Παρακολούθησα ένα μεγάλο μέρος της εκδήλωσης της 25.11.2011 του ISKRA.GR με ομιλητές τους Π.Λαφαζάνη, Α.Χάγιο, Σ.Κουβελάκη , Χ.Κάτσουλα και Β.Καραγρηγορίου , που είχε σαν θέμα το δίπολο : «Στάση πληρωμών στο χρέος- έξοδος από το ευρώ». Ομολογώ ότι δεν έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος για δυο λόγους : Ο πρώτος αφορούσε την ακατάσχετη «Μετωπολογία» (!) των συμμετεχόντων, που όμως απέφυγαν να απαντήσουν για το αν εννοούν αυτό το μέτωπο ως μέτωπο της «βαθιάς» Αριστεράς με τον εαυτό της, ή ως ευρύτερο μέτωπο με άλλες δημοκρατικές και κοινωνικές δυνάμεις . Το αυτί μου έπιασε επίσης κάτι «περί ηγεμονικού ρόλου της Αριστεράς» - πράγμα το οποίο μου φάνηκε ως ηχώ της παλαιοκομμουνιστικής αντίληψης : «εγώ βάζω την κεντρική επιτροπή κι εσείς βάζετε τους αφισοκολλητές…». Εύχομαι να παρερμήνευσα τις προθέσεις, αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να πω ότι με αυτά τα μυαλά , προφανώς-προφανέστατα, δεν οικοδομείται κανένα μέτωπο…
Το δεύτερο πράγμα που με δυσαρέστησε στην εκδήλωση ήταν η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το ζήτημα της στάσης πληρωμών. Μια τέτοια κίνηση θα ήγειρε διεθνείς αντιδράσεις και θα προκαλούσε ανάλογη παύση πιστώσεων στις οποιεσδήποτε εμπορικές συναλλαγές της Ελλάδας με το εξωτερικό. Η χώρα θα έπρεπε να πληρώνει «τοις μετρητοίς» προϊόντα σημαντικά για την οικονομία και τους ανθρώπους της, όπως ανταλλακτικά μηχανών, πετρελαιοειδή, οχήματα, φάρμακα για καρκινοπαθείς, πρώτες ύλες κλπ. Με την υπάρχουσα υπεροχή των εισαγωγών έναντι των εξαγωγών και το γενικότερο ελλειμματικό «ισοζύγιο» τρεχουσών συναλλαγών, η χρηματοδότηση πολλών απαραίτητων εισαγωγών θα ήταν αδύνατη. Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος , που θα έκρινε την εξέλιξη του όλου εγχειρήματος , θα επέβαλε την προ-διαμόρφωση ενός στοιχειώδους οικονομικού και πολιτικού σχεδίου, με περιεχόμενο τον έλεγχο και τον περιορισμό των εισαγωγών, την δραστική ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και την ανασύνταξη των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας για την μεγαλύτερη δυνατή υποκατάσταση εισαγωγών. Ένα τέτοιο σχέδιο δεν θα έπρεπε να θεωρείται ως «Αλβανοποίηση» τύπου Εμβέρ Χότζα και ως αποκοπή από τον διεθνή καταμερισμό έργων, αλλά σαν μια βραχύχρονη και ουσιαστική αντίδραση στο καθεστώς υποτέλειας που επιχειρούν να επιβάλουν στις περιφερειακές χώρες οι διεθνείς τοκογλυφικοί παράγοντες και ο χρηματοπιστωτικός Καπιταλισμός. Και το κυριότερο όλων : Η ελληνική παύση πληρωμών θα έπρεπε να συνδυαστεί με την άμεση κινητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης και των «απειλούμενων με ΔΝΤ χωρών» (κάτι αντίστοιχο με τα είδη της φύσης που απειλούνται με εξαφάνιση….) : Γιατί έτσι και μόνο έτσι, θα διασφαλιζόταν η ακεραιότητα και αυτεξουσιότητα της χώρας από τις επεμβάσεις της Νέας Τάξης - που θα ήταν ικανή ακόμη και να οργανώσει εμφύλιο και να «κατεβάσει» στρατό, όπως στη περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας και της Λιβύης…
.
Στην εκδήλωση περίμενα να ακούσω σκέψεις που να προϊδεάζουν τον κόσμο για ποιούς κινδύνους αντιμετωπίζουμε – αν δεν θέλουμε να μένουμε στο επίπεδο της «αντιμνημονιακής ρητορείας», που είπε ο Λαφαζάνης.….Επίσης περίμενα να ακούσω απαντήσεις για το πρόβλημα που επίμονα έθεσε μερίδα του ακροατηρίου για τον «χρονισμό» (timing) των κινήσεων, για την πιεστική ανάγκη άμεσων απαντήσεων, σε μια κατάσταση όπου όλα είναι μεταβλητά : Όπου η Αριστερά των ιδεολογικών αναφορών στον λυσσώδη ανταγωνισμό και στην ταξική πάλη, καλείται να γίνει - στο «Ελ Πάσο» της ευρωζώνης - το πιο γρήγορο πιστόλι….
Δες σχετικά
Γιάννης Τόλιος, «Κατάρρευση ευρωζώνης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου