Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, Καθημερινή
Παρατήρηση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Λέγαμε στις 20.1.15 :
«Όσον
αφορά την περίπτωση ενδεχόμενης άρνησης της Γερμανίας στις προτάσεις της
ελληνικής πλευράς, ο Βαρουφάκης απαντά : «ό,τι
και να λέει ή να κάνει, η Γερμανία στο τέλος πάντα πληρώνει».Αυτή η τελευταία απόφανση για τη
Γερμανία μου φαίνεται ακατανόητη – για να μην πω εφετζίδικη. Το λιγότερο που θα
μπορούσα να πω στον Βαρουφάκη, είναι : Ποτέ μη λες πάντα. Ακόμη κι αν η Γερμανία έχει σε 1000
περιπτώσεις πληρώσει στο τέλος, μπορεί να μην κάνει το ίδιο στην υπ'
αριθμόν 1001 περίπτωση».
Σχετικά
Τι θέλω να πω μ’ αυτό ; Απλούστατα, ότι κάτι που συνέβη 1000 φορές στο
παρελθόν δεν αποκλείεται να μη συμβεί την υπ’ αριθμ. 1001 φορά…. Όπως στην περίπτωση της Γερμανίας,
έτσι και σ΄αυτήν της Ρωσσίας, το αν μας έχει πουλήσει κάτι φορές στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε
θα μας πουλήσει και στο μέλλον …
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ :
Επεισόδιο Α΄ (γνωστό από τα μαθητικά θρανία ως Ορλωφικά). Το επεισόδιο διαδραματίζεται το 1770 και πρωταγωνιστούν η Μεγάλη Αικατερίνη, οι αδελφοί Ορλώφ και Ελληνες της Πελοποννήσου. Με την παρότρυνση των πρώτων οι δεύτεροι εξεγείρονται κατά των Οθωμανών όταν ο ρωσικός στόλος αποβιβάζει στρατεύματα στη νότια Πελοπόννησο. Γίνονται μάχες στην Κορώνη, στο Ναυαρίνο, στην Τριπολιτσά – τα υπόλοιπα τοπωνύμια παραλείπονται χάριν οικονομίας. Η εξέγερση καταστέλλεται. Οι κάτοικοι του Αιγίου σφαγιάζονται και οι Σπέτσες ερημώνονται. Διατάσσεται η γενική σφαγή όλων των Ελλήνων, την οποία αποτρέπει ο Οθωμανός ναύαρχος Χασάν Τζεϊσαρλή με το περίφημο: «Εάν φονευθώσι όλοι οι Ελληνες ποιος θα πληρώνει το χαράτσι». Η λεηλασία της Πελοποννήσου από τους Αλβανούς διαρκεί εννέα χρόνια (χρόνος αμελητέος εάν αναλογισθούμε την αιωνιότητα του ελληνισμού).
Επεισόδιο Β΄ (γνωστό από
τα μαθητικά χρόνια ως εξέγερση στη Μολδοβλαχία). Το επεισόδιο διαδραματίζεται
το 1821. Πρωταγωνιστούν ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος
Υψηλάντης και οι μαχητές του Ιερού Λόχου. Αυτοί οι τελευταίοι με επικεφαλής τον
δεύτερο περνούν τον ποταμό Προύθο και φτάνουν ώς το Βουκουρέστι με την ελπίδα
ότι ο πρώτος, ο τσάρος δηλαδή, δεν θα επιτρέψει στους Οθωμανούς να στείλουν
στρατεύματα. Ο τσάρος όχι μόνον δεν κουνάει το δαχτυλάκι του, αλλά καθαιρεί και
τον Υψηλάντη. Ο Ιερός Λόχος αποδεκατίζεται στο Δραγατσάνι. (Η ελπίδα πεθαίνει
πάντα τελευταία.)
Επεισόδιο Γ΄ (όχι και τόσο γνωστό από την Ιστορία που μας δίδασκαν στο σχολείο).
Διαδραματίζεται το 1854, την περίοδο του Κριμαϊκού Πολέμου. Η Ρωσία προσπαθεί να βρει διέξοδο για τη Μεσόγειο και προσεταιρίζεται τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με την παρότρυνση του βασιλέως Οθωνα, εμπνευσμένου από τον μεγαλοϊδεατισμό του Κωλέττη, γίνονται ξεσηκωμοί στην Ηπειρο και τη Θεσσαλία. Οι Γάλλοι αποβιβάζονται στον Πειραιά και δημιουργούν συνθήκες κατοχής στην Αθήνα. Ξεσπάει επιδημία χολέρας στην πρωτεύουσα με εκατοντάδες θύματα. (Θα μπορούσαν να είναι και χιλιάδες θα μου πείτε.)
Υποθέτω ότι άλλοι, οι οποίοι έχουν εντρυφήσει στη σύγχρονη ιστορία μας, θα έχουν να προσθέσουν και άλλα επεισόδια. Από αυτά, όμως, αποδεικνύεται ότι πάντα ήμασταν με τη μεριά των ηττημένων επειδή αποδίδαμε στη Ρωσία προθέσεις που η ίδια δεν είχε. Ή μεταφράζαμε με λάθος τρόπο τα μηνύματά της.
Οσο για το αντικαταθλιπτικό, ας θυμίσω ότι η Ελλάδα είναι ακόμη μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και δεσμεύεται από τις συνθήκες της, αν και το ρήγμα της Ανατολίας μάλλον δείχνει έτοιμο να ενεργοποιηθεί.
