Του
Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Μας
λένε «να σεβόμαστε τη δικαιοσύνη». Αλλά και οι κρίνοντες κρίνονται, έλεγε για
τους δικαστές ο Γεώργιος Παπανδρέου. Οι πρώτοι που πρέπει να σέβονται τον ρόλο
τους είναι οι ίδιοι, ένα σώμα με τη βεβαρημένη ιστορία του ελληνικού δικαστικού
σώματος, που παρήγαγε μεν τις τεράστιες μορφές ενός Τσερτσέτη και ενός Σαρτζετάκη,
συνεισέφερε όμως και τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου ως πρώτο Πρωθυπουργό της
Χούντας που επέβαλαν οι ΗΠΑ, ενώ δεν βρήκε ακόμα το ελαχιστότατο θάρρος που θα
χρειαζόταν για την αναψηλάφηση της υπόθεσης Πολκ, καίριας για την ξένη εξάρτηση
της Ελλάδας.
Καταλαβαίνω
ασφαλώς τη δυσκολία της υπόθεσης της ΧΑ, τα προβλήματα που θέτει στους
λειτουργούς, τις τεράστιες αντιφατικές πιέσεις που δέχονται. Αλλά ο τρόπος που
θα χειρισθούν αυτή την υπόθεση, θα αφήσει βαθύ αποτύπωμα στην κατάσταση της
δημοκρατίας, μπορεί να παίξει μακροχρόνια σπουδαίο ρόλο ακόμα και για το αν θα
οδηγηθούμε σε ανοιχτή ή συγκαλυμμένη δικτατορία, σε εμφύλιο χαμηλής ή υψηλής
έντασης. Δυστυχώς, οι δυνατότητες αυτές ενυπάρχουν στην πορεία που εγκαινίασαν
Μνημόνια και Δανειακές τον Μάιο 2010.
Τα
λέω γιατί δεν αντιλαμβάνομαι πως γίνεται τα πιο ευαίσθητα ντοκουμέντα της
δικογραφίας της ΧΑ να βρίσκουν το δρόμο από την ανάκριση στα μέσα της διαπλοκής
και της διαφθοράς, ώστε να δημιουργούνται οι εντυπώσεις που επιδιώκει η
κυβέρνηση και οι ξένοι προϊστάμενοί της, πιστωτές και προστάτες. Εκτιμώ ότι, με
αφορμή και ευκαιρία την ΧΑ, άρχισε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι με τους
θεσμούς, τη νομιμότητα και τη δημοκρατία. Οι Χρυσαυγίτες είναι απεχθείς σε πολύ
μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης που τους καταδικάζει – υπάρχουν όμως κύκλοι που
θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτή την απέχθεια για να καταστρέψουν ανενόχλητοι βασικούς
κανόνες της αστικής δημοκρατίας. Χρειάζονται την καταστροφή ακόμη και αυτής της
καχεκτικής αστικής δημοκρατίας που διαθέτουμε, γιατί ακόμα κι αυτή είναι δύσκολα
συμβιβάσιμη, μακροχρόνια, με το καθεστώς
καταστροφής και υποδούλωσης που οργανώνουν Μνημόνια και Δανειακές, το καθεστώς
«αποικίας χρέους».
Ούτε μου αρέσει η ιστορία με τις «εγκληματικές οργανώσεις».
Η ΧΑ είναι φασίστες, όχι συμμορία κοινού εγκλήματος. Οι διαμαρτυρόμενοι στις
Σκουριές βιαιοπράγησαν, αλλά διαμαρτύρονται για την καταστροφή που υφίστανται,
δεν είναι εγκληματική οργάνωση, όπως παραπέμπονται. Θα ήθελα να ρωτήσω τους δικαστές που παρέπεμψαν τους πολίτες της
Χαλκιδικής αν οι ίδιοι δέχονται να ποτίζουν τα παιδιά τους αρσενικό. Μήπως άραγε
η καναδική εταιρεία αξίζει περισσότερο τον χαρακτηρισμό «εγκληματική οργάνωση»
από τους διαδηλωτές; Μήπως δεν θα άξιζαν τέτοιο χαρακτηρισμό το ΠΑΣΟΚ, των
Τσοχατζόπουλου και Τσουκάτου (Σημίτη) ή το ΤΑΙΠΕΔ και ο κ. Στουρνάρας, ή οι ίδιες
οι μνημονιακές κυβερνήσεις;
Τυφλή και παράλυτη, η δικαιοσύνη έκανε ένα χρόνο χωρίς να
δικάσει τον Κασιδιάρη για το ξύλο στην Κανέλλη παρά την άρση της ασυλίας του.
