Είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη από την άποψη των πυρκαγιών. Μακάρι τα πράγματα να πάνε καλά, μακάρι να μην εκδηλωθεί εκείνο το δολοφονικό «σύνδρομο» των υψηλών θερμοκρασιών και των ισχυρών ανέμων, που δημιουργεί συνθήκες ανεξέλεγκτες. Που προκαλεί τον γνωστό «ανταρτοπόλεμο» της φωτιάς , με τα πολλαπλά μέτωπα εναντίον του δάσους, εναντίον των καλλιεργειών, των εξοχικών σπιτιών, των οικισμών που περιστοιχίζονται από πράσινο. Που αποδιοργανώνει την αντιπυρική δράση, μεταφέροντας το κέντρο βάρους της από την προστασία της ολότητας στην προστασία των περιουσιών .
Και ενώ μέχρι στιγμής οι απώλειες είναι μικρές – όσο κι αν στη μικροκλίμακα κάποιων κοινωνιών φαίνονται ολέθριες - η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) βρίσκει θετικό έδαφος για τις ετήσιες βολές της εναντίον της κακοδιαχείρισης του δασικού περιβάλλοντος . Αυτή τη φορά η ανακοίνωσή της στο ξεκίνημα της «διακεκαυμένης» περιόδου (30.6.2010) θέτει σωρεία ζητημάτων μπροστά σε ένα νέο Υπουργείο (ΥΠΕΚΑ), που παρήγαγε σωρεία προσδοκιών.
Προηγείται όλων η αναφορά στην «απωλεσθείσα» Γενική Δνση Δασών εντός του Υπουργείου Περιβάλλοντος, στην εγκατάλειψή της χωρίς διοικητική και οικονομική υποστήριξη, στην αφαίρεση από αυτήν κάθε ρόλου για τη σύνταξη δασικών χαρτών. Και έπεται η καταγγελία της ανάθεσης αυτών των χαρτών – που αποτελούν πολύτιμα εργαλεία για την αποτύπωση του δασικού χώρου και τη «διαφάνεια» των χωροταξικών αποφάσεων - σε ιδιωτικά γραφεία, χωρίς δευτεροβάθμιο έλεγχο του δημόσιου παράγοντα, χωρίς αξιοποίηση των επιστημόνων δασολόγων που «τυχαίνει» να είναι και δημόσιοι υπάλληλοι…Αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας είναι η «εξυγίανση» του δημόσιου τομέα δια μέσου της αχρήστευσης ή αδρανοποίησής του, που με τη σειρά τους προσφέρουν επιχειρήματα στην ρηχή «αντικρατικιστική» ιδεολογία. Την ιδεολογία - ή για την ακρίβεια τον ιδεολογικό συρμό- που σε συναινεί στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας.
Η ΠΕΔΔΥ καταγγέλλει τις θεσμισμένες πλέον δυνατότητες εγκαταστάσεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μέσα στους πυρήνες Εθνικών Δρυμών, που οδηγούν στην καταστρατήγηση της ίδιας της έννοιας της χωροθέτησης – ως έννοιας που συνίσταται στη ζεύξη ή αντίθετα στην αποστασιοποίηση χρήσεων, ανάλογα με τη συμβατότητά τους. Η Ακρόπολη με ένα φαναρτζίδικο, η έκθεση καλλιτεχνικής αφίσας πλάϊ στις κρεμασμένες κουτάλες και στα τηγάνια μιας κουζίνας, η γραβάτα στον λαιμό ενός γυμνιστή, το ψυχιατρείο σε ένα μεγάλο συγκοινωνιακό κόμβο, συνιστούν άστοχες χωρο-θετήσεις αντικειμένων και λειτουργιών, από την άποψη της κοινής λογικής. Από αυτή ακριβώς την άποψη ελέγχονται οι τοποθετήσεις ΑΠΕ στους πυρήνες των Εθνικών Δρυμών – όσο και αν το ΥΠΕΚΑ κάνει πως δεν καταλαβαίνει την ασυναρτησία και δυσλειτουργία που προκαλούν στη φύση. Όσο κι αν εμφανίζεται ως ανίδεο για τον απειλούμενο χωροταξικό «τραγέλαφο» - τη ζεύξη τράγου και ελαφιού, τη συνεύρεση άσχετων λειτουργιών…..
Να αποθέσουμε τις ελπίδες μας για μια ακόμη φορά στις προσφυγές ιδιωτών και φορέων στη Δικαστική Εξουσία, για τη διατήρηση της αρτιότητας των Εθνικών μας Δρυμών; Τα πράγματα πηγαίνουν μάλλον προς τα εκεί. Εν τω μεταξύ, μπορούμε να κρατάμε στο νου μας ορισμένα μαθήματα από τα παθήματα του παρελθόντος. Να βάζουμε το ζήτημα της προληπτικής εγρήγορσης, αλλά και της αγωνιστικής «πανστρατιάς» εναντίον της εκδηλωμένης φωτιάς. Το ζήτημα της ενορχήστρωσης εθελοντικών δυνάμεων στην όποια αντιπυρική προσπάθεια. Να προτάσσουμε την «πιλοτική σημασία» που έχουν οι πρωτοβουλίες πολιτών όπως η ΕΔΑΣΑ και οι «Φίλοι του Δάσους» στην Πάρνηθα. Και οπωσδήποτε να τελούμε σε κατάσταση διανοητικής ετοιμότητας μπροστά στις άναρθρες κραυγές που εκβάλλουν διάφοροι «φυσιολάτρες της ώρας»: Ιδιαίτερα εκείνοι που με βάση τις κηπουρικές τους αντιλήψεις περί δάσους εμφανίζονται μετά από κάποιες πυρκαγιές ζητώντας περισσότερους αποψιλωμένες «ζώνες» και δασικούς δρόμους, αγνοώντας ότι η φωτιά μπορεί να πετάει και να μεταφέρει σε απόσταση τη καταστρεπτική της λειτουργία…
Y.Γ Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ της 30.7.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου