.
Η υπερβολική ταχύτητα μοιάζει με το υπερβολικό φαγητό - και τα δύο σκοτώνουν. Από αυτή την άποψη η υπερβολική ταχύτητα υπογραμμίζει την αξία και σημασία της κανονικής ταχύτητας…..
Στις αρχές της δεκαετίας του 70 ο Ζακ Ντελόρ και άλλοι ριζοσπάστες διανοούμενοι μιλούσαν για τα δύο μεγάλα κακά του αναδυόμενου κόσμου, την ταχύτητα και την πολυπλοκότητα. Παρ’ όλα αυτά η ταχύτητα ήταν πάντοτε στοιχείο της οικονομίας και της ευημερίας των ανθρώπων : Η ταχύτητα διέσωζε και διασώζει χρόνο, δημιουργεί επομένως δυνατότητες για μια άλλη ποιότητα ζωής…Με δεδομένες τις άλλες παραμέτρους της κυκλοφορίας, δηλαδή την ασφάλεια, την άνεση, την οικονομία, η μεγαλύτερη ταχύτητα ήταν πάντοτε ουσιαστικό στοιχείο ποιότητας …
Μια φορά κι ένα καιρό πηγαίναμε Πειραιά –Θεσσαλονίκη με πλοίο – σε 24 παρακαλώ ώρες ! Πηγαίναμε Αθήνα - Αγρίνιο ή Αθήνα – Αγχίαλο με αεροπλάνο, λόγω των υπαρκτών (κατσικό)δρομων…Πηγαίναμε οδικώς προς βορράν της Αθήνας μέσω Αμφίκλειας, Θήβας, Λειβαδιάς, Λαμίας, Τρικάλων, Λάρισας, και γενικώς μέσω κάθε ενδιάμεσης πόλης και μάλιστα δια μέσου του κέντρου της και σε άμεση συνάφεια με τα εκτιθέμενα και διασαλπιζόμενα τοπικά της προϊόντα…Πηγαίναμε στα νησιά με σκυλοπνίχτες , ενεργούς από τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου και εντεύθεν, θυσιάζοντας κάτι απίθανους χρόνους και υποφέροντας από απίθανες αθετήσεις των προβλεπόμενων αφίξεων και αναχωρήσεων…..
Οι μετακινήσεις ήταν χρονοβόρες, αλλά τουλάχιστον τρέφαμε την προσδοκία της «άλλης» εποχής. Και κάποτε η «άλλη» εποχή ήλθε, μαζί με τα νέα συστήματα και τα νέα οχήματα. Και ενώ ήμασταν έτοιμοι να την ξεκοκαλίσουμε, είδαμε ένα νέο κύκλο αθετήσεων, δυσλειτουργιών, ευθυνοφοβίας. Είδαμε πριν λίγο καιρό μια δημοσιογραφική ομάδα να καταφθάνει στη Θεσσαλονίκη από την Αθήνα σε 11 ώρες(!), απλά και μόνο λόγω της εθελοντικής τήρησης των σημάτων της Τροχαίας! Είδαμε τα πλοία της γραμμής Πειραιά-Τήνος κλπ. να «πετυχαίνουν» χρόνους της δεκαετίας του 70,είδαμε τις πινακίδες των 50 χιλιομέτρων να κατακλύζουν τους δρόμους της ελληνικής περιφέρειας και να απαιτούν από τα οχήματα μια συμπεριφορά αδιανόητη και άσχετη με τις επιδόσεις τους. Δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι σε περιοχές όπως το Γύθειο κάποιοι (προφανώς) «καμένοι» από τη Τροχαία βανδαλίζουν τις πινακίδες των 50 χιλιομέτρων, για να μην μπορεί η τροχαία να τους ελέγξει για την υπέρβαση του ορίου ταχύτητας.
Η ταχύτητα, και μάλιστα η ασφαλής και άνετη και ομαλή ταχύτητα,που παίρνει υπόψη το "μικροπεριβάλλον" στο οποίο εκτυλίσσεται, είναι αξία της εποχής μας, όμως σήμερα τείνει να υποχωρεί μέσα σε ένα χαοτικό, τοπικιστικό, ευθυνοφοβικό κυκλοφοριακό σύστημα . Η ταχύτητα δεν εντάσσεται στο ΑΕΠ, δεν συνεκτιμάται ως παράγων ευημερίας, κι αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με την περιφρόνηση του ανθρώπινου χρόνου από τους μεγαλοδιαχειριστές αυτού του χρόνου. Αλλά ας μην μπλέξουμε σε μια τόσο μεγάλη και βαθιά συζήτηση, ντάλα καλοκαίρι…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου