(Σε ελεύθερη απόδοση από τη κυπριακή διάλεκτο : Να σε προστατεύει ο θεός)
by
ithageneis
|
Ίσως να μην πρέπει, αυτές τις
μέρες, να γράφουμε σε αυτό το συναισθηματικό τέμπο, ελέω και της εγρήγορσης, στην
οποία τα γεγονότα μας αναγκάζουν να είμαστε, όμως η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα
στην Κύπρο μας έβγαλε, λίγο ή πολύ, από το πρόγραμμα.
Ο πρωθυπουργός, ξεπερνώντας,
εν πολλοίς, τα
συμπλέγματα που κυριαρχούν στον ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκε την Κύπρο ως ελληνικό έδαφος.
Χωρίς πανηγύρια και αυταπάτες οφείλουμε να αναφέρουμε ότι η επίσκεψη του Έλληνα
πρωθυπουργού στα Φυλακισμένα Μνήματα, η τιμή στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ δεν ήταν
μόνο συμβολική. Ο ίδιος μάλιστα δήλωσε δις ότι η κίνηση αυτή, συμπλήρωσε την
κατάθεση στεφάνου στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, πράγμα που έκανε μόλις
ορκίστηκε πρωθυπουργός. Μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.
Ασφαλώς, δεν περιμέναμε κάτι
άλλο πέρα από τη στήριξη στην Διζωνική
Δικοινοτική Ομοσπονδία. Ούτως ή άλλως, «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται».
Θα ήταν όμως ευεργετικό, ο
Τσίπρας να ξεπεράσει τους φόβους και τα ενοχικά σύνδρομα των προκατόχων του,
να παρασύρει και την κυπριακή κυβέρνηση προς μιαν άλλη κατεύθυνση. Προς το
παρόν, δεν φαίνεται ότι θα γίνει κάτι τέτοιο. Κρατάμε τη συμφωνία ότι οι
ελληνοτουρκικές σχέσεις περνούν μέσα από το Κυπριακό και τη δήλωση ενώπιον του
προέδρου της βουλής ότι «Η
Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ελληνισμού».
Αυτό που ίσως κάνει ξεχωριστή την επίσκεψη Τσίπρα στην Κύπρο, ενός
αριστερού ηγέτη, δεν είναι βέβαια τα σάλια των στελεχών του ΑΚΕΛ και των άλλων
κομμάτων που ύψωσαν ξαφνικά αντιμνημονιακές σημαίες, ούτε και η αναφορά
Αναστασιάδη σε υδατάνθρακες. Είναι περισσότερο το ίδιο το πρόγραμμα του
πρωθυπουργού. Η ίδια η σύνδεση
του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής, όπου δολοφονήθηκαν 200 Έλληνες από τους
Γερμανούς κατακτητές, με τα Φυλακισμένα Μνήματα, όπου κρατήθηκαν και
εκτελέστηκαν αγωνιστές της ΕΟΚΑ, σηματοδοτεί κάτι εντελώς διαφορετικό από τις προηγούμενες
ελλαδικές κυβερνήσεις. Ίσως ο ίδιος ο πρωθυπουργός να μην το εκλαμβάνει ως
τέτοιο, αλλά στην Κύπρο είναι εντελώς διαφορετικό.
Το πρωί της Τρίτης ήταν,
θεωρούμε, το αποκορύφωμα
της επίσκεψης Τσίπρα. Η συνάντηση με συγγενείς
αγνοουμένων στον άγιο Τύμβο της Μακεδονίτισσας είναι κάτι που
θα λύγιζε ακόμα και τον πιο σκληρό πρωθυπουργό. Η γιαγιά, που ξεσπά σε λυγμούς ενώπιον
του πρωθυπουργού, και βάζει
τον σταυρό της λέγοντας: «Ο Θεός τζι η ευτζιή μου να σε βοηθούν,
να σου διούν δύναμην, να σε σσιέπει τζιαι να σε γλέπει, γιε μου»,
αποτελεί την πεμπτουσία
του κυπριακού δράματος.
Η πίστη στην ελλαδική ηγεσία,
που συνήθως στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων, δεν έλειψε σχεδόν ποτέ από τον
κυπριακό λαό. Αυτό ας πάρει μαζί του ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με την ανάμνηση της
αγχόνης και των φωτογραφιών των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, με τις φωτογραφίες των
αγνοουμένων, κι όχι τόσο τα μηνύματα και τις διζωνικές υστερικές φωνές των
μελών των ΜΚΟ, Ε/Κ και Τ/Κ, του Προέδρου Αναστασιάδη και του Δημήτρη Χριστόφια.
