Είμαστε χώρα λωτοφάγων, χώρα επιλεκτικής μνήμης και επιλεκτικής αμνησίας. Ξεχνάμε τις ονοματολογικές καινοτομίες του ΓΑΠ
– μας γέμισε με νέους τίτλους Υπουργείων, «Κλιματικής Αλλαγής» και άλλα ηχηρά.
Ξεχνάμε τον μπαμπά Ανδρέα Παπανδρέου που
μετονόμασε τους κυβερνητικούς ανασχηματισμούς σε «αναδομήσεις» και τη δήλωση
λάθους σε “mea culpa”. Τώρα η μετονομασία των μνημονίων σε «θεσμούς» απειλεί με απάλειψη κάποιες μνήμες και
ανταποκρίνεται στην ανάγκη κάποιου φιλοθεάμονος κοινού για «τζάμπα νεωτερισμούς» - κατά πως λέμε «τζάμπα μαγκιά» : Δηλαδή νεωτερισμούς που έρχονται χωρίς πολιτικό κόστος, που παρέχουν μιαν αίσθηση αλλαγής στην κοινωνία
χωρίς να την επιβαρύνουν .
Όμως τα πράγματα πλέον έχουν στριμώξει, και
δεν χρειάζεται ούτε καν στοιχειώδης
Μαρξισμός για να χαρακτηρίσει κάποιος την
νέα ονοματοθέτηση («οι θεσμοί») ως φετιχισμό . Και με το πνεύμα αυτό, να κακοχαρακτηρίσει διάφορους αριστερούς οικονομολογούντες
που ανέχονται την συγκεκριμένη ιδεολογική θολούρα στη θέση μιας
διαυγούς και ευρύτερα αντιληπτής άποψης : Αντί να πουν ευθέως ότι οι «θεσμοί» είναι οι ίδιοι τύραννοι με
άλλο όνομα.
Να ήταν όμως μόνο αυτό ! Υπό το κράτος διαφόρων ιδεολογημάτων και μιας
καταιγιστικής προπαγάνδας, με το σύμπλεγμα
της ψωροκώσταινας εσαεί λειτουργικό, έχει επιχειρηθεί και εν μέρει
επιτευχθεί μια νέου τύπου φοβική στάση έναντι
του ευρώ : Η απομάκρυνση από αυτό αντιμετωπίζεται όχι με την υγιή στάση του φόβου,
που πρέπει να διακατέχει ως ένστικτο
αυτοσυντήρησης κάθε νοήμονα οργανισμό, αλλά με φοβία.
Και για την αποσαφήνιση της διαφοράς : Φόβος είναι σήμα συναγερμού που σε κάνει να προσέχεις την κυκλοφορία στο δρόμο, Φοβία
είναι να τρέμεις το αεροπορικό ατύχημα παρά τη διαβεβαίωση των στατιστικών ότι
η αεροπορική μεταφορά είναι η λιγότερο επικίνδυνη…
Στο δια ταύτα
λοιπόν : Η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει
λιγότερο από την απομάκρυνση από την ευρωζώνη και περισσότερο από τον ψυχο-πολιτικό
ζουρλομανδύα που της έχουν φορέσει οι
δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Στις 5.11.11 έγραφα
το κείμενο «Το ευρώ ως φετίχ» , για να δείξω μια στοιχειώδη ορθολογική στάση όσον
αφορά το νόμισμα. http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/11/blog-post_05.html
Μετά από λίγο καιρό η κουβέντα εμφανίστηκε στα χείλη
του Αλέξη Τσίπρα – «το ευρώ δεν είναι φετίχ», είπε. Στη συνέχεια είπε περί «αποικίας
χρέους» και συμπλήρωσε μετά από λίγο χρόνο «όχι οποιαδήποτε θυσία για το ευρώ».
Τότε είχε μια υγιή προσέγγιση του θέματος, τώρα
κινδυνεύει από τον φετιχισμό της λιμουζίνας,των κόκκινων χαλιών, των
στρατιωτικών αγημάτων που του παρουσιάζουν όπλα στο Βερολίνο και των αυτοκρατορικών γευμάτων της
κυρίας Μέρκελ
