Του
Νίκου Μυλωνά
Tο πολιτικό ενδιαφέρον του Σαββατοκύριακου στην Κω εστιάστηκε στις εσωκομματικές
διαδικασίες της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε ευρύτερο ενδιαφέρον, επειδή όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η
επόμενη κυβέρνηση. Η χρεοκοπία της χώρας αποτελεί χρεοκοπία και του
δικομματισμού ο οποίος από το 1974 μέχρι σήμερα με τις επιλογές του, τις
πολιτικές του και τις πελατειακές πρακτικές του μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Σήμερα
είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε μια πολιτική διεξόδου από το χρεοστάσιο,
την παραγωγική αποδιάρθρωση και την κοινωνική αποσάθρωση που δημιούργησαν. Όλοι
προσβλέπουν στην νέα κατάσταση και στο τι μπορεί να κάνει ΣΥΡΙΖΑ. Οι
αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πρώτης τάξεως πρακτική άσκησης εξουσίας από τον
ΣΥΡΙΖΑ. Επιλέχτηκε η συνέχεια της λογικής του κομματικού χρίσματος ώστε να κερδηθούν
οι κρατικοί θεσμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης και να δοθεί ειδικό κομματικό πολιτικό
μήνυμα ‘’περί νεότητας’’ ώστε να κεφαλαιοποιηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα γύρω
από τον στόχο της ανάληψης της
κυβερνητικής διαχείρισης. Διαβάσαμε τα περί του πακέτου 13 χρισμάτων των
Περιφερειαρχών και του Δήμου Αθηναίων και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν. Και
για τον ‘’μικρό’’ δήμο μας, η συριζική κομματική συζήτηση έγινε υπό την
καθολική σκιά του χρίσματος. Είναι όμως
σωστή αυτή η πρακτική; Που μπορεί να οδηγήσει την αυριανή αριστερού χρώματος
κυβέρνηση; Ποια άλλη λογική υπάρχει και που αγνοείται η παρακάμπτεται στο
πλαίσιο της επιθυμίας διαχείρισης της εξουσίας;
Α. Η λογική το
κυβερνητικό κόμμα να ελέγχει τους επόμενους κρίκους των κρατικών θεσμών με
κομματικά στελέχη και δεμένους με το χρίσμα του εκλεγμένους αντιπροσώπους του
Λαού, είναι η κλασσική λογική του δικομματισμού, της αστικής πολιτικής αλλά και
των αριστερών κομμάτων της σοβιετικής περιόδου. Αυτό περιόρισε
την άσκηση της πολιτικής μέσα στους κρατικούς θεσμούς-μηχανισμούς. Είναι
μια εξουσιαστική λογική που αποδεδειγμένα στερεί στην κοινωνία το δικαίωμα της
συμμετοχής και της πάλης στην διαχείριση και τις κοινωνικές αλλαγές. Οδηγεί την
άσκηση της πολιτικής από ένα κλειστό μικρό κύκλο στελεχών-κυβερνητικών, περιφερειακών
και τοπικών παραγόντων και στην δημιουργία κομματικής-κρατικής γραφειοκρατίας. Όλα
αυτά ήταν αποδοτικά μέχρι προχθές. Η εποχή μας απαιτεί ένα ξεπέρασμα του παλιού
και ένα άνοιγμα με νέες πολιτικές που εδράζονται στο Λαό και στην Επιστήμη και
την αντικατάσταση της πολιτικής των μηχανισμών με την πολιτική των μαζών.
Β. Η χώρα μας είναι σε βαθιά κρίση και σε καθεστώς
ελεγχόμενης κυριαρχίας από τους δανειστές.
Στο παρελθόν, σε ιστορικά παρόμοιες στιγμές, η αριστερά κλήθηκε και
έπαιξε πρωτοποριακό και απελευθερωτικό ρόλο. Στην περίοδο της κατοχής
1940-45 μέσα σε καθεστώς φασιστικής καταπίεσης
με εκτελέσεις, γκρέμισμα χωριών, βασανιστήρια και την πείνα, οι πατριωτικές
δυνάμεις της αντίστασης με την πρωτοπορία της Αριστεράς κατανόησαν ότι η
αυτοδιοίκηση στην κυριολεξία και την ουσία της δεν είναι απειλή, αλλά δύναμη
στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στην ανακούφιση των κατοίκων. Τότε, το 1943
οι λαϊκοί εκπρόσωποι της Κεντρικής Ελλάδας ψήφησαν τον «Κώδικα Αυτοδιοίκησης
και Λαϊκής Δικαιοσύνης για τη Στερεά Ελλάδα» που θέσπισε την αρχή της «Ουσιαστικής ανεξαρτησίας
των οργάνων της Αυτοδιοίκησης και του αποκλεισμού κάθε παρεμβατισμού».
Λίγες μέρες μετά υιοθετήθηκαν οι αρχές του Κώδικα της Ρούμελης για την Ελεύθερη
Ελλάδα που θέσπισε
την ανακλητότητα των εκλεγμένων, την ισοτιμία ανδρών γυναικών και την ψήφο στους νέους.
Σε
αντιστοιχία σήμερα η κοινωνία έπρεπε να γνωρίζει το νέο πολιτικό περιεχόμενο
και τις αλλαγές που θα κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο υπάρχoν καθεστώς της αυτοδιοίκησης και γύρω από αυτό
να επιδιωχθούν συμμαχίες και εκλογικά σχήματα.
Η συζήτηση δεν μπορεί να περιορίζεται στον καταναγκασμό του
κυβερνητισμού, στον εκλογικισμό και στην αόριστη κατάργηση του ‘’Καλλικράτη’’.
Γ. Η αρχή της μη επέμβασης
στον μαζικό χώρο άρα και στην τοπική αυτοδιοίκηση έπρεπε να είναι η πολιτική
του ΣΥΡΙΖΑ γιατί αυτή την πρακτική έχουμε ανάγκη σήμερα. Δεν έχουμε ανάγκη από δημάρχους
κομματικούς παράγοντες αλλά από δημάρχους ικανούς να φέρουν τον Λαό στο
προσκήνιο της εξουσίας που να είναι ταυτόχρονα εγγυητές πλατιών τοπικών συμμαχιών
για τους στόχους της αλλαγής και της απελευθέρωσης της τοπικής κοινωνίας από τον
παραγοντισμό, την διαπλοκή, την λαμογιά και την ταξική περιθωριοποίηση. Έχουμε ανάγκη
από μια κυβέρνηση της αριστεράς που ασκεί ανοικτή πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία
στην κοινωνία που δεν φοβάται το άνοιγμα
της πολιτικής! και που γι αυτό δεν έχει ανάγκη να ελέγχει πολιτικά τα κέντρα
λήψης αποφάσεων γιατί αυτό είναι καθήκον του ενημερωμένου και ελεύθερου Λαού και
των οργανώσεων του. Δυστυχώς ο Συριζικός παρεμβατισμός στις τοπικές εκλογές επηρεάζει
ΑΡΝΗΤΙΚΑ την σχέση κόμματος-κοινωνίας. Ο συνδυασμός αυτής της πολιτικής επιλογής με το στρογγύλευμα του θέματος του χρέους
από το οικονομικό επιτελείο του που διαβάζουμε τελευταία είναι προϊόντα
συντηρητικής μετατόπισης, που έχουμε καθήκον
να επισημάνουμε, αφήνοντας στην άκρη τους συναισθηματισμούς και προσωπικές επιδιώξεις.
---Όλοι αγωνιούμε για την πορεία του τόπου μας βλέποντας την φτώχεια
να μας περιβάλλει, τα παιδιά μας ανέργους ή μετανάστες και το ξεθεμελίωμα της εργασίας
και της κοινωνικής πρόνοιας. Χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική λύση. Η κοινωνικά όμως
επωφελής λύση θα δοθεί με τον Λαό πρωτεργάτη και όχι παρατηρητή ή ελεγχόμενο
ψηφοφόρο στον βωμό του κυβερνητισμού και του παραγοντισμού.
