Παπαγάλοι με το… αζημίωτο

του Δημήτρη Κανελλόπουλου από την  Εφημερίδα των Συντακτών

Την ώρα που το κράτος ζητάει από επιχειρήσεις και φορολογούμενους να προπληρώνουν τους φόρους τους, δίνει… τράτο στα τηλεοπτικά κανάλια έναν ολόκληρο χρόνο στην υποχρέωση που έχουν ως προς την απόδοση του φόρου επί των διαφημίσεων στην τηλεόραση.

Μιλάμε δε για ένα ποσόν δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Φόροι που έπρεπε να αποδίδονται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς ανά μήνα, αρχής γενομένης από τις 20 Φεβρουαρίου 2015, η Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Αικατερίνη Σαββαΐδου σκοπεύει να τους μεταθέσει έναν χρόνο αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου 2016. Θα προωθήσει μία τέτοια απόφαση, άραγε;

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» διαθέτει τη σχετική εγκύκλιο – με ημερομηνία 12 Ιανουαρίου. Ηδη αυτή οδεύει προς το Εθνικό Τυπογραφείο κι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα τυπωθεί λίγες ώρες πριν από τις εκλογές.

Ετσι, πρώτον, ενισχύεται η ρευστότητα των καναλιών μια και θα εισπράττουν κανονικά αλλά δεν θα αποδίδουν και, δεύτερον, προκαλείται εσκεμμένη μείωση των εσόδων του κράτους από φορολογικές πηγές. Αντί να εισπράξει άμεσα χρήματα το Δημόσιο, τα προσφέρει για ένα ολόκληρο έτος στους καναλάρχες-εργολάβους της διαπλοκής. Τους χρηματοδοτεί, δηλαδή, άτοκα! Ενώ, ταυτόχρονα, φορολογεί τους διαφημιζόμενους με 20% προσθέτοντας ένα ακόμη πρόβλημα στη χειμαζόμενη διαφημιστική αγορά.
Επίσης, διογκώνει τη μεγάλη δεξαμενή των χρεών που ήδη έχουν τα κανάλια και είναι άγνωστο αν θα αποπληρώσουν ποτέ.

Ο φόρος αυτός είναι ένας «ειδικός φόρος στις διαφημίσεις που προβάλλονται στην τηλεόραση». Ψηφίστηκε στις 6 Μαΐου 2010 και «ορίζεται σε ποσοστό 20% επί της αξίας της διαφήμισης». Σύμφωνα με τον νόμο, τα ΜΜΕ θα (έπρεπε να) εισπράττουν το συγκεκριμένο 20% από τους διαφημιζόμενους και θα (έπρεπε να) το αποδίδουν στις αρμόδιες ΔΟΥ, μέχρι τις 20 του επόμενου μηνός. Στις 20 Φεβρουαρίου τα έσοδα του Ιανουαρίου, στις 20 Μαρτίου του Φεβρουαρίου κ.ο.κ.

Ο νόμος έμπαινε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2010. Από τότε όμως άρχισε το πανηγύρι, με το Δημόσιο να μην εισπράττει δεκάρα τσακιστή. Πήρε καταρχάς παράταση μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2011. Και με συνεχείς παρατάσεις έφτασε έως το 2015. Το κράτος αρνούνταν να εισπράξει με αστείες δικαιολογίες του τύπου, «τα ΜΜΕ βρίσκονται σε δύσκολη φάση, μην τα φορτώσουμε με επιπλέον οικονομικά βάρη». Λες και οι υπόλοιποι φορολογούμενοι έχουν καλύτερες δυνατότητες.

Και φτάνουμε αισίως στα τέλη του 2014. Η κυβέρνηση δεν… κατάφερε να ψηφίσει νέα παράταση ώστε να ανασταλεί η είσπραξη του φόρου μέχρι το 2016. Πιθανότατα από ανικανότητα, μπορεί από αμέλεια, ίσως και να τους πρόλαβαν τα γεγονότα. Ετσι, ο ειδικός φόρος που επιβάλλεται στις διαφημίσεις, οι οποίες προβάλλονται από την τηλεόραση ισχύει κανονικά από την 1η του μηνός. Μέγας πανικός έπεσε στα κανάλια. Επρεπε να βρεθεί λύση.

Την προσφέρει λοιπόν με την εγκύκλιό της η κ. Αικατερίνη Σαββαΐδου, αντικαθιστώντας τις σχετικές παραγράφους που αφορούσαν τη «διαδικασία απόδοσης του ειδικού φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων» ως ακολούθως: «Η δήλωση υποβάλλεται μέχρι την 20ή Ιανουαρίου για τα έσοδα που πραγματοποιούν τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις του προηγούμενου έτους» (σ.σ.: είναι και κακογραμμένο, ίσως από βιασύνη). Με απλά ελληνικά, τα τηλεοπτικά ΜΜΕ θα αρχίσουν να μαζεύουν κάθε μήνα το 20% από τους διαφημιζόμενους προκειμένου να το αποδώσουν όλο μαζί του… χρόνου, στις 20 Ιανουαρίου. Αν φυσικά μέχρι τότε δεν έχει αλλάξει κάτι. Και, προσοχή, αυτή τη φορά δεν παίρνει αναστολή η συγκεκριμένη φορολόγηση όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αντιθέτως αλλάζει η «διαδικασία απόδοσης». Θα ισχύσει κανονικά ο νόμος πρώτη φορά, τα κανάλια όμως δεν θα είναι υποχρεωμένα να αποδίδουν κάθε μήνα τα χρήματα, αντιθέτως θα τα κρατήσουν έναν ολόκληρο χρόνο. Ωραίο δωράκι σε μία περίοδο τόσο «στεγνή» για την αγορά.