Μια
«Ημέρα» εναντίον των άλλων, των «κοινών»
ημερών - που χαρακτηρίζονται από τη τριτοκοσμική
φτώχεια, την εξοντωτική λιτότητα εις
βάρος ορισμένων και τον καταναλωτισμό άλλων, τη στρατιωτική ή τη μεταμοντέρνα-οικονομική αποικιοκρατία, την υποβάθμιση της φύσης, την ενεργειακή σπατάλη, τις ρυπαίνουσες δραστηριότητες - μια τέτοια «Ημέρα» πρέπει να έχει
ειδικές ποιότητες . Πρέπει να μας εγκαλεί σε αγώνες, σε αναδιατάξεις σκέψεων, σε ανακαίνιση αλλά και κατεδάφιση ιδεολογιών.
Σήμερα η
ριζοσπαστική πολιτική οικολογία βρίσκεται στον αντίποδα των εύκολων και ανώδυνων
εορτασμών. Θέμα της είναι μια διαρκής πολιτική εγρήγορση, μια διαρκής καμπάνια
εναντίον της κοινοτοπίας και της οκνηρίας. Υπόθεσή της είναι η
οικολογικοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων και ο παράλληλος ή αντίστοιχος
μετασχηματισμός του μοντέλου κατανάλωσης, των ατομικών αλλά και των συλλογικών
αγαθών – όπως είναι ο δημόσιος ή δομημένος χώρος, η
κυκλοφορία προσώπων και πραγμάτων.. Υπόθεσή της είναι μια νέα κατάσταση
κοινωνικής αυτογνωσίας μέσω της
παράκαμψης των στενά οικονομικών δεικτών
και της ανάδειξης νέων, εμπλουτισμένων «ΑΕΠ», με ενσωμάτωση όλων των
παραμέτρων της ανθρώπινης ευημερίας. Υπόθεσή
της είναι μια οικονομία χαμηλών εισροών και εκροών, με μικρές επεμβάσεις στη
φύση, μακροβιότητα προϊόντων, ανακύκλωση και περιορισμένες απορρίψεις «αποβλήτων».…
Ένα
τέτοιο οικονομικό μοντέλο, συνετής
μεγέθυνσης όπου χρειάζεται αλλά και «αποανάπτυξης», αντίθετο με την ανεγκέφαλη και βουλημική
επέκταση και ικανό να ενσωματώνει τη
παραδοσιακή και τη τρέχουσα τεχνογνωσία,
κριτικό απέναντι στο ρηχό οικονομισμό, στοχαστικό ώστε να δείχνει την αξία και δημιουργικότητα που
εγκλείεται στον «απειλούμενο με εξαφάνιση» ελεύθερο χρόνο των πολιτών - ένα τέτοιο μοντέλο είναι οργανικά δεμένο με
ένα νέο τύπο παραγωγικών σχέσεων. Σήμερα αυτές οι παραγωγικές σχέσεις
προωθούνται με την αποφασιστική
αντιμετώπιση του νεοφιλελευθερισμού και την ανάπτυξη ενός υγιούς και παραγωγικού δημόσιου
τομέα, κυρίως όμως και προπάντων με την ανάπτυξη των συνεταιρισμών και της
κοινωνικής οικονομίας, με τις αυθόρμητες ή υποστηριζόμενες θεσμίσεις αλληλεγγύης. Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι ο σοσιαλισμός –
όχι ως κατάσταση καταναλωτικής αφθονίας αλλά ως μια ριζικά διαφορετική ποιότητα
ζωής , αυτοδιεύθυνσης και ευημερίας.
Η
ριζοσπαστική πολιτική οικολογία δεν μπορεί παρά να έχει στρατηγικό ορίζοντα, δεν
μπορεί να είναι ένα απλό «βλέποντας και κάνοντας», ένας παραγοντισμός στοιχημένος γύρω από
μικροεξουσίες ή ένας επαρχιωτισμός δορυφοροποιημένος σε σχέση με κάποια διεθνή κέντρα . Δεν μπορεί
να είναι αποστασιοποιημένη από τον
μεγάλο αγώνα που διεξάγει η ευρεία Αριστερά της δικής μας χώρας και των άλλων
χωρών της Ευρώπης, ενάντια στην κινεζοποίηση και περιθωριοποίηση του ευρωπαϊκού
νότου.
Στη σημερινή
συγκυρία, η «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος» πρέπει να υπερβεί τα
όποια φτηνά πρασινίσματα επιτάσσει
η αναζήτηση νέων ιδεολογημάτων από την ιθύνουσα τάξη . Αυτή η «Ημέρα» και οι επόμενες, πρέπει
να αντισταθούν στην εξημέρωσή τους…..
Γιάννης
Σχίζας , Μέλος της
Συντονιστικής Επιτροπής των Οικολόγων
Ριζοσπαστών
