Σύμφωνα
με μελέτη της Infobank Hellastat, η εγχώρια κατανάλωση καυσίμων υποχώρησε από το 2009
έως τo 2013 κατά
41,6% ! Η ύφεση είναι καραμπινάτη, όμως από τη σκοπιά
μιας άλλης λογικής η υποχώρηση θα μπορούσε να σημαίνει προέλαση :
Θα μπορούσε να συνδέεται «συστημικά» με τη μείωση της ανορθολογικής
κινητικότητας, με τη βελτίωση της άνεσης
και ασφάλειας των κυκλοφοριακών αγωγών, με την προσφυγή στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Θα μπορούσε να είναι
«σιαμαία» με μια χωροταξική πολιτική εγγύτητας των χρήσεων, θα μπορούσε να συνδυάζεται με μια νέου τύπου διαχείριση του αστικού χώρου
με στόχο την επανασυμφιλίωση του πολίτη
με την πόλη – προσδίδοντας σε αυτή τη
τελευταία τουριστική έλξη και περιορίζοντας τις αποδράσεις από τα όριά της.. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια
βιώναμε τις συνθήκες ενός καταναλωτισμού μετακινήσεων, όπου κάποιοι Αθηναίοι μπορούσαν να πηγαίνουν ως το περίπτερο για τσιγάρα με το ΙΧ ή να προτείνουν «καφέ στη Λαμία». Όπου οι έφοδοι προς την εξοχή έπαιρναν τις
διαστάσεις αυτοκινητοπομπών πολλών χιλιομέτρων .
Με
την εξαίρεση του πετρελαίου θέρμανσης που καθορίζει την ποιότητα ζωής των
λαϊκών στρωμάτων και μειώθηκε κατά 52%(!),
η υπόλοιπη υποχώρηση(βενζίνη : -7,6% μόνο το 2012-13) θα μπορούσε να
αντιμετωπισθεί ως παράγων βελτίωσης της
ατμόσφαιρας και του
εμπορικού ισοζυγίου. Όμως αυτή η
εξέλιξη κάθε άλλο παρά λογίζεται
ως παράπλευρη οικολογική
ωφέλεια : Αντίθετα διαβάζεται ως οικονομική υποχώρηση που η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς να προβάλλει ως συντεταγμένη ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει ως
πανικόβλητη.
Η κυβερνητική πολιτική «τοις κείνων (χ)ρήμασιν πειθόμενη», δεν βλέπει τίποτε περισσότερο από τη μείωση της φορολογητέας ύλης, ως εκ της
μείωσης της κατανάλωσης… … Η uber alles φορολογική λεηλασία γίνεται έκδηλη με την
εκτροπή και υπεξαίρεση πόρων που
στοχεύουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής.
Απόδειξη η πρόσφατη ερώτηση 5 βουλευτών του
ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με την ιδιοποίηση των πόρων του Πράσινου Ταμείου, που
προέρχονταν σε μεγάλο βαθμό από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης βενζίνης και
κατευθύνονταν σε έργα περιβαλλοντικής προστασίας. Απόδειξη η κυβερνητική λωποδυσία εις βάρος των αεροπορικών τελών διαδρομής, που εισέρρεαν στη χώρα
από ξένες πηγές και
κατευθύνονταν σε έργα βελτίωσης υποδομών και σε αμοιβές εξειδικευμένων υπηρεσιών.
Η
ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών από τον ΣΥΡΙΖΑ
σε ένα σκηνικό αναδιαπραγμάτευσης
και σκληρών διεθνών πιέσεων, υπαγορεύει
ουσιαστικά μια εγχώρια «πολεμική οικονομία». Στα πλαίσια αυτής της οικονομίας μπορεί να είναι επιθυμητές κάποιες πολιτικές «αποανάπτυξης» – π.χ επί των καυσίμων : Που ενισχύουν τα αντισώματα της χώρας
και που είναι αδιανόητες για τη σημερινή κυβέρνηση, την γενικώς κομπλεξαρισμένη και πειθήνια απέναντι στο
μεγάλο κεφάλαιο….
