Στις αρχές αυτού του
χρόνου, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης είχε την τιμιότητα να παραδεχθεί την πολιτική ατιμία που διέπραξε
αυτός και η παράταξή του – ψηφίζοντας ένα μνημονιακό κείμενο που ΔΕΝ είχε
διαβάσει…Κοντά σ’ αυτόν και η Έλενα Παναρίτη , βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ,
ομολογούσε ότι είχε πάρει αργά το βράδυ 10 Φεβρουαρίου προς 11, το κείμενο που
θα ψηφιζόταν (και που ψηφίστηκε τελικά….) στις 12 Φεβρουαρίου, και το οποίο αριθμούσε 750
σελίδες…..
Όμως τα ρεκόρ υπάρχουν
για να σπάζονται , όπερ στη συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει : Το τρέχον μνημονιακό
κείμενο αριθμεί 800 σελίδες, αποτελείται
από 30.000 λέξεις και μοιράστηκε μόλις χθες στο βουλευτικό τσούρμο…συγγνώμην,
ήθελα να πω σώμα….
Από συγκριτική άποψη, οι
επιδόσεις της Τροϊκανής Μαφίας και των εγχώριων «ιμάντων μεταβίβασης» (τους πάει πολύ
να τους λέμε πολιτικούς….) φαίνονται αντίστοιχες δυο σημαντικών «πολιτειακών» κειμένων : Της Συνθήκης
του Μάαστριχτ των 42000 λέξεων και του σχεδίου Ανάν των 36000 λέξεων.
Όμως η σύγκριση είναι μάλλον άστοχη, διότι παραγνωρίζει το στοιχείο
του χρόνου….Γιατί ΚΑΙ η συνθήκη του Μάαστριχτ ΚΑΙ το Σχέδιο Ανάν
για την Κύπρο, έδωσαν σχετικά αρκετό χρόνο στους πιο φιλομαθείς, ώστε να εντρυφήσουν
στις σελίδες τους και να βγάλουν κάποια συμπεράσματα. Αντίθετα το τρέχον «τούβλο» των 800 σελίδων με
τις περίπλοκες ρυθμίσεις, που αν το φας
τυπωμένο στο κεφάλι πας για διάσειση, αξιώνει βουλευτικές αντιδράσεις και σκέψεις σε χρόνο dt…
Στη μια περίπτωση, έβαλαν κάποιους να διανύσουν μια
μαραθώνια διαδρομή στο διάστημα ημερών... Στην τρέχουσα περίπτωση, απαιτούν από τους βουλευτές να
διανύσουν την ίδια διαδρομή σε μισή ώρα…
Τέτοια και τόση ξεφτίλα
η Ελληνική Βουλή ουδέποτε υπέστη….
