«Τη χρονιά που ακολούθησε την κρίση των στεγαστικών δανείων, οι δυτικές κυβερνήσεις προσέφεραν στις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα περισσότερα χρήματα από όσα είχε ξοδέψει όλος ο κόσμος για τη στήριξη των φτωχών χωρών σε διάστημα μεγαλύτερο του μισού αιώνα» (Μελέτη του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος, 16.4.11, αναφερόμενη σε άρθρο του Π.Παπακωνσταντίνου, «Όλη η εξουσία στους τραπεζίτες», Κ 17.7.2011)
Το ότι οι δυτικές χώρες προτιμούν, αντί να ενισχύουν τις συλλογικότητες του τρίτου κόσμου, να εισάγουν «χύμα» τριτοκοσμικούς πολίτες για να τους υπερεκμεταλλεύονται αφενός και αφετέρου να τους χρησιμοποιούν για την υπονόμευση των εργασιακών κεκτημένων, είναι γνωστό και αντιληπτό από κάθε άνθρωπο στοιχειώδους IQ…Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας : Το θέμα μας εδώ είναι η ληστρική λειτουργία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η αναγόρευσή του σε ηγεμονική δύναμη και η αδυναμία των κκ. διαχειριστών(Πρωθυπουργών, Υπουργών κλπ) να αντιδράσουν.
Παρ’ όλα αυτά ακόμη και μέσα στα πλαίσια του κατεστημένου, η ιδέα μιας «αντεπίθεσης» εναντίον των τραπεζών έχει όλο και μεγαλύτερη απήχηση. Ο Νουριέλ Ρουμπινί έχει προτείνει την εθνικοποίηση των τραπεζών, αντί της συντήρησης «ιδιωτικών τραπεζών ζόμπυ», από την εποχή της κατάρρευσης της Λήμαν Μπράδερς. Ο Νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλις επίσης υποστήριξε τη δημιουργία ενός δημόσιου χρηματοπιστωτικού τομέα, ενώ άλλοι πρόβαλλαν την περίπτωση της Σουηδίας, που εθνικοποίησε προσωρινά τις προβληματικές τράπεζες για να τις εξυγιάνει και να τις πουλήσει στη συνέχεια σε ιδιώτες….
Όσον αφορά τα δικά μας, δεν υπάρχει τίποτε πιο φθοροποιό από την εμμονή στο ρόλο του «καλού οφειλέτη», που «τοις κείνων (χ)ρήμασιν πειθόμενος» υποστηρίζει την εξόφληση του ελληνικού χρέους στο ακέραιο , εν ανάγκη με δόσεις μέχρι τον 23ο αιώνα…Λιγότερη αλλά πάντως φθοροποιός, είναι η αποδυνάμωση του αντιτραπεζικού-αντιμνημονιακού μετώπου μέσω της ανακίνησης γενικότερων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Λόγου χάρη, ενώ ο κόσμος καίγεται και οι λαοί αξιώνουν άμεσες λύσεις πριν από τη δεύτερη σοσιαλιστική παρουσία, εσύ να βάζεις σε πρώτο πλάνο τις ευθύνες του δικομματισμού…
Δεν θέλω να αδικήσω τον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο αναφέρομαι, ούτε να μειώσω τη σημασία της θέσης που διατύπωσε πρόσφατα η 4η Συνδιάσκεψή του, υποστηρίζοντας
«Την Εθνικοποίηση-Κοινωνικοποίηση ολόκληρου του Τραπεζικού συστήματος, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, που θα αποτελέσει βασικό μοχλό, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».
Απλώς θέλω να υποστηρίξω ότι η άποψή του αυτή, με το τεράστιο ειδικό βάρος στη συγκεκριμένη συγκυρία, πρέπει να προτάσσεται έναντι όλων των θέσεων και αξιολογήσεων και να παρακάμπτει κάθε αριστερή μιζέρια ή μνησικακία. Εδώ ο Ζαχαριάδης το 1940 έθεσε τον εαυτό του και το κόμμα στον αγώνα κατά των Ιταλών υπό τις διαταγές του δικτάτορα Μεταξά – γιατί η Αριστερά να φοβηθεί να στηρίξει τις όποιες δυνάμεις του συστήματος, που θα ορθωθούν ενάντια στη «μαύρη τρύπα» της διεθνούς τραπεζιτικής τοκογλυφίας;
ΥΓ.
Οι ενδιαφερόμενοι να μονάσουν υπό συνθήκες επαναστατικής καθαρότητος μπορούν να απευθύνονται στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στη Βέροια (εν όψει)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου