Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 14.12.13
Κάποτε ο εκσυγχρονιστικός λόγος εκθείαζε με κάθε ευκαιρία τις ευρωπαϊκές θεσμίσεις και αναγόρευε σε
θέσφατο παν προερχόμενο από την ΕΕ. Σε
ορισμένα ζητήματα δεν είχε άδικο, όμως η εμμονή
σε έναν δογματικό ευρωπαϊσμό και η απαίτηση συμμόρφωσης ημών
των βλαχαδερών στις κάθε είδους ντιρεκτίβες του ευρωπαϊκού
κέντρου, εγκυμονούσε μια δραματική
κατάληξη : Με πρώτο
σημαντικό θύμα την παλιά-καλή
ιδεοληψία της «ευρωπαϊκής σύγκλισης»….
Σήμερα τα
ευρωπαϊκά κέντρα συχνά εκμαιεύουν ιδεολογήματα και θεσμίσεις εξόχως αντιδραστικές, που όχι απλώς
υπολείπονται κάποιων εγχώριων
κεκτημένων αλλά επί πλέον επιτάσσουν
δομές αποικιακού τύπου, μέσα από την άσκηση
εμφανών και αφανών πιέσεων,
εναντίον κρατών ή παραγωγικών τομέων . Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο προωθούμενος
κανονισμός της ΕΕ, σχετικά με τον
έλεγχο της παραγωγής, εμπορίας και πώλησης όλου του φυτικού
πολλαπλασιαστικού υλικού.
Η υπόθεση
έχει στοιχεία ιδιωτικοποίησης, που όμως δεν έπεται μιας αποκρατικοποίησης,
αλλά μιας άμεσης ληστείας των αγροτικών κοινωνιών !
Πρόσχημα
είναι η κατοχύρωση των εταιρικών καινοτομιών
στον τομέα της παραγωγής νέου γενετικού
υλικού , που συνδυάζεται με τον έλεγχο
και την
καταστολή των παραγωγικών
πρωτοβουλιών και των χρήσεων σπόρων από τους παραδοσιακούς αγρότες. Πρόκειται
για μια απόπειρα εγκαθίδρυσης θεσμικού
ολιγοπωλίου, με άμεση συνέπεια την αύξηση
των (μεγαλο)εταιρικών κερδών, μεσοπρόθεσμα τον έλεγχο της γεωργικής παραγωγής και μακροπρόθεσμα την διαμόρφωση μιας νέας τάξης
πραγμάτων στην ύπαιθρο, με την «υπέρβαση» (για την ακρίβεια το ξέσκισμα…) των
παλιών δεδομένων ποιότητας ζωής….
Η κίνηση
αυτή έρχεται σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης εφόδου, όπου τα ζητήματα ποιότητας
ζωής θεωρούνται δευτεροκλασάτα ή εκλαμβάνονται ως απλά αιτήματα «της
συμπαθούς τάξεως των αγροτών»- που έλεγαν σε κάτι παλιά ελληνικά έργα.
Πρόκειται αντιστοίχως για χοντρό και
χονδροειδέστατο λάθος.
Πρόσφατα, δεκάδες οργανώσεις
συνήλθαν στη Βιέννη και εξέδωσαν
διακήρυξη, απαιτώντας νομοθετικές
ρυθμίσεις που θα εγυώνται « τα δικαιώματα των αγροτών…. στο να χρησιμοποιούν, να
ανταλλάσσουν και να πωλούν τους δικούς τους σπόρους και τα φυτά τους,
έτσι ώστε να γίνονται σεβαστές οι διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
και η Διεθνής Συνθήκη για τους Φυτογενετικούς Πόρους (ITPGRFA)».
Ακόμη
15 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
σε ερώτησή τους προς τον Υπουργό Ανάπτυξης και Τροφίμων, υπογράμμισαν τη
διπλή μνημονιακή έφοδο : Αφενός εναντίον
της εγχώριας τράπεζας σπόρων και
παραδοσιακών ποικιλιών, και αφετέρου την
υπονόμευση της ελληνικής σποροπαραγωγής
και την εξάρτηση της ελληνικής γεωργίας από εισαγόμενους σπόρους και
τεχνολογία.
Καιρός για
τους φουτουριστές του εκσυγχρονιστικού χώρου αλλά και για τους ορεγόμενους καθαρτήρια έκβαση μέσω της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, να
οικειοποιηθούν μια δομική αρχή του οικολογικού κινήματος : Ότι η συντήρηση
κάποτε μπορεί να είναι προοδευτικότερη κάποιων «προόδων»…
