BEING DEMIS

Σε ελεύθερη απόδοση και σε απλά ελληνικά, θα το λέγαμε "Το έργο του Ντέμη(Ρούσου)", για να αποφύγουμε το ακαταλαβίστικο "Όντας Ντέμης", ή το Καζαντζιδικότερον, "Υπάρχοντας ως Ντέμης". Λοιπόν ο Ντέμης Ρούσος γιόρτασε τα 40χρονα της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας με συναυλία στο Αρχαίο Θέατρο Δίου, στο Φεστιβάλ Ολύμπου, στις 7.8.2010. Με το "Being Demis" ο Έλληνας τραγουδιστής μας έδειξε τη λιτότητα που χαρακτηρίζει τον αγγλοσαξωνικό λόγο: Την ικανότητά του να παράγει το μεγαλύτερο δυνατό επικοινωνιακό αποτέλεσμα με τα λιγότερα λόγια...Να μια ενδιαφέρουσα πρόκληση για όλους όσους ενδιαφέρονται για την αειφορία του ελληνικού λόγου και έχοντες ως κέντρο βάρους όχι μια άγονη ιστοριογραφική συζήτηση , αλλά μια μαχόμενη συγχρονία.....

Πέρα από το γλωσσικό ενδιαφέρον της υπόθεσης, σημαντικό στοιχείο ήταν και η ενημέρωση του καλλιτέχνη για την υπόθεση της νομικής προστασίας του Ολύμπου. Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης του Νομού Πιερίας (http://www.otoposmou.gr/) βρήκε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να αναζητήσει ερείσματα στον επίμονο και φιλότιμο αγώνα που κάνει για την προστασία του "βουνού των Θεών" : Έναν αγώνα μεστό περιεχομένου , με καταγγελίες για κάποιες καταπατήσεις αλλά και για τη χρήση μηχανικών μέσων-τζιπ, μοτοσυκλετών, ελικοπτέρων (!) - που προωθούν οι διάφοροι "σπόρτσμεν της συμφοράς". Δηλαδή αυτοί που πάνε να μας πουλήσουν νεωτερικότητα, χωρίς να καταλαβαίνουν (τα κοθώνια !) ότι απλώς προαναγγέλουν έναν βλακώδη εξαστισμό της φύσης.....

Τα νέα πάντως για τον Όλυμπο δεν είναι πάντα άσχημα - έτσι ώστε να μας οικειώνουν με το αγγλοσαξωνικό γνωμικό "no news is good news" ("To να μην υπάρχουν νέα είναι καλό νέο" !) Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχουν νέα καλά. Νέα για το ότι κάποιοι νέοι άνθρωποι είναι τόσο γοητευμένοι από τα απόκοσμα υψίπεδά του, ώστε "να δίνουν τα ρέστα τους" και να εγκαθίστανται σε αυτά. Παράδειγμα ο Μιχάλης Στύλλας ("Ελευθεροτυπία" 8.8.2010) , που σπούδασε Γεωλογία και Ωκεανογραφία στις ΗΠΑ αλλά προτίμησε να αναλάβει επιχειρηματικά το καταφύγιο "Χ.Κάκκαλος" , στα 2648 μέτρα..... Είναι ένα άτομο που θυμίζει κατά κάποιο τρόπο τον ζωγράφο Ιθακήσιο, με τη διαφορά ότι ο δεύτερος έζησε ως μποέμ "αναχωρητής" στον Όλυμπο , επί 20 χρόνια . Και ο οποίος πέθανε σε προχωρημένη ηλικία από ατύχημα, όταν σε μια κρίση νοσταλγίας "ζώστηκε" τα ορειβατικά του εξαρτήματα και επιχείρησε να πηδήξει ένα μικρό τειχίο , που τον χώριζε από το δρόμο προς το βουνό....