  η  Ελλάδα  επιτύχει  να  αποτελέσει  κόμβο  του  σχεδιαζόμενου  νότιου  αγωγού  θα  αποτελέσει  ανταγωνιστικό  εμπόδιο  στο  μονοπώλιο  που  επιδιώκει  να  διαμορφώσει  η  Γερμανία  σε  πανευρωπαϊκό  επίπεδο. 
  Η  επίσκεψη  του  πρωθυπουργού  στη  Μόσχα  μάλλον  θα  έχει  θετικά  αποτελέσματα  σε  διάφορους  τομείς. Παρ' όλα  αυτά  πρέπει  να  σημειώσουμε  ότι  η  Ρωσία  στην  μακραίωνη  ιστορία  της , πέρα  από  μία  θεωρητική  στήριξη  σε  πολιτικό  επίπεδο  προς  την  Ελλάδα  που  συνδεόταν  και  με  το  κοινό  χριστιανικό  μας  δόγμα, πρακτικά  ποτέ  δεν   προσέφερε  ουσιαστική συνδρομή . Δεν  πρέπει  να  ξεχνάμε  την  αποτυχία  των  Ορλωφικών  το  1770, την  μη  στήριξη  του  ΕΛΑΣ  στην  Κατοχή, ή  του  ΔΣΕ  κατά  την  διάρκεια  του  Εμφυλίου, αλλά  και  την  μη  ενίσχυση  του  αντιδικτατορικού  κινήματος  στην  περίοδο  της  χούντας. Επίσης  η  στάση  της  προς  την  σύμμαχο  Κύπρο, μετά  την  εισβολή  του  Αττίλα  μάλλον  χλιαρή  θα  μπορούσε  να  χαρακτηρισθεί. Ακόμη  και  στον  τομέα  του  φυσικού  αερίου, η  τιμή  που  καταβάλλει  η  ΔΕΠΑ  ανά  κυβικό  μέτρο  είναι  η  υψηλότερη  στην  Ευρωπαϊκή  Ένωση.  Όταν  πρόσφατα  η  ΔΕΠΑ  ζήτησε  μείωση  του  τιμολογίου  η  GAZPROM  την  απέρριψε  κατηγορηματικά.
  Σε  άλλους  τομείς , όπως  στα  γράμματα , στις  τέχνες  και  κυρίως  στο  εμπόριο  ήδη  από  τον  18ο  αιώνα  οι  σχέσεις  Ελλάδας-Ρωσίας  θα  μπορούσαν  να  χαρακτηρισθούν  στενότατες. Πολλοί  ήταν  οι  έμποροι  που  διέπρεψαν  στην  Ρωσία  και  εν  συνεχεία  συνέδραμαν  καθοριστικά  στην  ενίσχυση  της  χώρας  και  γενικότερα  του  ελληνισμού ( Βαρβάκης, Βαλλιάνος, Καββαδίας, αδελφοί  Ριζάρη).
  Συμπερασματικά  θα  μπορούσαμε  να  πούμε  ότι   η   επίσκεψη  Τσίπρα  ίσως  ανοίξει  μία  νέα  σελίδα  στον  γεωπολιτικό  χάρτη  όχι  μόνο   των  Βαλκανίων   αλλά  και  συνολικά  της  Ευρώπης.