Πριν λίγες ημέρες ο Αντόνιο Ερεντιτάτο, επικεφαλής του Κέντρου Στοιχειώδους Φυσικής «Άλμπερτ Αϊνστάιν» στη Βρέμη, παρουσίασε με κάθε επιφύλαξη τις παρατηρήσεις του για τα «νετρίνα», μικροσωματίδια που κινούνται ταχύτερα από το φως. Το σχετικό ρεπορτάζ του τύπου ανέφερε ότι η ομάδα του πέρασε δύο ώρες στο CERN- στα γαλλοελβετικά σύνορα - απαντώντας στις αυστηρές ερωτήσεις ενός δύσπιστου ακροατήριου.
Το νέο κοσμικό «ρεκόρ ταχύτητας» των νετρίνο συνδέεται επίσης με το όνομα ενός θεωρητικού φυσικού, του Φρανς Κλόουζ – όμως δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την ακριβή θεωρητική ή εργαστηριακή σχέση των πρώτων με τον δεύτερο…Οφείλω όμως να καταθέσω ότι σε ένα από τα βιβλία του Ευτύχη Μπιτσάκη, τουλάχιστον πριν 35 χρόνια, είχα προσέξει την αναφορά του Έλληνα φυσικού και φιλόσοφου στον Ούγγρο θεωρητικό Φυσικό Γιάνοσυ, διότι ο τελευταίος αμφισβητούσε ότι η ταχύτητα του φωτός είναι «οριακή» στην φύση….
Σκεπτόμουν λοιπόν ότι αυτή η «οροφή της ταχύτητας», τα 299.792 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτα στο κενό, στρογγυλεμένα συνήθως στον αριθμό των 300.000 χλμ/δευτ., εγκλωβίζει ουσιαστικά τον κόσμο μας σε μια ακτίνα, με βάση τα όρια της δικής μας ζωής. Γιατί όταν υπάρχουν άστρα σε απόσταση π.χ 20 ετών φωτός από τη γη, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί την προσέγγισή τους από ανθρώπινα όντα σε διαστημόπλοια, που θα χρειάζονταν 40 έτη ταξιδιού εάν μπορούσαν να αναπτύξουν την «μετριοπαθή» ταχύτητα των 150.000 χλμ. ανά δευτερόλεπτο…Αυτό θα ίσχυε ακόμη περισσότερο για διαστημικές αποστάσεις μεγαλύτερες, της τάξεως εκατοντάδων και χιλιάδων ετών φωτός….
Εάν η ταχύτητα του φωτός είναι ανυπέρβλητο όριο, το μεγαλύτερο τμήμα του μεγακόσμου που μας περιβάλλει θα είναι εσαεί παρατηρήσιμο αλλά όχι απτό - δηλαδή επιδεκτικό εποικισμού και «αξιοποίησης». Αντίθετα η δυνατότητα υπέρβασης της ταχύτητας του φωτός φαίνεται να μεγαλώνει την ανθρώπινη εμβέλεια και να κάνει δυνάμει προσεγγίσιμες κάποιες περιοχές του «σύμπαντος», που μέχρι τώρα είναι απλώς ορατές .
