Η ανάγνωση των συγκεκριμένων εμβόλιμων
άρθρων πείθει ότι πρόκειται για μια
διπλή επίθεση εναντίον της αισθητικής ποιότητας του αιγαιοπελαγίτικου χώρου
: Η οποία ποιότητα σχετίζεται ευθέως με το μέγεθος των κατασκευών όπως επίσης και με
τα ποσοστά κάλυψης των οικοπέδων. Εξ άλλου η «υποβάθμιση» του ορίου απαγόρευσης
στα 70 τετραγωνικά χιλιόμετρα, συνιστά μια επί πλέον πονηριά , καθώς εντάσσει στις
συγκεκριμένες τοπιοκτονικές ρυθμίσεις και ορισμένα σημαντικά νησιά που βρίσκονται ελαφρώς κάτω
από το όριο των 90 τ.χιλ, όπως φερ’ ειπείν τη Σύρο (78 τ.χιλ) ή τη Μύκονο (85,5
τετρ. χιλ)
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού με την
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης και το Δίκτυο Μεσόγειος SOS,
κρίνουν απαραίτητη την πλήρη απαγόρευση της χωροθέτησης οργανωμένων τουριστικών
υποδοχέων, τουλάχιστον στα νησιά με
έκταση μικρότερη των 90τ.χλμ., η οποία είναι ούτως ή άλλως πολύ μικρή. Κατά τη
γνώμη των τριών οργανώσεων, η
περιορισμένη φέρουσα ικανότητα των νησιών (νερό, ενέργεια κτλ) επιβάλλει την απαγόρευση χωροθέτησης οργανωμένων
τουριστικών υποδοχέων σε νησιά μικρότερα σε έκταση και από τη Λήμνο (476 τ.χιλ). Οι
αντίθετες πρακτικές οδηγούν στη σταδιακή εξάλειψη της γραφικότητας και του
αιγαιοπελαγίτικου ύφους, πάνω στα οποία
βασίστηκαν οι τουριστικές δραστηριότητες μισού αιώνα….
ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του Τ.Φατούρου
