H κόλαση
είναι η κινδυνολογία της μεταφυσικής, ο λύκος είναι η κινδυνολογία της μαμάς
γουρούνας στα τρία γουρουνάκια, οι επιγραφές σε κάτι στροφές της εθνικής οδού
Κορίνθου-Πατρών (Προσοχή – εδώ γίνονται θανατηφόρα ατυχήματα ! ) είναι η
κινδυνολογία ενός ληστρικού συγκοινωνιακού συστήματος. Οι Ευρωπαίοι
παράγοντες που κουνάνε το δάκτυλο στους
Έλληνες πολίτες είναι το ανώτατο στάδιο της κινδυνολογίας.
Είναι
πραγματικά καταπληκτικό το ότι ο Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ παρενέβη πρόσφατα στα εσωτερικά πράγματα της χώρας μας ως θεσμικός παράγων, παρά τον κατεξοχήν
ουδέτερο και «διαιτητικό» του ρόλο.
.Δικαιολογημένα ο Δημήτρης Παπαδημούλης
του θύμισε τις συγκεκριμένες αρμοδιότητές του στα συγκεκριμένα άρθρα
(17, 244-250) της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ.
Πρόσφατα
250 Ιταλοί διανοούμενοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες κλπ. κατήγγειλαν τα χρηματιστήρια, τον χρηματοοικονομικό
τομέα, τη Τρόϊκα και τα κυρίαρχα μέσα ενήμερωσης, για την προσπάθειά τους να
επηρεάσουν την ελληνική ψήφο. Προφανώς ένας χρηματιστής έχει το δικαίωμα να εξωτερικεύει μια άποψη ως πολίτης, όμως η από καθέδρας διατύπωση θέσεων συνιστά κάτι περισσότερο, δηλαδή καταχρηστική
άσκηση εξουσίας. Οι δυνάμεις αυτού του φυράματος στοιχίζονται με την τακτική του ελληνικού παραρτήματος,
που οργανώνει «άμυνα σε βάθος» με κύριο
στρατήγημα την αποδόμηση του δημόσιου κριτικού λόγου και την καθήλωση της
κοινής γνώμης σε παιδαριώδεις διαζεύξεις. Πρόκειται για ένα κανονικό εγχείρημα
πολιτικής υποχώρησης, μέσω της παράδοσης καμένης νοητικής γης .
Πρόσφατα στενός συνεργάτης του Σαμαρά
σκιαγραφούσε τις αλλεπάλληλες αμυντικές γραμμές της μνημονιακής εξουσίας : «Αν χάσουμε στην
εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας πάλι θα βγούμε κερδισμένοι επειδή οι
ψηφοφόροι θα κατηγορήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για το χάος που προκλήθηκε και αυτό θα μας
εξασφαλίσει τη νίκη στις εθνικές εκλογές». Και αν χάσουν τις εθνικές εκλογές; Μα και τότε θέμα τους θα
είναι η πρόκληση ή διόγκωση
αποσταθεροποιητικών φαινομένων, με στόχο την ολική επαναφορά τους….
Στη δημόσια
ζωή όπως και στην οργανική χημεία, ενώσεις πολύ κοντινές από την άποψη των
συστατικών τους είναι τελείως διαφορετικές. Η ιδιοτελής κινδυνολογία των
ιθυνόντων κύκλων είναι σαφώς διακριτή
από την εκτίμηση των κινδύνων μιας πολιτικής αλλαγής, που μπορεί να απασχολεί
την πολιτική σκέψη της ευρείας Αριστεράς και των πατριωτικών δυνάμεων.
Σήμερα
ο μεγάλος κίνδυνος της νέας διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ -
προεκλογικά και μετεκλογικά - είναι η πιθανή επικοινωνιακή υστέρησή του
έναντι της μνημονιακής κινδυνολογίας.. Είναι η πιθανή αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να
αναδείξει την υπεροχή ενός
πλουραλιστικού οικονομικού μορφώματος με τη σύμπραξη ιδιωτικού, δημόσιου και
κοινωνικού τομέα, έναντι της αγοράς. Είναι η υστέρηση του κριτικού ευρωπαϊσμού έναντι των δυνάμεων του κοντόφθαλμου
ευρωπαϊσμού, που επιχειρούν να στοχοποιήσουν
ή να κλειδώσουν έξω από την Ευρώπη τη Ρωσική Ομοσπονδία….