Εδώ όμως πρέπει να προσέξουμε : Γιατί «υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός» σημαίνει κάτι μόνο για όσους έχουν την δυνατότητα να «επικαθήσουν» σε αυτή την ταχύτητα και να επωφεληθούν. Με δεδομένο ότι η ταχύτητα και η μάζα βρίσκονται σε αλληλεπίδραση, μια ταχύτητα π.χ 301.000 χλμ ανά δευτερόλεπτο μπορεί να είναι προσαρμόσιμη και αρμόζουσα μόνο στην ιδιαιτερότητα των νετρίνο….Και επειδή ο άνθρωπος ούτε θέλει ούτε μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο με ένα άθροισμα νετρίνο – με μηδενική ή σχεδόν μηδενική μάζα ! – αυτό ενδέχεται να σημαίνει ότι ο αποκλεισμός εναντίον του εξακολουθεί να ισχύει : Ότι δηλαδή είναι καταδικασμένος να αναφέρεται εσαεί σε κόσμους ορατούς αλλά απολύτως πέραν των δυνατοτήτων του να τους αγγίξει…
Εκτός…..εκτός εάν διαρραγεί και τεθεί υπό έλεγχο η σχέση ταχύτητας και μάζας – όπως στην αεροπορία ελέγχεται μέσω του μηχανισμού συμπίεσης η σχέση του επιβάτη με την μειωμένη πίεση του περιβάλλοντος στα ύψη άνω των 12-14000 ποδών….Ή εάν γίνει ό,τι και στα έργα επιστημονικής φαντασίας – που είναι κάτι αντίστοιχο με την «ανάλυση-αποστολή-ανασύνθεση» της φωνής με τη χρήση του τηλεφώνου : Δηλαδή η τηλεμεταφορά του ανθρώπου, αφού προηγηθεί η διάλυσή του σε «εξαρτήματα» επιδεκτικά υπερταχείας μετακίνησης, και βεβαίως αφού γίνει εφικτή η ανασύνθεση των εξαρτημάτων…
Και κάτι σαν "ανέκδοτο" : Παίρνοντας σαν αφετηρία ότι η φωνή αποστέλλεται μεν τηλεφωνικώς αλλά όταν ανασυντίθεται στο αυτί του ακροατή έχει συνήθως κάποιες αλλοιώσεις, σκεπτόμουν το 1986 (όταν η κυκλοφορία στην Αθήνα ήταν πραγματική κόλαση…) ότι καλή μεν η τηλεμεταφορά των Αθηναίων ως απάντηση στα μποτιλιαρίσματα των δρόμων (!!!), αλλά η ανασύνθεση και η μη απώλεια (ανθρώπινων) εξαρτημάτων μετά τη φάση της τηλεμεταφοράς(!!!) είναι πρόβλημα : Κάπως έτσι εκφραζόμουν σε ένα τεύχος του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ, τον Οκτώβρη του 1986, με αφορμή την απόπειρα ημών των οικολογούντων για ένα δημοτικό συνδυασμό και κάθοδο στις εκλογές υπό τον τίτλο «Επείγουσα λύση»…
Οι φυσικοί αναφέρονται στη «σιαμαία» σχέση ειδικής και γενικής σχετικότητας με τον οριακό χαρακτήρα της ταχύτητας του φωτός : Επομένως ο πρωταθλητισμός των νετρίνο απειλεί τη θεωρητική φυσική με ανατροπές, ακόμη και με το υποθετικό αναποδογύρισμα της αρχής της αιτιότητας… Η ιδέα ενός ορίου σε συγκεκριμένες φυσικές συνθήκες είναι απολύτως «νορμάλ», όμως η ιδέα ενός απόλυτου ορίου ισχύοντος σε οποιεσδήποτε φυσικές συνθήκες, φαίνεται υπερβατική και μεταφυσική, αντίθετη με τον ορθό λόγο . Σε μια ανάρτηση
http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/07/blog-post_8037.html σχετικά με το τελευταίο βιβλίο του Μπιτσάκη «Η ύλη και το πνεύμα» ερωτούσα :
«Είναι δυνατόν ο μεθοδικός «Ορθός λόγος» να αποφανθεί και να αξιολογήσει τα οποιαδήποτε «προϊόντα» της θεωρητικής φυσικής – είτε αυτά αναφέρονται στην Αρχή της Αιτιότητας ή στην προέλευση του υπάρχοντος κόσμου ή σε οποιοδήποτε άλλο γενικό θέμα;»
Με επιφύλαξη, μπορώ να πω σήμερα : Εάν και εφόσον η υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός από τα νετρίνο είναι προϊόν αντικειμενικών μετρήσεων, αυτό ισοδυναμεί και με επιβεβαίωση του φιλοσοφικού/διαλεκτικού λόγου, που θεωρεί τα οποιαδήποτε όρια συγκεκριμένα, σε ένα κόσμο που είναι εν γένει «απεριόριστος» …..
ΥΓ. Στη φωτογραφία, εγκατάσταση του CERN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου