ΜΠΡΑΒΟ ΤΣΙΠΡΑ !

Είχα να την πιάσω στα χέρια μου πάνω από δυο δεκαετίες. Κι όμως, την Κυριακή 4 Απριλίου έφτασα στο σημείο να την αγοράσω – την εφημερίδα ΑΥΡΙΑΝΗ εννοώ – γιατί κυκλοφορούσε με πηχιαίους τίτλους : «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ χωρίς κανένα πολιτικό !» Κι όλη την ημέρα σκεπτόμουν, πως είναι δυνατόν ένας τέτοιος χώρος να κατανοεί την ανάγκη ενός ευρύτατου μετώπου δυνάμεων - που κατά την άποψή μου πρέπει να προσλάβει και διευρωπαϊκά χαρακτηριστικά για να αντιμετωπίσει την Ιερά Συμμαχία του Νεοφιλελευθερισμού - ενώ άλλοι «προοδευτικοί» να χάνονται σε λεπτομέρειες, να αυτομαστιγώνονται για τη διαχρονική διαφθορά της ελληνικής κοινωνίας, να αδυνατούν να συλλάβουν τον επερχόμενο όλεθρο.

Ομολογώ ότι είχα αρχίσει να υποθέτω ότι η ευρεία αριστερά αναλώνεται σε στρατηγικές φαντασιώσεις, ότι αδυνατεί να κατανοήσει αυτό(το χιλιοειπωμένο…) παράδειγμα του Νίκου Ζαχαριάδη, που το 1940 έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του δικτάτορα Μεταξά από τη φυλακή όπου βρισκόταν , για την αντιμετώπιση της φασιστικής επίθεσης. Ότι η ευρεία Αριστερά ασχολείται με τα μικροζητήματά της, παρά τις σοβαρές δηλώσεις επί του μεγάλου ζητήματος από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, όπως καταχωρήθηκαν σε αυτό τον ιστότοπο πριν λίγο καιρό…

Μέχρι που σήμερα το πρωϊ, διάβασα στην ΑΥΓΗ το άρθρο του Θανάση Καρτερού «Περί Μετώπων». Το οποίο έλεγε, νέτα-σκέτα : «Για όποιον έχει κάποια πείρα και πέντε γραμμάρια πολιτικό μυαλό, είναι περισσότερο από προφανές : Για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα του Μνημονίου είναι εκ των ουκ άνευ η συγκρότηση μιας συμμαχίας όλων των δυνάμεων που αντιτάσσονται σ’ αυτό…..» Αναθάρρησα, σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κοινός νους , ότι η διάδοση των ιδεών , η ανάδυση των σκέψεων και η παράκαμψη των ιδεολογικών αγκυλώσεων, απαιτεί κάποιο χρόνο. Μέχρι που το απόγευμα έμαθα από το ANTINEWS για τις δηλώσεις Τσίπρα στον ραδιοσταθμό «Bήμα Fm». Εκεί ο Πρόεδρος του Συνασπισμού έκανε λόγο (5.4.2011) για «ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα προκύψει από ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, από τα αριστερά της Αριστεράς ως την αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας…..» Είπε ο Τσίπρας : « εμείς δεν οριοθετούμε και δεν βγάζουμε απ’ έξω ακόμα και δυνάμεις που από τον χώρο της λαϊκής Δεξιάς προερχόμενες, συνειδητοποιούν την ανάγκη της πατριωτικής ευθύνης, να το πω έτσι, να σωθεί η χώρα, να σωθεί η οικονομία, να σωθεί η κοινωνία». Και πρόσθεσε ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία στα ελάχιστα, που είναι «ο απεγκλωβισμός της χώρας από το Μνημόνιο».

Το θέμα απασχόλησε και την σημερινή συνεδρίαση της Βουλής, όπου ο Καρατζαφέρης δήλωσε : «Το μνημόνιο ήταν μια ευκαιρία για τον ελληνικό λαό, μια ευκαιρία όμως που κατασπατάλησε το ΠΑΣΟΚ. Και ας μην ξεχνούν κάποιοι που διόριζαν καλοπληρωμένα Golden Boys, όπως τον υπόδικο Πρόεδρο της ΕΡΤ ή τον χρυσοπληρωμένο Πρόεδρο του ΟΠΑΠ ή άλλους που άλλαζαν κουρτίνες στα γραφεία τους, γιατί δεν ήθελαν να έχουν τους λεκέδες των προηγουμένων, ότι διέπραξαν ένα έγκλημα κατά του ελληνικού λαού. Και αυτή η «Λαϊκή Δεξιά» που έχει ανέβει στα κεραμίδια να νιαουρίσει από κοινού με τον κ. Τσίπρα, να προσέχει γιατί καιροφυλακτεί ο «γάτος του ΚΚΕ» να τους δαγκώσει την κατάλληλη στιγμή!»

Ο Αλέξης Τσίπρας του απάντησε: «Άκουσα βεβαίως και τον κ. Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ να είναι λίγο -επιτρέψτε μου την έκφραση- αναστατωμένος, διότι -λέει- απευθυνθήκαμε εμείς προς το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις και μιλήσαμε για την ανάγκη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας. Βεβαίως εσείς έχετε επιλέξει ποιον συνασπισμό εξουσίας θέλετε, όσο και αν είστε ευέλικτοι και πηδάτε από τη μια θέση στην άλλη εύκολα, θέλετε τον συνασπισμό εξουσίας που θα εφαρμόσει τη μνημονιακή πολιτική, γι’ αυτό και ψηφίσατε το μνημόνιο. Μην το ξεχνάτε! Όσον αφορά γι’ αυτή τη μεγάλη ανησυχία σας, μην ανησυχείτε. Δεν πρόκειται η Αριστερά να κτυπήσει ούτε πόρτες, ούτε κουδούνια της πολυκατοικίας σας. Είναι χάρισμά σας. Δεν θα αφήσουμε όμως τον κόσμο που φεύγει έντρομος από την πολυκατοικία, τον απλό κόσμο, διότι καταλαβαίνει τι παιχνίδι παίζετε, όπως και τον κόσμο που φεύγει από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν θα τον αφήσουμε, ούτε θα τον αγνοήσουμε. Δεν βάζουμε διαχωριστικές γραμμές. Προτεραιότητα βάζουμε να σωθεί ο τόπος, να σωθεί η πλειοψηφία της κοινωνίας. Όχι γενικά και αόριστα η πατρίδα. Διότι δεν έχουμε όλοι την ίδια πατρίδα. Αυτοί που έχουν 600 δις καταθέσεις στην Ελβετία, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοβιομήχανοι, δεν έχουν όλοι την ίδια πατρίδα με μας. Δεν νοιάζονται τόσο που χάνουν το μισθό τους οι Έλληνες πολίτες εργαζόμενοι που η ανεργία έχει φθάσει στο 30% και που οι νέοι φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό. Άλλη πατρίδα έχουν αυτοί.Και εμείς μιλάμε για την ανάγκη ενός νέου μεγάλου συνασπισμού εξουσίας και θα το λέμε αυτό, που θα σώσει την ελληνική οικονομία, την ελληνική κοινωνία, θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, θα διεκδικήσει την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους».

Θυμήθηκα για λίγο την μεγάλη, πανεθνική ενότητα του 1999 ενάντια στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, το υπέροχο πνεύμα που διαπότισε τότε τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και μας έκανε υπερήφανους. Αυτό το πνεύμα δεν είναι ουτοπία, υπήρξε και μπορεί να ξαναϋπάρξει…..