Πριν λίγα χρόνια είχε έλθει στην Αθήνα ο γνωστός και καλός ηθοποιός Χάρβεϋ Καϊτέλ , ο οποίος , όταν ρωτήθηκε από κάποιον δημοσιογράφο για το τι τον εντυπωσίασε σε αυτή την πόλη, αναφέρθηκε στα αδέσποτα σκυλιά της, που κυκλοφορούσαν στους δρόμους και στέκονταν κάποτε στα φανάρια περιμένοντας να ανάψει το κόκκινο… Ο Καϊτέλ είχε «πιάσει το νόημα», και το νόημα ήταν ότι τα αδέσποτε σκυλιά μιλούσαν για την ψυχή της πόλης, για τη συμπόνοια που ενυπήρχε στους ανθρώπους της : Για την αγάπη που δινόταν παρά τις ζωοφοβικές και μικροβιοφοβικές λόξες διαφόρων και παρά την εμμονή άλλων στο πρότυπο της «πεντακάθαρης πόλης»….Είναι μήπως τυχαίο ότι ένας αδέσποτος σκύλος σαν τον Κανέλο, έγινε η μασκώτ των αγανακτισμένων του Συντάγματος και προκάλεσε τόσα σχόλια με την εξαφάνιση/επανεμφάνισή του;
Στις ημέρες μας βρίσκεται σε εξέλιξη μια διεθνής καμπάνια http://www.care2.com/go/z/e/Agw2B/zLLU/tzxk
για τη σωτηρία των «σκύλων του δρόμου», που απειλούνται σε διάφορες πόλεις από τη σκόπιμη δηλητηρίαση, τη θανάτωση με ηλεκτροπληξία (!) ή με πυροβολισμούς, με στόχο τον περιορισμό του πληθυσμού των….Η καμπάνια συλλέγει υπογραφές και υποστηρίζει ότι αυτός ο περιορισμός μπορεί να γίνει με τη στείρωση, ενώ οι εμβολιασμοί μπορούν να εγγυηθούν υγειονομικές προφυλάξεις για τους κατοίκους της πόλης.
Εγώ προσωπικά προτιμώ να περιφέρονται στην πόλη αυτά τα άκακα, αγαπησιάρικα και χαϊδεύσιμα πλάσματα, ως δείγματα μιας πέρα από τον άνθρωπο ζωής που αναγκαστικά μας περιβάλλει. Για να ξεδίνουμε κάποτε συναισθηματικά, αλλά και για να αναμετράμε το μέγεθος του κόσμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου