Στο Left.gr διαβάζω τη δήλωση του
κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Βούτση από το βήμα της βουλής, για το
ότι «η απόφαση της κυβέρνησης (να ΄΄εφοδεύσουν΄΄ τα ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ….) συνιστά
πράξη πολιτικής αποσταθεροποίησης»…
Η δήλωση
αυτή με μπερδεύει : Γιατί συνηθίζεται ΚΑΙ οι ορισμοί ΚΑΙ οι επεξηγήσεις κάποιων
καταστάσεων, να παραπέμπουν από το ασαφές και δυσανάγνωστο σε κάτι σαφές και ευκολονόητο….
Γιατί είναι
κακή η «αποσταθεροποίηση», όταν εμείς οι
αγανακτισμένοι και αντιμνημονιακοί θέλουμε ακριβώς να ανατρέψουμε, να
τουμπάρουμε, να ρίξουμε κλπ κλπ την εν Αθήναις μνημονιακή αρμοστεία; Μήπως αυτό
που θέλουμε εμείς δεν είναι αποσταθεροποίηση, και μάλιστα αποσταθεροποίηση στο
τετράγωνο;
Ο
Βούτσης μιλάει για «αντιδημοκρατική
συμπεριφορά που θέλει να οδηγήσει τα πράγματα σε περαιτέρω πολιτική όξυνση».
Εγώ δε βρίσκω την πολιτική όξυνση απευκταία, αν αυτό σημαίνει να σηκωθεί ο λαός
από «καρέκλες, πολυθρόνες, σκαμνάκια, ντιβάνια, καναπέδες» - που λεγε κάποιος
τηλεοπτικός παράγων – για να διαολο-στείλει τους καταστροφείς της χώρας.
Ο
ευπρεπεισμός της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να έχει ως παράπλευρη
απώλεια τις λέξεις που δηλώνουν το δικαίωμα του λαού στην αυτοάμυνα και στην
εξέγερση. Μη θίγετε αυτές τις λέξεις ίνα
μη θιγείτε, κύριοι σύντροφοι
