ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΣΚΟΤΣΕΖΟΙ;


Ο Πρωθυπουργός της Σκοτίας Σάλμοντ ανήγγειλε προ ημερών ότι οι συμπατριώτες του θα ψηφίσουν το φθινόπωρο του 2014,  πάνω στο ερώτημα της  ανεξαρτησίας  ή παραμονής της χώρας τους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η κίνηση ήταν επόμενο να προκαλέσει  τις αντιρρήσεις κάποιων που υποστηρίζουν ότι οι διασπάσεις αυτού του είδους είναι «αναχρονιστικές» και παράταιρες με τη γενικότερη τάση σχηματισμού  μεγάλων, πολιτικών και διοικητικών ενοτήτων…
Όμως παρουσιάζουν  ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι λόγοι τους οποίους επικαλέστηκε ο σκοτσέζος πρωθυπουργός, για να προωθήσει την υπόθεση της ανεξάρτητης  Σκοτίας:  
«Όπως είναι η κατάσταση σήμερα, δεν μπορούμε να αυξήσουμε τη ζήτηση στην οικονομία.
Δεν μπορούμε να δαπανήσουμε περισσότερα χρήματα για να μειώσουμε την ανεργία.
 Δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους Σκοτσέζους που πλήττονται από τη μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους, όπως είναι οι ανάπηροι.
Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αν θέλουμε ή όχι τα παιδιά μας να πολεμούν σε παράνομους πολέμους, όπως ήταν ο πόλεμος του Ιράκ».
Όταν  ο σκοτσέζος Πρωθυπουργός   μιλάει για αδυναμία αύξησης της ζήτησης στην οικονομία, εννοεί σαφώς την απουσία ενός βασικού μοχλού όπως η διαχείριση του νομίσματος,  δια μέσου της οποίας  μπορεί να προωθηθεί η ζήτηση. Ταυτόχρονα όμως υπονοεί  και την ύπαρξη μιας άλλης πολιτικής βούλησης – του ίδιου και των υποστηρικτών της ανεξαρτησίας της Σκωτίας -  που θέλει τον δημόσιο τομέα παρεμβατικό, κι όχι απλό διεκπεραιωτή των θελήσεων των αγορών…
Ανάλογα ισχύουν για την υπόθεση της ανεργίας των Σκοτσέζων, που όπως η χαμηλή ζήτηση είναι κι αυτή  αντιμετωπίσιμη με δημόσιες παρεμβάσεις -  που προϋποθέτουν διαφορετική άποψη για την οικονομία από  αυτήν των νεοφιλελεύθερων νεάντερνταλ. Και φυσικά υπάρχει το θέμα των ευπαθών ομάδων, στις οποίες αναφέρεται ο σκοτσέζος πολιτικός, διαφοροποιούμενος καθαρά από τους  νεοκανίβαλους του ΔΝΤ . Κι ακόμη  το ζήτημα της  διεθνούς νομιμότητας και  των παράνομων πολέμων , στους οποίους καταδικάζεται να συμμετέχει  η Σκωτία παρά τη βούλησή της….
Ενεργός ζήτηση, ανεργία, κοινωνική πρόνοια, διεθνής πολιτική :   Είναι οι λόγοι που συσπειρώνουν μεγάλες δυνάμεις στη Σκοτία, όχι για ένα απομονωτισμό εκτός τόπου και χρόνου,  αλλά για μια διαφορετική σχέση με το  Ηνωμένο Βασίλειο.  Κατά κάποιο τρόπο η Σκοτία  «προσομοιώνει» την ελληνική πραγματικότητα, όσον αφορά το σκέλος των αναγκών της ! Μόνο  που στη περίπτωση της δικής μας  χώρας  απουσιάζει εκείνο το αξιοπρεπές και θαρραλέο πολιτικό προσωπικό που πλεονάζει στη πρώτη : Το προσωπικό   που θα τολμούσε να τα βάλει με τους ευρωεκβιαστές  και να συσπειρώσει το λαό σε μια νέα προοπτική….