Στις δημοτικές εκλογές του 1994 ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου είχε την παρρησία ή απρονοησία να υποσχεθεί 500 εκατομμύρια δραχμές «χορηγία» στον Δήμο της Αθήνας, σε περίπτωση που εκλεγόταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, κυβερνητικός υποψήφιος και αντίπαλος του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Η κίνηση αυτή όχι μόνο δεν απέδωσε αλλά και καταγγέλθηκε από ευρύτατες πολιτικές δυνάμεις, ως αθέμιτη παρέμβαση στις διαδικασίες της τοπικής αυτοδιοίκησης - και τέτοια ήταν πραγματικά…
Σήμερα ο Γ.Π. Παπανδρέου με μηδαμινή παρρησία και περισσή ιδιοτέλεια επιχειρεί να αναστρέψει το κλίμα των αυτοδιοικητικών εκλογών και να δημιουργήσει ευνοϊκό ρεύμα για τους κυβερνητικούς υποψηφίους, υποσχόμενος έκτακτη βοήθεια σε 500.000 συνταξιούχους. Όμως παρά την κοινή λογική των δύο επεμβάσεων – του 1994 και της τωρινής - η σύγκριση
«πατέρα» και «υιού» είναι προφανέστατα άνιση.Το «Άγιο Πνεύμα» του Μνημονίου εγγυάται την επιστροφή των όποιων παροχών, με άλλα λόγια το «ξαλάφρωμα» της μιας τσέπης μετά το «γέμισμα» της άλλης. Αλλά το Μνημόνιο όχι ως γενική πολιτική κατεύθυνση αλλά ως πλαίσιο της νέας αυτοδιοίκησης υπό τον Καλλικράτη, είναι αναμφίβολα θέμα υψηλής προτεραιότητας στον αυτοδιοικητικό λόγο.
Τώρα βέβαια υπάρχουν και οι «Οικολόγοι Πράσινοι», που επιχειρούν να αντιπαραβάλλουν τα δύο θέματα – Μνημονίου και Αυτοδιοίκησης . «Αν ψηφίσουμε τώρα για το Μνημόνιο, πότε θα ψηφίσουμε για την αυτοδιοίκηση;» - αναρωτήθηκε η εκπρόσωπός τους από το βήμα τηλεοπτικής εκπομπής. Ξεχνώντας ότι στη πραγματικότητα αυτά τα θέματα «οσμώνονται» και αναγκαστικά συνεξετάζονται στη τρέχουσα συγκυρία.
Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη θέση τους άστοχη, εκτός μνημονιακού τόπου και χρόνου. Στη πραγματικότητα όμως είναι κάτι χειρότερο, είναι μια θέση κυβερνητική, μια προλείανση του εδάφους για μελλοντική συμμαχία. Είναι θέση σχήματος εθισμένου στο να πατρονάρεται και να ετεροκαθορίζεται – γι αυτό εξ άλλου διάλεξαν τη συνηγορία του Κον Μπεντίτ για την προεκλογική τους καμπάνια….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου