Του Κώστα Παπασταύρου, από τον «Φιλελεύθερο» της Κύπρου
Είναι αποδεδειγμένο παγκοσμίως ότι μια νέα κυβέρνηση θα δείξει την ικανότητα προγραμματισμού της στις πρώτες 100 μέρες της. Τα κάμποσα «πρέπει» του προεκλογικού δεν έχουν θέση στις πρώτες 100 μέρες, αλλά, αντίθετα, σε αυτό το διάστημα ο πρόεδρος βάζει τα θεμέλια, κάνει τις θεσμικές αλλαγές που απαιτούνται, προβαίνει σε εκείνες τις ορθές ενέργειες για να ξεκινήσει η υλοποίηση των υποσχέσεων, αλλά προπαντός η λέξη «πρέπει» δεν προφέρεται και αντί αυτής εξηγείται στον λαό ο τρόπος που το προεκλογικό πρόγραμμα οδεύει προς υλοποίηση. Απλά, μετά τις πρώτες 100 μέρες γίνεται διαχείριση της εξουσίας και ελέγχεται η υλοποίηση του προγράμματος. Όμως, το νεύρο, το σθένος και η αποφασιστικότητα μιας κυβέρνησης φαίνεται πεντακάθαρα στις πρώτες 100 μέρες.
Αυτό ισχύει και για την Κύπρο και η αναφορά αυτή εξ επαγωγής απευθύνεται προς την Κυβέρνηση Αναστασιάδη. Ο σχολιασμός μας δεν γίνεται ούτε για λόγους αντιπολιτευτικούς, ούτε γιατί μας διακατέχει μιζέρια ή το ψυχοπλάκωμα των καιρών. Είναι μια πραγματικότητα που σπάει κόκκαλα. Δικαιολογίες για την οικονομική κρίση και τα παρόμοια δεν ευσταθούν για να πιστώσει κανείς τον Πρόεδρο με ακόμη λίγο χρόνο. Από την πρώτη μέρα της εξουσίας ο Πρόεδρος ήξερε το δύσβατο της πορείας. Από τις αλλαγές που έταξε στον λαό δεν είδαμε τίποτα ακόμη το σοβαρό. Εάν είναι θέμα συνεργατών του και πάλι έχει ο ίδιος την ευθύνη επιλογής τους. Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι τα κόμματα και τα κομματόσκυλα έχουν απαξιωθεί από τους πολίτες. Αυτός που αμφιβάλλει μάλλον ζει σε άλλο πλανήτη. Ούτε την ανεργία μπορούν να αντιμετωπίσουν, ούτε επενδύσεις μπορούν να φέρουν, ούτε μπορούν να προσθέσουν κάτι καινοτομικό, ούτε αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης μπορούν να κάνουν οι κομματικοί - οι όποιοι κομματικοί. Την ίδια ανικανότητα να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των καιρών έχει και η ευρύτερη δημόσια υπηρεσία. Είμαι σίγουρος ότι θα έχει προσέξει και ο ίδιος ο Πρόεδρος την αξιοπιστία που εκπέμπουν ενδεικτικά και μόνο, οι μη προερχόμενοι από κόμματα και δημόσιο Λακκοτρύπης (υπουργός Ενέργειας) και Έλληνας (ΚΡΕΤΥΚ).
Για παράδειγμα, έπρεπε ήδη να έμπαινε νυστέρι στα αππώματα (= καμώματα) των ημικρατικών οργανισμών - όλων ανεξαιρέτως, αλλά και να παταχθούν τα αππώματα της ΠΑΣΥΔΥ. Προσέξτε, μιλάμε για αππώματα, δεν μιλάμε με λαϊκίστικους αφορισμούς. Μα, είναι δυνατόν να συζητάμε ακόμη για το εάν πρέπει να αλλάξει το σύστημα αξιολόγησης των μελών-υπαλλήλων της ΠΑΣΥΔΥ και εάν πρέπει οι υπάλληλοι να πληρώνονται αναλόγως παραγωγικότητας; Ή εάν πρέπει να φύγουν τα κομματόσκυλα από τα ΔΣ των ημικρατικών; Και φανταστείτε ότι οι αλλαγές αυτές δεν απαιτούν κρατικά κονδύλια… μόνο θέληση θέλουν! Τέτοια «πρέπει» καταγράφηκαν δεκάδες στον προεκλογικό…
Έτσι είναι κ. Πρόεδρε. Οι πρώτες 100 μέρες πέρασαν.