Ξαφνικά, έβγαλε φτερά στα πόδια της. Τώρα ζητάει την άρση ασυλίας βουλευτή της
ΧΑ για στάση (!!!) – επειδή επέμεινε να κάνει διαδήλωση στη Λάρισα το 2010! Και
μοιάζει, αν κρίνουμε εκ των διαρροών στον τύπο, έτοιμη να κατηγορήσει τον
αρχηγό του τρίτου κόμματος στη χώρα για ηθική αυτουργία σε δολοφονία, με μόνο
«στοιχείο» τις καταθέσεις ανωνύμων
μαρτύρων. «Εκ πηγών μας», «εκ πληροφοριών της υπηρεσίας» έλεγαν οι Μπάμπαλης,
Μάλλιος, Λάμπρου στα δικαστήρια και τα στρατοδικεία – το μόνο παράξενο είναι
ότι τώρα, για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, είναι ακροδεξιοί που υφίστανται
τέτοιες μεθόδους από μια «σκληρή δεξιά» στην εξουσία! (1)
Θα μου πείτε ότι δεν σας αρέσει ο Μιχαλολιάκος και η Χρυσή
Αυγή. Αν όμως δεχτώ ως τελείως δικαιολογημένη την απαρέσκεια, ακόμα και την
απέχθεια που μπορεί να νοιώθετε, θα σας ρωτήσω κι εγώ με τη σειρά μου: τι
οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ‘Ελληνες στην αγκαλιά τους; Γιατί έφυγαν μαζικά
από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, γιατί δεν προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, τι, στην κοινωνική κατάσταση
και στην πολιτική των κομμάτων, τους έκανε να νοιώσουν ότι δεν έχουν άλλο
καταφύγιο από τη Χρυσή Αυγή, τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη; Γιατί και
σήμερα, υπό συνθήκες εντατικού ψυχολογικού πολέμου (τύπου Γκέμπελς !) από τα
κανάλια, ένα αξιοσημείωτο ποσοστό οπαδών της ΧΑ δηλώνει πιστό στην επιλογή του
και ένα 20% λέει ότι δεν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Αν κάποιος δεν
μπορεί να δώσει μια σοβαρή, πειστική απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, τότε δεν
καταλαβαίνει σε ποια χώρα ζει, δεν νοιώθει τον ελληνικό λαό, τα αισθήματα και
τα προβλήματά του. Μόνο απαντώντας σε αυτά τα ερωτήματα, θα μπορούσε να
καταπολεμήσει την επιρροή και την ιδεολογία της ΧΑ, αν υποθέσουμε ότι αυτός
είναι σκοπός της επιχείρησης, όχι κάνοντας λάστιχο τη νομοθεσία.
Κλασικός και μεταμοντέρνος φασισμός
Πόσο σοβαρά να πάρουμε τους κυβερνητικούς «αντιφασίστες», όταν,
λίγες εβδομάδες προτού επιδοθούν στην επίθεση στη ΧΑ, αρκετοί από δαύτους
ομολογούσαν δημόσια ότι τους απασχολεί το ενδεχόμενο συνεργασίας μαζί της, «αν
σοβαρευτεί» κάπως; Τι συνέβη λοιπόν ξαφνικά και η ΝΔ στράφηκε με τέτοια
δριμύτητα εναντίον της; Γιατί, πρώτη φορά στην ιστορία του, το ελληνικό κράτος
και οι υπηρεσίες του, τόσο στενά δεμένες με την άκρα δεξιά καθ’ όλη την ιστορία
τους, στρέφονται ξαφνικά εναντίον της; Γιατί ο «καιρός» μας έχει τόσο
εντυπωσιακά «γυρίσματα».
Υπογραμμίσαμε επανειλημμένα τις ομοιότητες Ελλάδας και
Βαϊμάρης, υποστηρίζοντας ότι δεχόμαστε, με το Μνημόνιο και τις Δανειακές,
πιέσεις ανάλογης έντασης με αυτές που υπέστη η Γερμανία από τη Συνθήκη των
Βερσαλλιών. Υπάρχουν όμως και σπουδαίες διαφορές. Η Ελλάδα δεν διαθέτει την
βάση να αναπτύξει ολοκληρωτισμό με αξιώσεις, όπως ο χιτλερικός, ούτε μοιάζουν
οι διεθνείς συνθήκες. Σε αντίθεση με τον μεσοπόλεμο, ο αληθινός σημερινός
ολοκληρωτισμός δεν οργανώνεται από φασιστικά ή εθνικιστικά κινήματα,
οργανώνεται από το χρηματιστικό κεφάλαιο και τα κολοσσιαία μέσα χειραγώγησης
κοινωνιών και πολιτικών συστημάτων που διαθέτει. Γι’ αυτό μπορεί τη μια να
χρησιμοποιήσει, την άλλη να καταπνίξει την α’ ή β’ ακροδεξιά χρησιμοποιώντας
μάλιστα αυτή την κατάπνιξη για τις ανάγκες οικοδόμησης του «νέου, θαυμαστού
κόσμου» του. Περισσότερο από οικονομικό πρόγραμμα καταστροφής, το Μνημόνιο
είναι ισοδύναμο της πολιτικής του Δικαστηρίου στη Δίκη του Κάφκα, είναι τρόπος
να γίνει ο ελληνικός λαός αντικείμενο, να καταστραφεί η ικανότητά του να δρα ως
υποκείμενο, η ικανότητά του να λέει όχι.
