Τον εκτιμώ πολύ σαν σκηνοθέτη, είναι μια πραγματική ευφυϊα. Αλλά δυστυχώς εκτός πεδίου δράσης λέει πράγματα άνευ τεκμηρίωσης.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Κώστας Γαβράς μίλησε για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και υπογράμμισε ότι διοικεί με το 36,34%, πράγμα που θυμίζει τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Ο σκηνοθέτης όμως δε θυμήθηκε ότι ο Αλλιέντε και οι παραστεκάμενοί του έπεσαν θύμα των λεγκαλιστικών ψευδαισθήσεών τους, καθότι νόμιζαν ότι ο «φίλος» στρατηγός Πινοσέτ (επιλογή του ίδιου του Αλλιέντε) θα σεβόταν τον όρκο του και δεν θα έκανε πραξικόπημα…Δε θυμήθηκε ακόμη ότι ο Αλλιέντε βασιζόταν (βλακωδώς) στο ότι στη Χιλή και σε αντίθεση με όλες τις άλλες λατινοαμερικανικές χώρες, ουδέποτε είχε γίνει πραξικόπημα από την ίδρυσή της στις αρχές του 19ου αιώνα….
Ο Γαβράς εμφανίστηκε ενοχλημένος από
τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, ακολουθώντας κι αυτός τον (περίεργο για να μην πω
κατευθυνόμενο) συρμό, που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ ελεγχόμενο από μνημονιακούς εταίρους
. Κοντολογίς : Εκτός από τους εντός των τειχών μνημονιακούς καιροσκόπους που
έσπευσαν να διεισδύσουν στον ΣΥΡΙΖΑ με
την βαρύτατη ευθύνη της ηγετικής ομάδας, να έχει και έξωθεν έλεγχο από μνημονιακούς παράγοντες !
Όσον αφορά την υπόθεση της δραχμής, εκεί ο καλός σκηνοθέτης αποδείχτηκε
άσχετος : Από πού κι ως που έβγαλε το
συμπέρασμα ότι η δραχμή θα είναι επιστροφή στο 1830 ή και στη
παλαιολιθική εποχή; Από πού κι ως που θεώρησε καταστροφικό συμβάν την υποτίμησή της το 1953; Απεναντίας, η υποτίμηση εκείνη άνοιξε τα φτερά της εγχώριας
παραγωγής και έφερε μια ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση .
Το μόνο καλό που είπε ο Γαβράς ήταν
τα περί σαμποτάζ των γερμανικών
προϊόντων. Το προσυπογράφουμε με τα δυο χέρια, αν και απαιτεί χρόνο για να έχει αποτελέσματα. Προέχει επομένως η άμεση και μετωπική ρήξη με τις
λογικές της νεοαποικιοκρατίας…