Ο πρώην Υπουργός της ΔΗΜΑΡ Ρουπακιώτης μίλησε για την
τεράστια πίεση των αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων για τη ΧΑ. Πιστεύουν ειλικρινά
οι Εβραίοι ότι θα ανακόψουν τον όποιο αντισημιτισμό απαγορεύοντας τη ΧΑ; Μπορεί,
αν και τους έχω για πολύ ευφυείς και εξαιρετικά πολύπειρους. Γνωρίζουν ότι
κατασταλτικά μέτρα καθιστούν περισσότερο, όχι λιγότερο δημοφιλή
ιδεολογικο-πολιτικά ρεύματα. ‘Ισως ασπάζονται την μακιαβελική άποψη: καλύτερα
να μας φοβούνται, παρά να μας αγαπάνε.
Χρυσαυγιάς: προσωρινός απολογισμός
Αντί όμως για δίκες προθέσεων, είναι προτιμότερο να κάνουμε
αποτίμηση αποτελεσμάτων, ώστε να αποφύγουμε και τους ανόητους ή ιδιοτελείς,
έτοιμους να μας επιπλήξουν γιατί φανταζόμαστε συνωμοσίες (στις οποίες και οι
ίδιοι συμμετέχουν, απλώς σε ρόλο γελοίου κολαούζου συνήθως). ‘Εως τώρα, η
υπόθεση της ΧΑ είχε τα εξής αποτελέσματα:
- εξέτρεψε τη συζήτηση από τα τεράστια
προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός
-
Φοβούμαστε ότι μάλλον διεύρυνε παρά περιόρισε και
κυρίως «τσιμέντωσε» τον στενό πυρήνα των οπαδών της, αν και μένει να δούμε σε
βάθος χρόνου την εξέλιξη της επιρροής της
-
μας εξοικείωσε με και νομιμοποίησε μια ισχυρή επίθεση
κατά της δημοκρατίας, ιδίως με τις συλλήψεις και το τρομοκρατικό θέαμα της
σιδηροδέσμιας μεταφοράς βουλευτών
Για τους Πιστωτές
και τους Προστάτες, υπάρχει ένα, και μόνο, ένα εφιαλτικό σενάριο. Να
παρουσιαστεί ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα και μια κυβέρνηση στην Ελλάδα που να πει
με τρόπο συγκροτημένο στην Ευρώπη «κύριοι, ιδού τα στοιχεία, ιδού οι
αποδείξεις, έχετε καταστρέψει μια ευρωπαϊκή χώρα για να εξυπηρετήσετε τραπεζικά
συμφέροντα. Σταματάμε το πρόγραμμα, ζητάμε έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια, ολική
αλλαγή πολιτικής»
Οτιδήποτε άλλο είναι προτιμότερο για τους
Πιστωτές. Οι Πιστωτές χρειάζονται μια καχεκτική, άνευρη, απροετοίμαστη και
γλυκανάλατη (ή μια σεχταριστική, «αντιευρωπαϊκή», «αριστερίστικη») αριστερά,
όπως χρειάζονται και έναν ελληνικό εθνισμό-εθνικισμό με ακροδεξιές αποχρώσεις.
Φοβούνται μόνο ένα έλλογο, ευρωπαϊκό και δημοκρατικό υποκείμενο, με εκτίμηση
και εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Τους κάνει και ο αυταρχισμός στην Ελλάδα και οι
εμφυλιοπολεμικές ή χαώδεις καταστάσεις.
(1) Τα της
ΧΑ υποκρύπτουν βαθύτατη ειρωνεία. Αγωνιστής κατά του Χίτλερ, «πρώην
ΕΑΜοβούλγαρος κομμουνιστοσυμμορίτης», εννέα φορές καταδικασθείς εις θάνατον, ο
– λοιδωρηθείς από τη Χρυσή Αυγή και διαρκώς μαχόμενος εναντίον της - Μανώλης
Γλέζος τάσσεται κατά της απαγόρευσής της. Την οποία αγωνίζεται να πετύχει ο
πρώην τσεκουροφόρος, ακροδεξιός και χουντικός Υπουργός της κυβέρνησης, που
υποδύεται τώρα τον αντιφασίστα δημοκράτη.
ΠΗΓΗ : Επίκαιρα, 10.10.2013
